Tina

Beste allemaal, Heb een vraag aan de ervaringsdeskundige onder de forumleden. Ik drink nu 2,5 week helemaal niet, na een periode behoorlijk geminderd te zijn geweest. Helemaal niet drinken bevalt erg goed (geestelijk), hoewel ik er nog lang niet ben. Maar de 1e week voelde ik me superfit. Maar merk dat ik de laatste dagen allerlei lichamelijk kwaaltjes heb. Pijntjes her en der, darmen, maag, hoofdpijn etc. Naast vermoeidheidsklachten waarvan ik inmiddels weet dat die erbij horen. Herkennen jullie de lichamelijke ongemakken ? Hoort dat erbij en gaat dat voorbij ? Verder wil ik nog even melden dat ik zo nu en dan meelees, helaas erg weinig tijd heb om mee te schrijven maar onder de indruk ben van alle sterke mensen op dit forum.

Mooi gedicht Lucienne en ik ben het helemaal met je eens wat boosheid en wrok betreft. Ik las gisteren je bericht over het afgelopen weekend. Ben zelf tijdens de internetbehandeling ook begonnen met minder drinken. Dat is best redelijk gelukt (als ik naga wat ik dronk voordat ik begon)maar voelde me steeds meer gefrustreerd worden omdat minder drinken gewoon moeilijk is. Na 2 glazen stoppen is (bijna) niet te doen en tussendoor dagen niet drinken al helemaal niet. Werd me erg bewust van de afhankelijkheid die flink in de weg zit. Heb daarom 4 dagen geleden besloten om voorlopig helemaal niet te drinken. Als ik merk dat ik me niet meer afhankelijk voel (HET de baas ben) dan ga ik er over denken om weer eens sociaal te drinken. Lindi is het gelukt blijkbaar. Ben me ook bewust dat ik alweer veel te ver vooruit kijk en probeer nu heel hard van dag tot dag te denken. Maar zoals Corinne al een paar keer heeft geschreven het geeft wel meer rust, hoewel erg moeilijk. Maar ik ben in dag 5 en probeer vol te houden. Ondanks dat ik dus al een tijd minder dronk merk ik best behoorlijk lichamelijk ongemakken van het niet drinken. Blijkbaar zit er toch nog de nodige shit in mijn lijf en dat sterkt me wel om vol te houden. Ben benieuwd hoe jij je nu voelt ? Ik wilde ook van de gelgenheid gebruik maken om alle nieuwkomers (ben zelf ook redelijk nieuw) veel succes te wensen met de goede stap. Groet, Tina

Volhouden vanavond Soothe ! Leuk om met je gepraat te hebben. Ik ga nu eten koken, doe ik anders nooit, maar moest nog wat goedmaken geloof ik.

Welkom. Ik kan je nog niet zoveel feiten vertellen want ben zelf pas begonnen. Maar wel goed dat je je hebt aangemeld.

Soothe, Je hebt helemaal gelijk dat het natuurlijk een verslaving is en niet zo eenvoudig om de "gewoonte" te doorbreken. Ik bedoelde met gewoonte ook meer iets in de trant dat je gewend bent om op bepaalde tijdstippen en/of bij bepaalde gebeurtenissen en gelegenheden te drinken. En dat het heel verleidelijk is om daar weer aan toe te geven, niet na te denken en dus te vervallen in oude patronen. Ooit in een heel ver verleden ben ik eens gestopt met roken. Ik was megaverslaafd 2 pakjes per dag, maar als ik daarop terug kijkt was het zo simpel om te stoppen, twee weekjes en het grootste leed was geleden. Met behulp van Nicotinekauwgom. Alcohol is wel een heel ander verhaal omdat de gewoontes (zie boven) er vaak langzaam zijn ingeslopen en de effecten veel sterker zijn. De hang naar die effecten is veel groter dan bij nicotine en naar mijn idee dan ook niet alleen lichamelijk (hoewel ik ook andere dingen heb gelezen op dit forum). Het veranderen van je leefpatroon (gewoontes) maar met name de achterliggende redenen van de drang is moeilijk en soms hard. Hoe lang duurt het eigenlijk voordat de lichamelijke verslaving weg is ? Je ziet ik ben slecht geinformeerd en alles wat ik schrijf is gissen. Maar ik zou willen dat er een alcoholkauwgom bestond. Inmiddels rook ik alweer 5 jaar by the way :-) Dat wordt het volgende project.

