Lexi

Een klein stukje ontkenning en een groot stuk vinden dat ik het zelf moet doen, want ik moet toch zelf kunnen stoppen etc. Begin er wel steeds meer van terug te komen en wil nu zelf een laatste poging dus nog doen. Mocht die mislukken, dan ga ik wel om een verwijzing vragen @Lonster Ja! Met trots kan ik mededelen dat ik niet heb gedronken! Het viel me wel erg tegen om het niet te doen. Het was toch continu een tweestrijd, zeker nadat ik het etentje wat betreft drank "overleefd" had en iedereen het daarna een goed idee vond om nog naar de kroeg te gaan.. Ik ben wel even meegeweest nog, een frisdrank gedronken en toen naar huis gegaan (omdat ik toch bang was om uiteindelijk overstag te gaan). Moet ook wennen aan het niet drinken bij sociale gelegenheden, voelde me gisteren wel erg saai/vlak gezelschap..

Bedankt voor jullie reacties, dat doet me zeker goed! @Lonster Ik heb er wel wat begeleiding bij gehad het laatste half jaar, maar telkens strandde de poging weer na enkele weken. Want 'ik drink toch al veel minder dan ik deed' en 'eentje kan geen kwaad'. Denk dat velen dat hier wel herkennen, vervolgens val je dan weer in oude patronen. Uiteindelijk is het zo'n week of 6 gelukt te stoppen, maar sinds enkele weken zit ik nu weer in het oude patroon. Ergens weet ik dat ik beter een therapie kan hebben gericht op verslaving (heb ik nu niet), maar ik vind dat ik het zelf moet kunnen. Misschien ook nog wel een beetje ontkenning (ik heb geen verslaving want ik drink niet overdag, er zijn ook weleens dagen dat ik niet drink etc). Mijn ergste angst van het stoppen is dat ik weer in een depressie beland, ik besef ook dat ik dat nu continu 'weg' probeer te drinken. In de uren dat ik drink is de wereld heel even mooi en fantastisch en ben ik vol zelfvertrouwen. De ochtend erna komt letterlijk de kater zit ik gewoon weer met de realiteit uiteraard... Vanavond mijn eerste uitdaging al, een etentje bij vrienden. Als stok achter de deur heb ik besloten om met de auto er heen te gaan

Mijn naam is Lexi, 25 jaar oud, en ook ik stel me hier even voor (met enige gevoelens van "schaamte" en toch ook nog ontkenning). Sinds mijn 22e heb ik een alcoholprobleem. Dat begon met af en toe (1-2 avonden per week) een avondje binge drinken in m'n eentje. Algauw werd het dagelijks en soms lukte het een paar weken te stoppen of het enigszins in toom te houden (1x per week een paar drankjes), maar sinds een jaar is mijn drankgebruik problematisch geworden. Ik moet constateren dat ik niet zonder kan. Daarnaast vertoon ik ook typisch "verslaafden" gedrag. Door omstandigheden woon ik de laatste maanden thuis en ik verstop flessen drank, ontken drankgebruik of bagatelliseer het als ik erop word aangesproken. Momenteel zit ik toch wel op 4-6 avonden per week een fles wijn per avond of 4/5 bier. De reden dat het niet elke dag is, is omdat ik sinds enkele maanden weer thuis woon en hierdoor niet altijd de mogelijkheid heb, en dus (helaas) niet omdat ik over voldoende zelfbeheersing beschik. Daarnaast heb ik enkele psychiatrische problemen (ADHD, trauma's en borderline) wat het er niet makkelijker op maakt om te stoppen, aangezien ik het aanvankelijk als zelfmedicatie ben gaan gebruiken. Verdoven van gevoel, rustig in slaap vallen, een rustig hoofd etc. De afgelopen maanden ben ik door behandelaren dan ook al voor het blok gezet, dat ik móet stoppen, of anders word ik doorverwezen naar verslavingszorg. Dit laatste wil ik absoluut niet. Ik wil zó graag zelf stoppen. Echt. Ik schaam me dood dat ik iedere avond 'moet' drinken. Dat ik smoesjes verzin. Dat mijn vriend/ouders zich zorgen maken om mijn drankgebruik en dat ik de helft ook nog eens voor hen verberg. De reden dat ik me hier heb aangemeld, is omdat ik me oriënteer op stopmogelijkheden. Cold Turkey heb ik al meerdere keren geprobeerd het afgelopen jaar, dat werkt helaas niet. Ik zit te denken aan AA-meetings op dit moment, zijn er meer mensen die hier ervaringen mee hebben? Komende dagen zal ik me hier verder inlezen, maar ik wilde me alvast al even voorgesteld hebben hier.