Hallo Mario, Jouw verhaal heeft mij net even van het doemdenken afgehouden voor ik het weekend in ga. Ik ben vanaf 25 maart (wederom) gestopt met drinken ne hoop het dit keer wel vol te houden. Nu 39 jaar en 15 jaar geleden opgenomen geweest in een kliniek. Daar gaven ze mij het advies om aan mijn andere problemen te gaan werken en dat ik niet zozeer een alcoholist ben. Nu inmiddels weet ik dat ik nooit meer sociaal zou kunnen gaan drinken. Ik heb een goede baan, een leuke relatie, een fijn huis... Eigenlijk alles wat mijn hartje begeert, maar toch blijft de drang om in een roes te komen. Het even geheel ontspannen en niet nerveus te zijn in contacten. Ik ga zo naar mijn partner, we latten en voor 25 maart namen we altijd gezellig een paar wijntjes, althans zij wel een paar en ik al snel zoveel, dat ik de volgende dag niet meer wist wat er gebeurd was. Nu nog steeds neemt zij als ik kom een paar wijntjes. De gezelligheid ervan mis ik erg. Hoe ging jouw vrouw daar mee om? En hoe lang duurt het voordat je het gevoel kwijtraakt dat het zonder ook leuk kan zijn? Het fijne van jouw verhaal vind ik dat het je veel heeft opgeleverd en dat je positief over komt. Ik ben een tijdje bij de AA geweest, maar daar werd ik echt niet vrolijker van de verhalen die ik hoorde. Als je het nu moeilijk hebt, wat doe je dan? Groetjes Suzuki
