An

Hemel Safi: ik las te snel, dus dat van die brakende hond had ik niet gelezen. Ik dacht gelijk al, hemel Safi, dat is niet goed en toen las ik van dat gras grazen......... whaaaaaaa... ff terug lezen, nee niet Safi maar de hond. Safi bedankt voor de zonnetjes!!! Rudy: zo helemaal in de roos: en ik doe er maar niks aan. Dit niet voelen heb ik het afgelopen jaar weggedronken. Resultaat, het gaat niet weg. Dus er doorheen. Er kwam zowaar een emotie over me heen toen ik jouw reactie las. Ik moet eraan werken ... als je drinkt voel je je zus of zo. Meestal ellendig, dat is een gevoel. Pippi: ja die zon is geweldig. Ik weet het: ik zal er nog eens naar gaan kijken: zo zijn er zoveel goede dingen. Hoe is het met jou??

Vie: Je geeft die ene slok wel erg veel eer om daarom helemaal opnieuw te gaan tellen. ADB zal je nooit worden schrijf je... mmmm tot nu toe tenminste wel toch? 't monster was jou de baas geweest als je na die ene slok niet had kunnen stoppen. Open flessen en halfvolle glazen in huis waar geen mensen bij zitten zijn voor mij tenminste levensgevaarlijk. Dat heeft me na vijf jaar toch laten donderen. De reuk, het zien, de verleiding, het telkens nee moeten zeggen....... Ik twijfel er niet aan dat het me zeker weer zal gebeuren, maar dan geen terugval van een heel jaar. Dat is toch een levensgroot verschil. Corinne: precies de AA is maar een keer in de week. Had ik dit forum maar een jaar eerder gevonden, dat had me een hoop ellende gescheeld. Hier kan je dus altijd terecht. Daar heb ik juist vaak moeite mee gehad, dat ik er helemaal alleen mee zat. Dus van de ene kant zwaar wat je hebt meegemaakt gisteren, maar van de andere kant, je weet wel wat je moet doen op zo een moment. Tina: hehe, nu de griep ook nog!! Beterschap. Wat ik mankeer, ik weet het niet, maar ik ben zo helemaal zonder levenslust. Wordt er zowat wanhopig van. Kan dit 'niet voelen' niet goed aan. Ik voel gewoon niks, leeg, zombie .......

Goedemorgen allemaal , wat een drukte hier al! Allemaal veel sterkte vandaag. Ik doe in ieder geval mee en drink niet.

Corinne, lijkt me een goed plan, neem zo'n ding. Ik ga weer slapen en hopen dat we morgen weer met een 'normaal' hoofd opstaan.

Gelukkig Corinne. Je hebt het niet makkelijk de afgelopen tijd.

Mooi gedicht Soothe! Corinne, ik zie dat je er bent. Gaat het met je?? meid ga aan de refusal. PMS is bij mij, heb ik ontdekt, DE grote trigger. Ik weet niet wat het is, maar ik kan het dan gewoon niet aan allemaal. Ellendig genoeg. Ik leef met je mee in ieder geval.

Even nagekeken: 44 dagen: helemaal niks. Nog niet zo lang dus. Nog niet stabiel dus.

welterusten en sterkte met je agitatie, herkenbaar hoor, heb er ook last van! Vandaar mijn rare slaappatroon. Ik verstop me onder de dekens dus; kan ik niemand tot last zijn.

Dory welkom op het forum en ik hoop dat je hier kan vinden wat je zoekt! Sterkte.

Heb al een paar uur geslapen Soothe. Door het niet drinken ben ik behoorlijk door de war met mijn slapen. Nu is het voor het eerst dat ik zo laat inlog, omdat ik gewoon even wakker moet blijven.

Nog zo laat en jullie slapen nog niet?!

Rob met je motivatie zit het wel goed. Het zit niet goed met je gedachten. Je zegt dat je het wel verdient om te drinken. Je verdient het om jezelf werkelijk goed te verzorgen juist na zo'n zware tijd. Je verdient het om goed te eten om lekker te ontspannen met een boek. Je verdient het om iets leuks voor jezelf te kopen. Maar welke verdienste is het om je vol te gieten met VERGIF???????????????? Dit is een totaal niet helpende gedachte en zolang je dat denkt zal je dit elke week tegen jezelf blijven zeggen en blijf je in een cirkeltje draaien. Gewoon omdat je gedachten omtrent drank niet kloppen!!!!!!

