slofje

mijn dochter heeft twee poezen die ze kwijt wil, ze gaat namelijk eerdaags samenwonen met haar vriend en die heeft een hond die niet tegen katten kan...... misschien iets voor jou har?

goed dat je het zegt har, ik zal ze met beleid naar beneden sodem**teren

merkwaardig weer voor de tijd van het jaar! was vorig jaar ook rond deze tijd, bah bah! ik heb de boys weggebracht naar mijn zus, heb alweer aardig wat km gereden vandaag ben nu bezig met de kledingkasten uitruimen en straks mag ik ze van het balkon gooien, komt morgen iemand nieuwe kast in elkaar zetten.... tussen de bedrijven door blijf ik jullie lezen, moet vooral scherp blijven vandaag heb dinsdag een eind gemaakt aan de naweeen van de scheiding en ben nu alleen, is valkuil voor mij gaat zeker lukken als ik hier blijf lezen ik denk dat ik maar eens een heerlijk tonicje neem met veel ijs, heb ik wel verdient vandaag proost!

ik ga naar bed luitjes! Trusten allemaal! kalmte moed wijsheid

ik wil mijn naam veranderen, ik vind slofje iets te veel naar sloofje ruiken

ik heb veel gelezen vandaag op het forum, allemaal zeer herkenbaar, lief, respectvol, moedig, krachtig, en leerzaam! ik ga veels te weinig naar de AA morgen gaat zoon logeren dus ben ik alleen, komt niet zo vaak voor, kan een valkuil zijn..... ik voel me door jullie allemaal hier op het forum niet zo alleen meer heeft het toch nut dat ik een laptop heb aangeschaft

weltrusten charlie en hanneke1 slaap lekker en ben maar eens trots op jezelf!

goedemiddag alweer allemaal, kreeg net een` inspiratiemailtje`: Bekende gevangenschap kan vertrouwder aanvoelen dan onbekende vrijheid Deze is zeker voor mij van toepassing geweest, zeker de laatste 13 jaar. Wat had ik een angst om uit die gevangenschap te komen, ik wist werkelijk niet wat vrijheid was! Zo eng! Ik zat gevangen in een huwelijk en daar bovenop gevangen door de alcohol, afschuwelijk, wat kan een mens zichzelf toch aandoen! Toch is het me aardig gelukt om mezelf die vrijheid ook te gunnen, dankzij het team van de kliniek waar ik ben geweest, zij hebben me gesteund op alle fronten en daardoor durfde ik eindelijk knopen door te hakken. Normaal duurt een opname drie maanden, maar ik kon zesenhalve maand blijven, doordat men bang was dat ik toch weer in mijn `oude leven` zou stappen. De moeilijkste beslissing in mijn leven is toch de opname in de kliniek geweest. Ik liet mijn kinderen achter, wetend dat ze er alleen voor stonden. Mijn zoon van toen tien jaar oud, belde me bijna elke avond op om te vertellen dat hij weer alleen thuis was, vader was zoals altijd weg, met andere, voor hem, erg belangrijke dingen bezig...... Ik heb alle boeken gelezen die er bestaan over scheiden, zoals bijv. scheiden of blijven? Ik was zo onzeker en dacht dat echt alles aan mij lag, door het drinken waar ik me zo voor schaamde en schuldig voelde. De eerste tijd in de kliniek vertelde ik elke maandag hoe mijn weekend thuis was geweest, altijd heel verdrietig hoe het was geweest, maar ik bleef de hand boven het hoofd van mijn inmiddels ex houden, hij had het toch ook niet makkelijk enzo, bla bla bla Na bijna drie maanden hebben mijn groepsgenoten me eens flink aan de tand gevoeld: je bent hier nu bijna drie maanden en je hebt nog nooit op maandag kunnen vertellen dat je een fijn weekend hebt gehad, dat moet je toch eens aan het denken zetten, er klopt iets niet!Mijn persoonlijk begeleidster keerde het een keertje om: wat heb jij nodig om komende maandag te kunnen vertellen dat je een fijn weekend hebt gehad? Zo had ik het nog nooit bekeken, ik nam eindelijk het heft in eigen handen, wat me niet in dank werd afgenomen door mijn ex. Dit was het begin van mijn `bevrijding`. Niet alleen het niet meer drinken loste mijn problemen op, maar dus ook een andere attitude. Mijn kinderen kregen een andere moeder, stapje voor stapje.......

