Lezer

Van de week mijn intake gehad. Maandag ga ik mijn behandelplan bespreken. Tijdens de intake werd er gesproken over de mogelijkheid van groepsgesprekken en daar ben ik behoorlijk over aan het piekeren, want dan zijn er dus mensen in mijn woonplaats die "het" gaan weten. Heeft iemand ervaring hoe dat gaat in zo n groep? Ik vind het een doodeng iets. Misschien maak ik me weer eens druk om niets.

Dank voor jullie reacties en inzichten. Ik neem ze mee.

Pffff opgelucht en blij dat ik heb gebeld. Werd ook snel teruggebeld door een psycholoog. Blijkt dat ik het zelf niet helemaal juist had meegekregen. Ik ga een combinatiettaject in omdat alleen een behandeling voor alcohol niet zal werken ivm mijn persoonlijkheidsstoornis en een behandeling alleen gericht op de psychische problematiek gaat niet werken zolang ik overmatig drink. Ze heeft alles helemaal doorgenomen en ze kwam zelf tot de conclusie dat "even" mijn gebruik terugschroeven naar 2 a 3 op eigen houtje nogal kort door de bocht was. Ze ging kijken of daar een oplossing voor gevonden kon worden. En jawel, over 16 dagen start ik met een programma mbt de verslaving en dan stroom ik na 10 weken door naar het combinatietraject! Heb me voorgenomen om over 16 dagen te melden dat ik 16 dagen niet heb gedronken.En daarmee is mijn vraag beantwoord wat ik gedurende de wachttijd doe! De dag is nog niet voorbij, maar ik durf wel te zeggen dat de eerste dag binnen is! Er is wel een last van mijn schouders gevallen.

Even kort want ik ga werken, even getwijfeld, maar ik wil mijn ritme behouden. Rot geslapen met de meest bizarre nachtmerries. Maar gisteren was gisteren. Plan voor vandaag: Niet meegaan in mijn neerslachtige gevoel. Werken. Bellen voor verslavingstraject. Geen alcohol drinken.

Nou, deze dag had een rare wending. Begin vd middag kon ik niet meer. Wilde ik niet meer. Ik was volledig in paniek, heb mijn buurvrouw gebeld, die is hier samen met haar man geweest. Het lijkt wel alsof er iets open is gezet, alle ellende komt er uit. vreselijk, maar het was onvermijdelijk. Ik heb drie glazen wijn gedronken en wat kalmeringstabletten gehad. Ik ben nu moe, doodmoe, maar ik heb gehuild, na jaren, t zal wel deels door die pillen komen, maar ik voel me opgelucht, mijn plan is nog hetzelfde, morgen bellen met huisarts (moet nu sowieso omdat ik naar huisartsenpost ben geweest). En ja, nummer twee en drie zijn nu ook op de hoogte, anders dan hoe ik het voor me zag, maar dat is maar eenmaal zo. Nu ga ik maar slapen. Dat ik dit schtijf is meer voor mezelf, zodat ik morgen zie hoe het was, zonder dat ik het weer goed praat. Wel waardeloos, ik heb gedronken, ben blij dat mijn weekend voorbij is. Ik ga niet opgeven ook al roept alles in mij dat wel te doen.

