Cyn

Bedankt iedereen voor de reacties :-) ProudMary, De ochtend dat ik mezelf voorstelde was ik zo teleurgesteld in mezelf dat het me bewuster heeft gemaakt over mijn gedrag. Je hoort soms mensen zeggen: eerlijkheid loont! En ik denk dat dat klopt, want sinds ik mijn verhaal gedeeld heb op dit forum is er een hoop open gegaan. Sinds die ochtend heb ik niks meer gedronken, tot vanavond dan. Maar het wijntje van vanavond was gedeeld met een vriendin om iets te vieren! Namelijk:.... Tegen alle verwachtingen in heb ik tòch een baan! :-D *doet een happydance* Gisterochtend gebeld door het betreffende bedrijf, smidags om 2uur had ik het gesprek, en na een half uur vertelde de manager me letterlijk: "ik heb zoveel sollicitanten gehad, maar ik weet het nu, jij wordt het. JE BENT AANGENOMEN!" Je moest eens weten hoe blij is was, en nogsteeds ben dat ik weer aan de slag kan! Dit geeft mij de motivatie om van de drank af te blijven (hoop ik) en ik ga mijn beste beentje voorzetten! Bedankt voor alle tips en adviezen, sommigen ga ik zeker volgen, maar ik wil eerst weten of ik eerst mezelf hieruit weet te redden vóór ik contact opneem met verslavingszorg. Misschien is dit nu niet het verstandigste om te doen, maar wel waar ik me op het moment het beste bij voel :-) en na alle reacties die ik tot nu tow gehad heb, weet ik dat ik met bepaalde dingen ook hier terecht kan. Heel erg bedankt! Morgen naar Amsterdam om mijn contract te tekenen en tijd voor een nieuwe start :-) YES I CAN! :-D

Dankje Proud Mary. Heb een tijdje hulp gehad van steunpunt huishoudelijk geweld, en naar een psychologe geweest. Het heeft niet veel geholpen helaas. Ik zou graag proffesionele hulp willen, het is alleen dat ik bang ben. Voor het maken van een afspraak, of mijn ouders erachter zullen komen, welke effecten het zou hebben op het vinden van een baan... Ik weet dat de effecten/gevolgen erger zullen zijn als ik géén hulp zou zoeken, maar ik durf het niet :-(

Hallo iedereen, mijn naam is Cynthia, 25 jaar oud. Dit heb ik veel te lang uitgesteld, aanmelden, mijn verhaal delen, inzien dat ik echt een alcoholprobleem heb... Er zijn mij in het verleden heel nare dingen overkomen toen ik nog 19 was wat betreft huishoudelijk geweld etc. (Ik ga er niet te gedetaileerd op in) Hier is toen een heel justitieel proces van gekomen, en alle stress als gevolg van al die ellende heeft mij nu zo goed als verslagen. Ik ontwikkelde een obsesieve compulsieve dwangstoornis, wat klein begint en dezer dagen zich steeds verder een weg baant in mijn leven. (trichotillomanie, hierbij trek je letterlijk de haren uit je hoofd, en dat geldt ook voor wimpers, wenkbrauw en elke haargroei op je lichaam dan ook. Dit verschilt heel erg van persoon tot persoon). Ik kreeg stemmingswisselingen, werd agressief, kwam aan in gewicht of viel in rap tempo behoorlijk wat af. Vermoeid, lusteloos, en tot 2 keer in een half jaar tijd ontslagen en nu nogsteeds werkloos met de gedachte: waar leef ik nog voor? Mijn troost? Drank. Het drinken begon gelijdelijk aan. 1/2 wijntjes per avond werd al gauw een hele fles. De fles wijn van 5 á 6% werden al snel vervangen door goedkope wijnen met het liefst zo veel mogelijk alcohol, vaak 13á14 %. Met zo nu en dan een fles sterke drank, zoals afgelopen avond. Een complete fles disaronno er doorheen gegaan, om nu weer de gevolgen te voelen. Dit kan zo niet langer! Ik merk het aan alles. Gewicht, conditie, humeur en gedrag tegenover mezelf en anderen. Ik trek mijn vriend mee in mijn sleur, en hij weet niet of hij nog zo verder wil met mij. Ik wil niet dat mijn ouders dit weten, zij hebben al genoeg aan hun hoofd. Hoe moet dit verder? Ik ben er zo klaar mee, maar ik weet dat het verlangen vanavond weer terug komt en dat ik de verleiding niet kan weerstaan. Ik weet het niet meer :-(