ik ben melig aan het worden, ik moet naar bed! fijne nacht allemaal. ik ga nog even mijn gebed opzeggen: ...geef me kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen ...geef me moed om te veranderen wat ik kan veranderen ...en wijsheid om tussen deze twee onderscheid te maken Trusten allemaal!

lol

wat zijn jullie allemaal leuke en bijzondere mensen!

wat is het hier gezellig! mag ik hier wel roken?

jeeeeeeeetje mina, wel 1000 berichten in m`n inbox, allemaal van alcohol de baas! Zo werkt het dus?! Ik heb een hele drukke dag achter de rug: 1000 mailtjes gelezen! Trendhopper kwam de meubels brengen vanmorgen, ik dacht dat je alleen bij ikea alles zelf in elkaar moet zetten, maar bij hun dus ook! Neefje logeert bij ons en lag vannacht op de grond, luchtbed was lek , was een grondbed geworden.... Papieren getekend bij advocaat, ik geloof dat alles nu rond is kwa alimentatie enzo, en dat na bijna drie jaar strijd! Vanmorgen werd er gevraagd hoe ik dat voor elkaar heb gekregen, niet drinken en door een scheiding gaan na een huwelijk van 27 jaren. Nou ik kan jullie vertellen dat het me met drank echt niet gelukt was allemaal, ik wil hier later wel meer over schrijven. Auto was kapot, laten maken en opgehaald, uiteten geweest met de boys en oh ja, ook nog eventjes de stoel, de eetkamerstoelen en de eetkamertafel in elkaar gezet. Ik heb voorlopig geen man meer nodig! Ik vind het fijn hier te kunnen schrijven, voel veel herkenning en erkenning, kan nog niet op iedereen reageren hoor, ik doe mijn best jullie allemaal beter te leren kennen. groet van slofje

goeiemorgen allen, Sinds een week of wat lees ik nu mee en ben ik erg onder de indruk van jullie spontaniteit, eerlijkheid en lef. Ik heb me voorgesteld op het wie is wie draadje. Ook ik heb onrustig geslapen, zit midden in de afhandeling van de echtscheiding, die nu al bijna drie jaar duurt, pfffffffffffffffff Vanmiddag moet ik gaan tekenen en dan lijkt het rond. Mijn ex heeft het onderste uit de kan willen halen en het is hem half gelukt Ik hoop nu eindelijk met de verwerking van de afgelopen jaren bezig te kunnen gaan, waardoor er eindelijk meer rust zal ontstaan, voor mij en de kinderen. Ik probeer zo min mogelijk terug te kijken (wat ik erg moeilijk vind), waardoor ik in het hier en nu kan genieten van de vrijheid die ik mezelf gegund heb: weg bij ex en gestopt met drinken op 13 september 2005. Het schrijven hier op het forum vind ik nog wel een beetje eng hoor, maar daar ga ik ook maar doorheen. Vind dat jullie allemaal zo goed bezig zijn en ik wil daar ook een beetje bijhoren......... groetjes van slofje