Allereerst dank voor jullie reacties. Mijn Gerrit het klopt dat de intake bij een gewone hulpverleningsinstatie was, de huisarts had een verwijzing depressie/alcohol gemaakt. Nu weet ik dat het een het ander in stand houdt, en als ik niet stop met drinken ik niet hoef te verwachten dat er verbetering komt of dat ik mij minder rot ga voelen. Ik ben bang dat als ik het programma van de verslaving in ga alles gericht is op het niet meer drinken. Fijn om jullie ervaringen te lezen dat bij jullie de onderliggende problemen aangepakt zijn vanuit de verslavingszorg. Morgen ga ik bellen dat ik mij niet aan de voorwaarde (alleen in therapie als ik mijn alcoholgebruik kan terugbrengen naar 2 / 3 glazen per dag) kan houden. Anders hou ik uiteindelijk alleen mezelf voor de gek. Ben benieuwd hoe snel ik terecht kan en pieker me suf over wat ik in de tussenliggende tijd doe, doordrinken of alvast zelf stoppen. Het is zo'n makkelijke escape. Van de week moet ik opnieuw naar de huisarts, dit n.a.v. mijn eerdere gesprek daar, ze wil me eens per twee weken blijven zien hoe het met me gaat. Misschien kan ik haar alvast vragen om Refusal of Antabus. Wel gelijk de koe bij de horens gepakt over het inlichten van een aantal mensen. Nummer 1 is geweest, ik schaamde me werkelijk dood, goede vriend kwam eten. Het leek wel alsof ik leegliep, alles, maar dan ook echt alles eruit gegooid, na jaren en jaren voor het eerst iemand uit mijn persoonlijke omgeving ingelicht. Hij was verbaast, hij vond het erg dat ik al zo lang worstel met mezelf en mijn alcoholgebruik, dat hij er niet voor me heeft kunnen zijn. Waar ik zo bang voor was gebeurde niet, geen oordeel, hij probeerde het ook niet af te zwakken. Hij vond het wel stom van me dat ik dit al die tijd in mijn eentje probeerde op te lossen. Het gaat wel gevolgen hebben, omdat hij het nu weet wilde hij ook gelijk afspraken maken. Dat ik mijn mond open trek als ik het moeilijk heb, dat ik in zijn bijzijn niet meer mag drinken, hij zal ook geen alcohol meer drinken in mijn bijzijn, want hij gaat niet toezien dat ik mezelf de vernieling in help. Ook wil hij betrokken worden tijdens mijn stoppen traject. Aan de ene kant voelde het heel fijn, en aan de andere kant weet ik dat ik hiermee weer veel deuren sluit, wat ook moet en wat ook juist mijn bedoeling is, maar gevoelsmatig ligt het nog anders. Kan dat niet goed uitleggen, maar waarschijnlijk weten jullie wel wat ik ermee bedoel. Gisteren heeft vriend de fles wijn die hij had meegebracht weer ongeopend mee naar huis genomen. Het was een heftige en emotionele avond, wat mijn verlangen naar enorm erg maakte, wil zo graag alle emoties afzwakken. Volledig gefrustreerd naar bed gegaan, vanmorgen fijn wakker geworden, blij dat ik gister niet heb gedronken. Als ik dit gevoel wat ik nu heb, nou vast weet te houden. Dat als ik het moeilijk heb aan dit gevoel denk, hoe fijn het is om wakker te worden met het besef dat ik niet gedronken heb. Stapje voor stapje, ik ga mezelf bevrijden, morgen gelijk bellen zodat ik naar verslavingsarts kan. Van de week mijn vriendin inlichten. Misschien is het juist wel goed dat mijn omgeving het weet. Dat vind ik het moeilijkste, dan is er geen weg meer terug, zo raar, ik wil zo graag stoppen en het idee van stoppen brengt zo veel angst met zich mee. Het is zo dubbel, het zou zo makkelijk zijn "als je iets niet wil, doe je het toch gewoon niet?"

Ben ik weer, ik maak van dit draadje maar een soort dagboek. Intake was fijn. Veel besproken. Alleen de uitkomst was anders dan ik had gedacht. Psycholoog vond gezien mijn achtergrond, draaideur patient voor wat betreft de hulpverlening, dat de behandeling zich moest richten op mijn gevoel en niet zo zeer op de alcohol, want dat was een gevolg van de onderliggende problemen. Zijn voorstel was om mij voor therapie (welke heb ik niet eens onthouden) aan te melden op voorwaarde dat ik niet meer dan 2 a 3 glazen per dag mocht drinken tot die tijd, anders moet ik voordat de therapie start het traject van de verslavingszorg in. Op dat moment heb ik er mee ingestemd, wetende dat 2 a 3 glazen niet kan. Of ik drink veel, of ik drink niet. Voor mezelf bedacht dat ik diezelfde dag zou stoppen. Dat is mij twee dagen gelukt. Wist van ellende niet waar ik het zoeken moest en de onrust vrijdag weggedronken. Nu heb ik besloten dat ik maandag ga bellen, want ik moet eerst de alcohol aanpakken, het beheerst en verziekt mijn leven .En niet minderen of een sociale drinker worden, dat heb ik 5 jaar geleden geprobeerd en dat resulteerde alleen maar in een hoop discussies met de verslavingsarts. Maar niks, het moet uit mijn leven. Ik wil medicatie zodat ik gewoonweg niet KAN drinken en al moet ik een jaar iedere week voor een gesprek, ik heb die begeleiding nodig, bij het stoppen, en vooral bij het gestopt blijven. Ik ga ze bellen om aan te geven dat ik niet even te veel drink als gevolg van onderliggende problemen, maar dat het drinken een op zich zelf staand probleem is. Ja, ik ben verslaafd, ik wil zo graag maar kan het niet alleen. En gezien ik volledig alleen sta qua wetenschap dat ik een probleem heb, heb ik ook besloten een selectief clubje mensen in te lichten. Niemand weet dat ik al jaren worstel, dat ik al eens in behandeling geweest ben ervoor. En dat als ik bij hen wegga na twee "gezellige" drankjes ik thuis doorga omdat ik aan die twee niet genoeg heb. Ik zie er onwijs tegen op, ik schaam me, maar ik moet wel, ik moet voor mezelf alle deuren dicht gooien, ik zal straks de alcoholist zijn, zo voelt het, terwijl ik dat natuurlijk al die tijd al was.