Soothe, Was niet weggevlogen. Ben tussendoor wat klusjes aan het doen. Dank voor je steun. Ik heb de laatste tijd een beetje meegelezen (af en toe) en merkte dat je het niet altijd gemakkelijk hebt. Ik voel me nu wel weer een stuk beter moet ik zeggen. Schrijven helpt echt. Wat de uitglijders betreft (ik moet nog even wennen aan de ingewijdentaal) volgens mij horen die erbij, toch ? Het is toch nog niet verloren als het een keer misgaat. Vallen en opstaan. Het gevaar zit 'm zeker in het begin vooral in terugval in de gewoonte denk ik. Kwijtraken van het bewustzijn waar je mee bezig bent en waarom je het ook alweer wilde. Of het bewust verdringen van die gedachtes. Maar misschien zit ik te raaskallen als beginneling.

Beste Ziza, Bang voor de realiteit schrijf je. Daar moet ik eens over nadenken. Gisteren een uitgebreid gesprek gehad met mijn partner over de verandering die ik voel en waar ik hard voor weg wil lopen en zelfs wel eens denk dat ik maar weer ga drinken. Er moet gewoon iets veranderen in mijn houding in onze relatie anders gaat het niet goed komen. Maar ik geef hem vaak de schuld. Voel me vaak gevangen, droomde vannacht dat ik gewoon niet geschikt ben voor een relatie en maar moet ophouden het steeds te proberen. Maar alles komt simpel omdat ik niet voor mezelf durf te kiezen en te zeggen waar ik behoefte aan heb. Tjeetje.. moet straks maar even extra lief gaan doen. Bedankt voor alle berichten en ik vind het heel erg rottig voor alle anderen die zich ook soms zo voelen maar toch voelt het wel veilig om te weten dat ik niet de enige ben. Miep: fijn dat je je weer beter bent gaan voelen, goed dat je je hier geuit hebt. Joan; idem dito ik denk dat het helpt om het op te schrijven?

Ik heb gisteren bijgelezen en zag net het bericht van Miep. Veel mensen op dit forum zeggen dat na verloop van tijd de negativiteit weg gaat. Echter ook mijn ervaring met minder drinken is dat er allemaal enge dingen aan de oppervlakte komen. Helder wel, maar niets lijkt meer zoals het was..... Het genieten is weg, relaties zijn niet meer zo leuk, doelen lijken niet meer zo belangrijk. Er valt een gat en het is moeilijk te bepalen wat dat gaat opvullen. Ik word er een beetje eng van.... En Miep; hou je taai, iedereen zegt dat het beter wordt dus dan zal dat wel zo zijn. Kun je er met je partner over praten? Ik moet nu weg, maar probeer er eind van de middag weer bij te zijn.

Beste allemaal, Op dit moment ben ik in de laatste fase van de internetbehandeling. Ik ben een vrouw van 40 en ben zo'n 8 jaar geleden (bewust) begonnen met meer te drinken dan goed voor me is. Ik had net een scheiding achter de rug en wilde de bloemetjes buiten gaan zetten, nieuwe mensen ontmoeten en me vrijer voelen in contacten. Inmiddels heb ik al weer bijna drie jaar een fijne relatie. Echter is het alcoholgebruik, mede door de gezelligheid in deze relatie, dagelijks geworden en liep uit op zo'n 35 glazen per week. Ik had een drukke baan waar ik erg ongelukkig van werd maar er moest wel brood op de plank. Daarnaast waren we (ik en mijn partner) bezig een eigen bedrijf op te zetten in zaken waar we allebei wel heel erg blij en gelukkig van worden. Mede door het gebruik van alcohol heb ik veel te lang slecht naar mezelf geluisterd en lichamelijke en emotionele signalen genegeerd. Een half jaar geleden ben ik lichtelijk ingestort en kwam met een depressie thuis te zitten. Langzamerhand keuzes gemaakt en mijn baan op gezegd. En voelde sterk de behoefte om ook andere dingen in mijn leven aan te pakken waaronder mijn alcoholgebruik. Ik stond al lange tijd op de wachtlijst bij Tactus en net op dat moment kreeg ik een bericht dat ik me aan kon melden. Dat kon niet toevallig zijn. Gedurende de internetbehandeling heb ik mijn alcoholgebruik gehalveerd en probeer een aantal dagen in de week niet te drinken. Vooral dat laatste vind ik nog erg moeilijk. En ik wil nog iets minder drinken dan tot nu toe. Ik lees al een tijd mee op het forum maar voelde nog een drempel om me aan te melden. Echter de behandeling is nu bijna voorbij en het voelt allemaal nog een beetje wankel. En in wat ik gelezen heb zal dit forum zeker een steun in de rug kunnen zijn. Nog los van het feit dat ik eigenlijk sterk de behoefte voel om met mensen te praten die hetzelfde voelen en meemaken, want ik ben er erg goed in om te proberen altijd alles alleen te doen. Een heel verhaal maar hoop jullie allemaal beter te leren kennen en wellicht ook voor anderen een steuntje te kunnen zijn, Groet, Tina