Goedemorgen Sandra en CPAS, Tja, dat compensatie gedrag hoeft nu niet meer, dat scheelt een hoop energie, die ik nu aan mezelf besteed. Hierdoor lukt het me om echt mens te zijn, geen overleven meer maar leven dus! Ik hou van structuur en ik kan nu mijn eigen structuur aanbrengen. Hierdoor is de chaos in mijn hoofd minder chaotisch. Ik hoop ook niet dat je mij gaat inhalen CPAS, alhoewel je daar niks over kunt zeggen. Ik ben ooit eerder dankzij de AA en jaar droog geweest, toen heb ik de knop omgedraaid maar weinig veranderd aan de situatie waarin ik zat, ben zelfs gaan werken in een verslavingskliniek als slaapwacht. Dat heb ik twee jaar gedaan, maar er kwam een einde aan nadat ik een keer niet kwam opdagen. Ik had fikse ruzie thuis gehad en was het huis uitgevlucht maar wist niet waar ik naartoe moest. Ik wilde niet bij mensen aankloppen die kinderen hadden (ik was onder invloed) en ook niet bij mensen die een drankvoorraad in huis hadden, ik was bang dat ik dan helemaal los zou gaan. Een heel verhaal dus, ben uiteindelijk weer thuis terechtgekomen, met heel veel tegenzin. Wat me bij de AA opviel was, dat wij alcoholisten wel erg veel verantwoordelijkheid op ons nemen, terwijl mensen ook veel verdriet teweeg kunnen brengen wanneer ze geen alcoholist zijn, die komen er zo mee weg! Dat is natuurlijk niet waar, ik liet mijn ex ermee wegkomen, ik stond het toe! Eigenlijk had ik aangifte moeten doen, maar dat vond ik toch ook weer te ver gaan........Nou ja, al met al heb ik in de kliniek inzichten gekregen waardoor ik tot op heden droog sta en ik wil dat graag zo houden! Groet van Slofje

Hoi An, jij was er vroeg bij vanmorgen! Ja, de laatste jaren zijn nogal hectisch geweest, mijn ex heeft echt alles geprobeerd om me onderuit te krijgen, maar het is hem niet gelukt! Nog even en dan hoop ik dat alles geregeld is mbt alimentatie, een eindeloze strijd leek het wel. Mijn kinderen zijn inderdaad erg trots op mij, maar ze zitten ook met dubbele gevoelens: volgens hun vader is alles mijn schuld, want ik ben weggegaan en heb hun in de steek gelaten. Hij weet echt niet wat ik in de kliniek gedaan heb, ook nooit naar gevraagd, altijd ruzie wanneer ik de weekenden thuis was. Ik was niet meer onderdanig, had geen schuldgevoelens en hoefde me nergens voor te schamen, dus mijn nieuwe gedrag kwam hem niet goed uit, hij kon me niet meer manipuleren want ik doorzag hem. Toen ik nog dronk ging ik eens per maand de `fout` in, waardoor ik me weer schuldig voelde en me schaamde en waardoor ik compensatie gedrag ging vertonen, alles zo goed mogelijk willen doen, waar ik dan weer zo moe van werd dat ik het eind van de maand weer instortte. Zo onstond er een vicieuze cirkel...... Ik zit nu in een reintergratie traject om een baan te vinden, ik hoop dat dat gaat lukken, zodat de dagen minder lang worden, want drie jaar met jezelf aan de slag zijn is wel erg lang hoor! Ik geniet natuurlijk wel intens van mijn vrijheid!

hoi Karinneke, Bedankt voor je compliment, dat doet een mens goed! Tja, hoe kom ik nou aan die naam, het was het eerste waar ik op kwam toen ik een naam moest verzinnen, niet dat ik nou altijd sloffen aan heb hoor, eigenlijk nooit. Wat ik wel grappig vind is, dat wanneer je op dit forum binnenkomt dat er dan staat hoeveel gebruikers er zijn, doet me aan iets denken. Gelukkig gebruik ik niet meer, jippie, dus ik hoef me ook niet aangesproken te voelen:D Succes met druk zijn Karinneke!

hallo lotgenoten, ik ben slofje en ben droog sinds 13 september 2005, hierna ben ik op 20 september opgenomen geweest voor 6 en een halve maand in een kliniek te Den Haag. Tijdens deze opname heb ik het besluit genomen om een punt te zetten achter mijn huwelijk na 27 jaren. Mijn ex heeft me op alle fronten zo in de steek gelaten en waar ik al heel lang bang voor ben geweest is helaas allemaal uitgekomen......Nu woon ik samen met mijn zoon van 13 jaar op een heel klein flatje. Ik ben blij dat ik van die man af ben en ik HOEF niet meer te drinken. Al deze stappen konden alleen maar gezet worden in nuchtere toestand, want het gevecht met de drank zou zoveel energie gekost hebben dat er geen energie meer over zou zijn geweest voor het te bereiken doel: VRIJHEID. Tot zover even mijn verhaal, wanneer jullie nog vragen hebben dan hoor ik die graag en zal die dan proberen te beantwoorden.