Ik geef het toe.. Ik drink te veel. Veel te veel! Elke dag een halve fles wodka. Minder lukt niet, meer gemakkelijk. Ik ben een vrouw van 29 jaar, heb bijna de LerarenOpleiding Tekenen afgemaakt, maar moest stoppen. Op mijn 21e werd ik namelijk opgenomen na een eerste zelfmoordpoging. Daarna voor mijn eetstoornis. Daarna voor de borderline. Ergens tijdens die opnamens ben ik begonnen met drinken. Meteen wodka, want dat ruik je niet. Alcohol is in een instelling natuurlijk verboden! Tot mijn 28e heb ik in diverse instellingen gezeten en altijd heb ik stiekem gedronken. Weleens betrapt, weleens op time-out gestuurd. Maar niemand had in de gaten hoe ik mezelf in het web vastspon. Vier maanden op een gesloten afdeling gezeten en zelfs dáár wist ik er nog aan te komen! Maar dan dronk ik tot ik bewusteloos neerviel en werd ik weer naar de separeercel gebracht.. Ik heb ooit wel even Antabus geslikt, maar daar werd ik toch zo opstandig van!! Het moest namelijk, als voorwaarde om op die afdeling in behandeling te blijven. Onder toezicht innemen.. Drie dagen ging het goed, daarna zorgde ik ervoor dat ik een flink ontbijt in mijn maag had zitten voor ik het kwam slikken op de verpleegpost. Daarna meteen alles er weer uitkotsen! Ik wou mijn wijntje in het restaurant van het psych. ziekenhuis!! Gezellige groep drinkers daar 's avonds! Enige verzetje van de dag! Sinds een jaar woon ik nu in een beschermde woonvorm. Samen met 3 andere vrouwelijke borderliners runnen we een huishouden, met begeleiding een deur verder. Het gaat heel goed, ik heb een geweldig lief katje, dat me veel liefde geeft en omgekeerd, het eten heb ik bijna onder controle, ik snij mezelf al 8,5 maand niet meer en heb (bijna) geen zelfmoordgedachten meer! Alleen als ik teveel gedronken heb, zak ik soms in een zwart gat van verdriet en zou ik zo rare dingen kunnen doen. Zo heb ik vroeger al meerdere keren zelfmoord geprobeerd te plegen onder invloed. Mezelf opengesneden en zwalkend op mijn fiets naar de EHBO gereden om me te laten hechten.. Zelfs een keer door dwanggedachten, die erger werden door de wodka, uit mijn raam gesprongen.. Nu, 8 maanden later, heb ik er nog steeds last van. Een verbrijzeld hielbeen en gebroken ruggewervel, maand in het ziekenhuis, drie maanden niet lopen, gipscorset, 2 operaties, half jaar fysiotherapie, bezoekjes podotherapeut..Pfff. Ik ben al eens/pas geleden naar de begeleiding gestapt met de mededeling dat ik het drinken niet meer onder controle had. Toen heb ik de afspraak gemaakt, dat ik pas na 16.00u mijn eerste drankje neem en max. 4 per dag. Dat lukte niet meteen, daarna even wel, maar intussen is het alweer 15.00u geworden en zijn het er ca. 5 per dag. Omgerekend naar ' één alcohol-dosis' drink ik 14 wodka's per dag... Dat heb ik vandaag even op deze site uitgerekend.. Oeps! Ik dacht altijd, 4 glazen..hooguit 5.. Maar dan wel een longdrinkglas halfvol met wodka en halfvol met mixdrank! Hou je grootmoe voor de gek! Een tijdje had ik er geen problemen mee, maar de laatste maand(en?), weken, ik weet niet precies, vergeet ik steeds meer dingen van de avond ervoor. Mijn huisgenootjes komen terug op dingen die ik heb gezegd in ons gesprek, die ik me totaal niet meer kan herinneren!! Gisteravond zou ik een bloemstuk moeten gezien hebben, die ze had gekregen van een lover, daar kwam ze vandaag op terug. Bloemstuk?? Ze weten hier in huis nu wel dat ik aan 'geheugenverlies na 21.00u' lijd. Ok, blijkbaar accepteren ze dat ik zo ben. Maar ik schrik er steeds weer/meer van! Bovendien kunnen ze me van alles wijs maken. Ik zou zo iets gezegd kunnen hebben, ook al is het niet zo! Ik kan wel weer aan de bel trekken bij de begeleiding, maar ik ben als de dood dat ze me dan helemaal gaan verbieden om te drinken. Want met mate drinken werkt blijkbaar niet! En ik kan me momenteel even niet een leven zonder drankje voorstellen! Ik ken ook het gevaar van terugvallen in ander zelfvernietigend gedrag dat in de plaats komt voor de drank.. Drink ik minder, ga ik weer overgeven of vasten. Of ga ik weer mezelf beschadigen. Dus ik zit echt even in een dilemma! Minderen lijkt me wel een goed idee.. Zodat ik in ieder geval nog weet hoe ik in bed ben gekomen.. Ik las hier al veel hoopgevende berichten, dus ik dacht, ik waag de stap en meld me aan! Groetjes, Eve
