Rood

Ben weer terug, Ga morgen campral proberen.

Bedankt Monique en Anna voor jullie reaktie! Dit doorbreekt al een beetje mijn eenzaamheid:-) Ik vraag niet graag hulp (ben een grote jongen toch!) Maar hoop wel met dit forum een extra duwtje in de goede richting te krijgen(en misschien anderen te helpen ook) Omdat dit mijn eerste keer is op een forum zal ik waarschijnlijk wel wat dingen fout doen (sorry alvast) B.V.(is het handiger om direct te antwoorden of in een ander draadje verder te gaan?) Wil wel erg graag stoppen en het hele leven voor me beginnen:-) , maar weet ook wel dat er nog veel moet gebeuren... Ben vandaag idd. naar de huisarts geweest(met lood in m'n schoenen) en afgesproken om het eerst zelf te proberen. Het plan is om proberen te minderen, combineren met wandelen en misschien anti depressiva om wat meer energie te geven. Morgen bloedprikken om te zien hoe het er voor staat en een afspraak voor volgende week. Hoor graag weer van jullie (en vice versa) Groeten, Rood

Hallo allemaal, Dit is mijn eerte kennismaking met dit forum, ik ben voornamelijk op zoek naar gelijkgestemde zielen.Maar ook: Doe ik het goed, ,doet mijn dokter het goed.( en doe ik het op dit forum ook goed:-) Zal me eerst eens voorstellen. Ben een veertigjarige man die al vanaf m'n 11e jaar een fascinatie voor drugs heeft gehad. Veel geexpirimenteerd met alles wat er maar te krijgen was en jaren veel speed gebruikt in combinatie met drank en weed. Ooit eens opgenomen geweest in de Breegweestee maar dat was geen goed idee. Nu al jaren lang alleen maar drank en weed (6 halve liters en daarna wat roken om knock out te gaan) De dagen dat ik nuchter was de afgelopen tien jaar zijn op een hand te tellen(meestal na een heel erge kater) Toch heb ik altijd gewerkt en wil dat ook blijven doen! Sinds kort heb ik last van hartkloppingen en voel me vaak een dag lang beroerd als ik heb gedronken, heb dus een afspraak gemaakt bij de huisarts. Daar ga ik dinsdag heen maar ben wel bang voor wat er gaat gebeuren. Ik weet dat ik moet stoppen maar iets in mij zegt dat het er niet toe doet en dat ik al genoeg heb geleefd. Ben verder niet echt depressief maar doe ook niks buiten mijn werk. Moet ik me op laten nemen en mijn (leuke) werk laten schieten of is er nog een andere optie?? Bedankt voor je reaktie, Rood