Lieve Houtje: als je eens wist hoeveel jassen, tassen en pasjes hier verloren zijn geraakt. Niet te spreken over zwembroeken, sjaals, handschoenen en wat te denken van zelfs schoenen die zomaar weg zijn. Nee hier help ik je niet mee. Ik kocht dus hele goedkope jassen, tassen, gymschoenen super goedkoop, voor het geval dat. Niet super mooi, maarja beter zoiets dan niks. Tja, het is nu eenmaal niet anders.

Rudy: dat omschrijf je heel treffend. Bij de dood van je ouders stopt het niet, ervaar ik nu. Nu krijg ik meer rust om eens werkelijk na te denken wat er nu werkelijk speelde. Ik heb onbewust mijn ouders en familie op een afstand gehouden. Ik wilde ze niet, maar ze wilde mij wel. Maar ik wilde ze niet , ze begrepen me niet en ik begreep hen niet. Ja misschien ben ik ook wel gaan drinken, uit boosheid? Nu ontdek ik pas de momenten dat ze er wel waren, waar het wel goed ging. Het is alsof ik opnieuw een relatie aan het opbouwen ben. Het zichtbare met het onzichtbare. Accepteren dat het was zoals het was en nu verder leren hoe om te gaan met mensen. Ik merk dat ik veel kan geven maar niet kan ontvangen. Als mensen me te nabij komen dan vlucht ik weg. Als ik niet weg kan dan komen de tranen. Dus blijf ik zeer dierbaren ontwijken. Ik stoot ze zelfs af door ze niet te bezoeken geen aandacht te geven. Dit heb ik al die jaren nog niet kunnen leren. Het is een gedrag dat een gevaar voor mij blijft. Het gevaar dat ik toch weer ga terugvallen. Want juist deze mensen kunnen mij zo ontzettend veel pijn doen; ze krenken me tot het diepste van mijn ziel. Rudy heb je daar dan een antwoord of een visie op?

Tapas: de saaiheid is de overgangsperiode van drinken ........naar....... niet drinken. Je omschreef wat je deed toen je dronk en straks vul je in wat je deed toen je niet dronk. Nu drink je niet, maar ..... maar.... moet opnieuw ingevuld worden en dan ontdekken we dat het leven verre van saai is. We herontdekken de natuur. Het plezier om s'mogens vroeg over de markt te wandelen. De lol om s'avonds zonder nadenken in de auto te stappen en naar een film te gaan. Het genieten van het eten. Het genot van een echt gesprek en echt plezier. En dan vooral het intense genieten wanneer de kinderen , mensen om je heen weer respect voor je hebben. En als aller belangrijkste, dat je weer van je zelf gaat houden. De wereld staat weer open en saaiheid ???? Wat is dat ook alweer? Corinne: ja het forum is voor mij nu ook enorm belangrijk. Neemt veel tijd in beslag en daardoor raak ik achter met bepaalde dingen. Maar dat is niet erg. Dit is NU belangrijk. Mijn hoofd weer op orde krijgen. De drank uit mijn geest zien te verbannen. Alle achterdeuren moeten voorlopig nog gecontroleerd worden of ze wel echt zijn afgesloten. Smoezen de kop in smoren en weer leren wat de HELPENDE gedachten ook alweer zijn. Ik loop aan jullie handje en verken weer voorzichtig de wereld.

Rob, terecht dat je schrijft dat het bij dit aantal glazen is gebleven en dat dit toch al een overwinning is. Goed wat Rudy schreef was: laat het altijd een keuze zijn, wel of niet drinken. Op het moment dat het GEEN keuze is dan blijft de strijd voortduren. Het gaat je wel lukken Rob, niet de moed verliezen. Met vallen en opstaan. Ik ben er ook zo een. Ik val, maar sta weer op en leer steeds meer. Succes, en volhouden, de aanhouder wint.

slaap lekker Karinneke!!!

