Beste Pem en Scholeke, Wat fijn lotgenoten te treffen, wat herkenbaar. Ik ben net wakker geworden en herinner mij nog dat mijn vriendin mij vroeg of ik misschien stiekem meer had gedronken dat de twee glazen port die ik in gezelschap dronk. Natuurlijk ontkende ik maar toen ik net wakker werd lagen zij en mijn dochtertje (we zijn even in een vakantiehuis) in een andere kamer. Dan weet ik het wel weer: doordat ik teveel heb gedronken snurk ik heel erg. Mijn vriendin heeft mij niet wakker kunnen krijgen en is daarom met de reiswieg naar een andere kamer gegaan. En zo gaat het eigenlijk al weken. Door de week drink ik niet maar op vrijdag moet het gebeuren. Op mijn werk al te veel en later thuis nog meer. Als het niet normaal kan doe ik het stiekem. Soms ben ik de hele zondag dronken. Ik heb een wolk van een dochter. Toch vind ik het moeilijk om in het weekend te ontspannen. Drank helpt daar (heel even) bij. Maar eigenlijk levert het weer heel veel spanning op. Ik wil dat het stopt. Mijn vriendin is heel lief en begripvol maar ik merk dat ik nu de grenzen bij haar opzoek. Ook vind ik mij op deze wijze slechte vader. Een vader met kegel, dat vind ik niet kunnen. Laten we samen stoppen. Het zal me veel moeite kosten, en onzekerheid opleveren. Maar mijn echte ik, dat kleine vrolijke jongetje in mij, is steeds verdrietig als ik drink. Daar moet ik naar luisteren en hem moet ik de ruimte geven. Ik ga weer proberen te slapen.
