Hallo allemaal, Ik weet niet of ik hier op mijn plaats ben. Mijn naam is Linda, 44 jaar en sinds 5 jaar gescheiden, na een 20 jarig h(gr)uwelijk. Zelf heb ik (tot voor kort) totaal geen ervaring met alcohol. Niet mbt mezelf en ook niet in mijn omgeving. Sinds kort heb ik een relatie met een ongelooflijk lieve man. Je voelt vast de nattigheid al.... hij drinkt nogal veel. Hij zegt zelf dat hij lichamelijk niet verslaafd is aan alcohol. Maar hij zegt mij wel dat hij drinkt om zijn negatieve (én positieve heb ik gezien) emoties te kunnen handlen. Het is voor mij een hele nieuwe wereld die ik totaal niet ken. Wat ik nu wel weet is dat mijn hart breekt hem te zien in dit gevecht. Het lijkt een gevecht waar je niet van kunt winnen. Het laat mijn hart samenkrimpen van ellende en onmacht die ik zie. Dit maakt mij zo ontzettend verdrietig en bang....ik voel zo veel intense pijn in dit gevecht. Een pijn en angst met zo vele facetten. Ben bang dat ook ik hier niet mee om kan gaan. Bang dat onze relatie dit niet aan kan. We zijn zo ontzettend gek met en op elkaar.... Maar zie dat hij zo in gevecht is... in gevecht met een vijand die zijn vriend lijkt te zijn.... Nooit eerder heb ik gedronken. Sinds ik hem ken, en dat is nog maar zo kort, heb ik ook flink gezopen. Al 2x ben ik totaal knock out gegaan..... daarna een kater van 2 dagen....helemaal uitgeteld. Sinds dien ben ik beter gaan uitkijken, maar toch... ik blijf met hem meedrinken, al houdt hij wel mijn tax in de gaten. Hij zegt : "ik zie precies wat er met jou gebeurd tijdens het drinken, het is of ik mijzelf zie" Ik zou hem zo ontzettend graag willen helpen, dat heeft hij mij ook gevraagd en ik wil dit drinken van mijzelf ook helemaal niet. Wat een gevaar....je vriend, je vijand...Ik voel dat ik het niet aankan.......en verzuip.......... Linda