quote: Originally posted by: Vie Niet alleen het stoppen dus, maar je hele omgeving krijgt een opdonder, het lijkt wel een aardbeving. Jee, ik weet nog niet hoe ik dat moet handelen. Zij hebben onder mij te lijden gehad toen ik dronk, maar in die tijd was ik wel lief en meegaand. om nu te staan voor wat ik ben, wat een schok is dat voor mijn omgeving! Een nadenkertje Vie. Hier moet ik heel wat jaren voor terug. Ik weet wel dat ik boos was op iedereen. Ik deed zo mijn best en ik had het gevoel dat ze me tegenwerkte. In zekere zin werken ze ook tegen. Bekend is dat de omgeving zich op een gegeven moment gaat aanpassen aan het verslavend gedrag. Rudy schreef er net over: het is een familie aandoening. Dus de familie houdt op een gegeven moment het gedrag ook in stand. Naar maar waar. Je krijgt b.v. van je familie een fles drank voor je verjaardag, want daar houdt je toch zo van? etc. etc. maar eigenlijk helpen ze je dan niet. Het is lastig voor de omgeving om nu uit te vinden wat ze dan wel wil (om even bij dit voorbeeld te blijven) Tja, wat dan? Dat weet de verslaafde zelf niet eens, kan je nagaan hoe moeilijk dat voor de omgeving is. Opeens zie je als je nuchter bent hoe je familie werkelijk is. Je ontdekt ineens onhebbelijkheden bij de ander. Tegelijkertijd heeft de familie door dat je weer aanspreekbaar bent. Ze snappen niet wat het is om verslaafd te zijn en vinden je dan al snel een zeur en aanstelster, want ineens ben je niet meer dat fuifnummer. Ik had het hier met oudjaar weer. De stemming zakte bij bepaalde personen toen ze merkte dat ik niet meedeed. Voor die mensen ook heel dubbel, want van de ene kant zijn ze blij voor je, maar van de andere kant 'wat moet ik met dat mens nu??' . Was ik zo meegaand toen ik dronk? Nee, ik was veeleisend, half verblind en zeker niet gemakkelijk geweest. Ik was heel onzeker, angstig en meegaand ja, maar wel bewerkelijk. Men moest toch wel rekening met mij houden. Mijn omgeving staat ook nog niet 'droog' ten aanzien van mij. Ik heb ze in verwarring gebracht door mijn uitglijder. Drinkt ze nu wel of drinkt ze nu niet. Lastig voor hen, maar ik heb het mezelf daardoor ook weer moeilijker gemaakt. Want 'waarom doe je niet gewoon gezellig mee' en het verhaal begint weer opnieuw, lijkt het.

...........en tot vanavond weer!

Brul, snif, snotter, snotter,.... tjonge, das nogal heftig allemaal. Houtje, jezelf vergeven is erg moeilijk he? Ik ben daar heeeeel slecht in. Heb nog steeds van heel veel dingen heel erge spijt en nog eens spijt. Dank je voor je verhaal.

quote: Originally posted by: blacky , als ik hier iets over zeg dan is het antwoord " ik wordt van koekjes te eten niet zot , jij van je drank wel " :$ Haha, hij heeft nog gelijk ook. Fijne dag Blacky!!

Vie: je maakt me niet depri. Dit gevoel moet ik gewoon accepteren. Ik had in die tijd ook tegen mijn zus gezegd dat ik alcoholverslaafd was en dat ik ging stoppen. De enige reactie was: 'nou dan stop je toch gewoon'. Ze was iemand van 'niet zeuren en doorgaan'. Het vreemde aan het hele verhaal is dat ze na jaren en jaren er niks meer over gezegd te hebben en we wel weer met elkaar omgingen, dus na jaren en uiteindelijk een dag voor haar dood tegen me zei dat ze het knap van me vond hoe ik alles had aangepakt in mijn leven en dat ze dat zelf ook had moeten doen. Raadsel, raadsel.......

quote: Originally posted by: Vie Hoe ga jij daarmee om? Ik bedoel, zit dat nog in je hoofd, dat je dingen met haar had willen uitpraten, of heb je er inmiddels vrede mee? Ik schreef je dat extra, over mijn zus, omdat dit een traumatische ervaring voor me was en nog is. Ik hoop dat het jou niet overkomt. Het had alles te maken met het stoppen met drinken van mij. Ik veranderde van een gehoorzaam, onzeker type naar iemand die ineens een mening had. Mijn zus ging me dus ineens van alles zeggen wat me ontzettend onzeker maakte. Ik wilde het met haar uitpraten maar dat ging gewoon niet. Toen heb ik afstand genomen. Te lang. Na jaren kwamen we weer bij elkaar, maar de afstand en wantrouwen van mij bleef. Vorig jaar is ze gestorven. Nee, ik heb er geen vrede mee. Ik zou nu nooit meer zo lang boos of beledigd blijven. Het is zonde van de tijd. (warrig verhaal: maar de kern is: als je stopt met drinken verander jezelf en de omgeving heeft daar vaak moeite mee en die moet zich ook veranderen/aanpassen)

Rudy, een hele fijne dag. Nee, ik wil ook niet meer terug: ik zit me hier momenteel zo lekker in mijn vel te voelen!!! Ik heb vanmiddag ook een heeeeeeeeeeeeel leuk uitstapje!!!!!

Animal: wat een beauty !!!!!!!!!!!!!!!! mag ik mee?