Hi Ree,
De eerste stap is gezet: erkenning!
Ik ben zelf bijna 6 maanden 'clean'. Dit is me niet op eigen houtje gelukt. Ik heb hulp gezocht bij diverse verslavingszorg instellingen, en vond uiteindelijk de voor mij beste kliniek: Trubendorffer.
De psycholoog die ik daar spreek ervaar ik als uitermate deskundig. Tevens zijn er groepssessies, en er wordt van je verwacht dat je tijdens de behandeling deel neemt aan deze sessies (minimaal 1 x per week) & het bezoeken van zgn. zelfhulpgroepen/ meetings (NA, AA, CA.). Ik had met name moeite om deel te nemen aan de laatstgenoemde meetings, maar ik ben nu gewend aan de tradities die daar zijn.
Dit is de tweede keer dat ik een serieuze poging onderneem om blijvend alcoholvrij te zijn. De eerste keer stopte ik met name voor iemand anders (mijn vriend). Toen de relatie beeindigd was dronk ik nog veel meer dan voorheen. Alcoholisme is een progressieve ziekte wordt beweerd, en ik geloof dat inmiddels wel. Dit keer onderneem ik deze stap voor MEZELF. Minderen is geen optie voor een verslaafde, maar daar ben ik pas achter gekomen toen ik na anderhalf jaar droog te hebben gestaan toch weer ging drinken. Binnen een week zat ik alweer op 2 tot 3 flessen wijn per dag, en daarna stapte ik over op de Wodka (dat ruikt een ander niet, dacht ik...).
Het blijft zwaar, en het verlangen naar even niks te hoeven denken en voelen (want dat veroorzaakt drank bij mij) is heel vaak aanwezig. Toch zet ik tot nu toe door, op wilskracht, doorzettingsvermogen en hoop, maar een garantie kan ik mezelf nog een dierbare geven.
Hoop doet leven, en ik heb best een aantal stappen gezet, maar ik ben er nog lang niet.
Hou je haaks en zet m op!
Groet,
Mariette
