Emeline

Dag allemaal, Ik zal me even voorstellen. Ik ben een vrouw van 20 en ik start binnenkort met een nieuwe studie. Ik heb sinds ongeveer 4 jaar een alcoholverslaving. De verslaving is bij mij redelijk binnen de perken te houden. Ik drink alleen s'avonds en ook niet elke dag. Daardoor heb ik mijn vorige studie prima kunnen afronden en loopt mijn leven redelijk prima. Ondanks dit heb ik wel echt een alcoholverslaving, na een paar jaar eindelijk in kunnen zien. Het liefst zou ik elke dag drinken, en zodra de gedachte in me opkomt om wat te gaan drinken, kan ik daar ook nooit onderuit komen. Het hoeft 's ochtends maar een keer in me op te komen en na de hele dag twijfelen zit ik uiteindelijk toch te drinken. Als ik drink, dan drink ik ook echt veel te veel. Gemiddeld 9 glazen. Met uitschieters naar 15. Nu, ik begin dus binnenkort met een nieuwe studie, woon ook op mezelf sinds korte tijd. En ik was van plan om nu hulp te zoeken. Echter begint de twijfel. Ik ga nu een studententijd in en zit op kamers. Drinken lijkt er gewoon bij te horen. Als je mijn introductieweek al ziet, allemaal kroegentochten. Studentenverenigingen hebben elke week een borrel. Ik hoef daar allemaal niet aan mee te doen. Maar stiekem wil ik dit wel. Gewoon omdat het me gezellig lijkt. Maar ik weet ook van mezelf dat ik dit (nu) niet kan doen en niet drinken. Het wordt een beetje langdradig zo. Maar op het moment zit ik te twijfelen of dit wel de tijd is om iets aan mijn verslaving te doen. Ergens weet ik heel goed dat ik geen optie heb. Want het loopt de spuigaten uit en het is ook echt niet gezond. En ik weet ook dat ik best vrienden kan maken die niet perse (veel) willen drinken en dat ik ook helemaal niet hoef te drinken om het gezellig te hebben. Maar ik vind het zo lastig.. Ik wilde dit vooral even kwijt. Ik denk dat ik komende tijd sowieso even aankijk. Misschien zijn er mensen die adviezen hebben of die in hetzelfde schuitje zitten.

Bedankt. Ik had de zin niet helemaal goed geformuleerd, ik bedoelde dat de reis 2 weken duurt. Ik ga deze maandag al. Ik heb inmiddels ook ontdekt wat me nou echt zo dwars zit. Natuurlijk wat ik straks noemde, maar ik merk dat me vooral dwarszit is dat ik even geen structuur heb in mijn dagen(het is vakantie). Ik kan daar heel slecht tegen, ik ga me dan echt heel naar voelen. Ik heb inmiddels met mijn moeder gepraat, niet zozeer over de verslaving, maar over het probleem met de structuur. Ze was heel lief(wat ze altijd ook is) en heeft me hele goede tips gegeven. Ik voel me ook echt opgelucht en veel beter. Het is ook heel fijn dat iemand die dicht bij je staat het weet. In die reis heb ik ook weinig structuur, het zal ook spannend worden of ik dan geen terugval ga krijgen, maar ik acht die kans klein omdat ik weet dat alcohol mijn spanningen de dag erna dubbel zo heftig maakt.

Een hele goede stap om te zetten! Ik ben zelf nu 4 maanden gestopt met drinken en ondanks dat het een klap is, voel ik me stukken beter! Ondanks dat alcohol een afleiding en soort redmiddel is als je je rot voelt of om andere redenen, heeft het ook veel negatieve kanten. Als je stopt met drinken verdwijnen die ook ej dat is ook prettig! Ik heb bijvoorbeeld meer rust in mijn hoofd, voel me niet meer down en ik ben minder emotioneel. Het begin is lastig. Ik heb zelf die stappen ervaren en er komt best wat bij kijken. Je mag me altijd een berichtje sturen want ik help je graag met tips of gewoon om je hart te luchten. Zelf ben ik met alleen wat lichte begeleiding van de huisarts gestopt met drinken. Het is echt balen dat je pas zo laat begeleiding krijgt. Maar het is niet onmogelijk om zonder die begeleiding te stoppen! Heel veel succes gewenst!

Bedankt voor de lieve berichtjes! Ik kan dat echt waarderen Ik hoor inderdaad veel positiefs over mindfulness. Ik ben er heel toevallig gister mee begonnen. Ik ga gewoon die oefeningen vaak doen! Ik ben over het algemeen graag onder de mensen. Dan voel ik me ook vrolijk, omdat ik dan afgeleid ben. Ik denk dat het nu belangrijk is dat ik alle emoties er even uitgooi. Ik hoop dat ik me dan ook wat beter voel. En ik denk dat dit forum me ook zal helpen, het is fijn om te praten met mensen die je meer kunnen begrijpen

Hallo allemaal. Ik ben 21 jaar en ben sinds januari gestopt met drinken. Ik heb best lang middelen gebruikt. Eerst blowde ik elke avond, van mn 18e tot 19,5. Daar ben ik mee gestopt. Daarna ben ik, zonder dat i er erg in had, begonnen met drinken. Dit heeft ongeveer 2 jaar geduurd. Inmiddels ben ik sinds januari gestopt met drinken (en sigaretten roken). Het ging eigenlijk heel makkelijk, ik had geen trek en totaal geen behoefte. Ik vond eigenlijk ook dat het veel te makkelijk ging. Nu heb ik nogal een stresvolle periode gehad en alles stapelde zich steeds verder op. Laatste is de bom letterlijk gebarsten en alle emoties die ik heb weggedronken kwamen er afgelopen tijd uit. Ik ben zo verdrietig en boos. Ik heb me echr in tijden niet zo rot gevoeld.. En het ergste van alles merk ik dat ik super eenzaam ben. Gezien de thuissituatie heb ik dit probleem nooit met mijn moeder besproken, ik wilde haar niet met nog meer problemen opzadelen. En ik praat er wel over met vrienden maar die begrijpen het eigenlijk niet. Ze zeggen steeds dingen als 'het komt wel goed'. En dat geloof ik ook wel, maar op dit moment voel ik me gewoon zo alleen hierin. Alsof niemand zich echt om me bekommerd of echt veel om me geeft(dat is natuurlijk niet zo, maar zo voelt het). Ik ga volgende week 2 weken met school op reis. Ik ben zo bang dat ik me de hele tijd rot voel en dat iedereen om me heen blij is en ik als enige zo in de put zit .. Sorry, ik wilde dit vooral van me afschrijven. Misschien heeft er ook iemand tips wat ik kan doen om me op het moment beter te voelen en misschien minder eenzaam. Dat alles goed komt heb ik al vaak gehoord en dat is ook zo, maar het bied me helaas geen steun. Bedankt