Hallo allemaal, Eindelijk gelukt om een nieuw bericht aan te maken. Ik zal gelijk met de deur in huis vallen. Ben een vrouw van 39 jaar, moeder van een meisje van 14 en een jongen van 8. Sinds ruim 8 jaar weduwe. Het drankmisbruik is er de laatste jaren gewoon ingeslopen. Ach ik had wel eens wat commentaar gekregen van familie e.d. maar heb het nooit serieus onder ogen gezien. Het hoorde gewoon bij mijn leven. Ik was een echte bierdrinker en dronk bier als een man (en erger), en dat elke dag. Een flesje of 6 tot 8 was standaard door de week, in het weekend ging per dag de halve krat eraan. Maar op een zeker moment ging gewoon de knop om. Ik was het helemaal zat!!! Ik schreef mezelf een brief gedateerd 1 juli 2007, daarin stond dat die kl*tedrank uit mijn leven moest, dat dat de oorzaak van alles was en dat ik het niet meer wilde. De volgende dag zag ik het briefje weer liggen. Ik dacht: ja, maar dat was gisteren... en nu heb ik er trek in... het stoppen komt nog wel. Dus ik goot mezelf weer vol. Ik bleef echter iedere dag dat briefje bekijken maar kon het gewoon niet (of durfde het niet, bang voor de afkickverschijnselen, en bang dat het leven dan minder leuk zou zijn...). Op vrijdag de 13e heb ik een afspraak bij de huisarts. Hij had drie mogelijkheden voor me: 1. stoppen 2. minderen (terug naar 1 kratje bier in de twee weken) 3. verslavingszorg Ik dacht na, zat met de tranen in mijn ogen. Eindelijk zag ik de ernst van het probleem. Mogelijkheid 3 viel alvast af. Immers, ik ben toch geen watje zeker, die het zelf niet op kan lossen, dacht ik? Mogelijkheid 2 klonk het aantrekkelijkst maar ik ken mezelf dus dat was geen optie voor mij. Ik kan namelijk niet normaal drinken, ik kan alleen maar gieten. Opeens was het me duidelijk: ER ZIT VOOR MIJ GEEN ANDERE MOGELIJKHEID IN DAN NUMMER 1!!! En dat zei ik ook. Ik werd becomplimenteerd door de huisarts, maar hij voegde er wel aan toe dat ik dan wel vandaag moest stoppen! Ehh..... huh???? Nou ehhh... tja, het is toch vrijdag? Vlak voor het weekend.....?? Dacht ik nog. Maar afspraak is afspraak, en waarom moet je altijd op maandag beginnen met iets waar je eigenlijk gewoon achter staat of achter moet staan? Aldus geschiedde. En het was zwaar.... loodzwaar, kreeg pure afkickverschijnselen. Maar ik zette door en door en door en door..... het is nu 25 augustus en sta nog steeds droog. Tja vrijdag de dertiende, die dag heeft mijn leven veranderd..... Maar wanneer krijg ik nu mijn persoonlijke coach hier? Ik wil namelijk niet terugvallen... blijf op mijn hoede. Liefs, Kinky