En weer even een update. Drukke, onrustige periode gehad. En daarbij ook gelijk een enorme terugval. Heb de laatste zes weken zo veel gedronken, ben zo gefrustreerd. ik kan dit niet alleen, heb de stap naar de huisarts gemaakt. Zij heeft me een verwijzing gegeven, combinatie depressie/alcohol. Wel ergens anders dan 5 jaar geleden, toen was het echt op het minder drinken gericht. Aanstaande woensdag heb ik een intake gesprek. Ben bang, want ik weet dat minderen geen optie is.

Ben ik weer, gelukkig positief, dat wel. Mijn relatie verbroken, en na twee weken janken bleek het ontzettend goed te zijn geweest. Het leverde me heel veel rust op, ook voor mijn kids. Op 1 of andere manier ook mbt mijn drinkgrdrag. Ik verlang er meestal niet naar. Meestal zeg ik, want na een week of vier laat ik me gaan en drink dan toch. Aam de ene kant vind ik het acceptabel, aan de andere kant is het niet wat ik wil. Inmiddels is het wel zo dat het aantal glazen wat ik kan hebben op 3 a 4 ligt, en dan heb ik de dag erna een kater dat ik me voorneem nooit meer te drinken...... maar dan toch in week 4 ga ik voor de bijl. Ik zit met de vraag of ik dit maar gewoon moet laten. Dat ik dus eens per 4 weken een slappeling ben? Ik heb zoveel innerlijke rust nu, als dit mijn drinkgedrag is, kan ik het dan niet beter zo laten, ipv mij een week schuldig en ellendig erover te voelen?

Weltrusten allemaal! ik meld me af, geen druppel gedronken. De hele dag overactief geweest, dat wel, morgen moet ik er weer vroeg uit, maar wel met een fris hoofd.

Goedemorgen allemaal, ik wil iedereen een fijne zonnige dag wensen. Vandaag zet ik mij voor het eerst op het dagpact, ik hoop dat ik het goed doe, laat maar weten als ik het niet goed doe hoor. Dagpact: Blondie Yogajuf MijnGerrit Lezer

Dank voor jullie woorden. Het geeft moed. Ik moet eerlijk zijn en op vakantie was er wifi in de bar. Ging niet naar het forum, want dan had ik geen escape voor mezelf. Heb ik nu ook, mijn gerrit jij zegt aanmelden op het dagpact, en je hebt gelijk, toch voelt het dan als een deur dichtdoen. Stom want ik wil die deur ook dichtdoen, toch blijft die sttijd maar in mijn hoofd. Ik ga het doen, vandaag, geen smoesjes of deuren op een kier deze dag!

Hallo allemaal, ik pak het weer op, vanaf vandaag, want ik ben de grote verliezer. Ik ben zo boos op mezelf. Iedere dag van de vakantie gedronken. S ochtends hoorde ik mezref zeggen vandaag niet, om dit tegen vier uur weg te lachen met een glas wijn of bier in mijn hand. En maar lachen en doen alsof, terwijl ik van mezelf walg omdat ik het dus niet kan! Het is zo tegenstrijdig, ik wil niet, echt niet, maar toch doe ik het, helemaal zelf. Zelfs als niemand drinkt ben ik degene die niet voor fris kiest. Gisteren na een middag al genoeg te hebben gehad naar de winkel gegaan. Ik zie mezelf, ik reken af en o wat vind ik het afschuwelijk, maar ik doe het toch. Vandaag wil ik dat het weer mijn eerste dag alcohol vrij is. Ik ga rijden naar het zwembad en kan vanavond de deur niet uit. Wat over was van gisteren is al door de gootsteen, maar o, wat zie ik er tegenop. Ik wil weer trots op mezelf kunnen zijn, maar nu voel ik me alleen maar een slappeling zonder enige ruggegraat!

Die wandeling s ochtends is een goed idee, ik ben sowieso een ochtendmens, alhoewel dat misschien wel aan het iedere dag drinken in de middag en avond lag, daar moet ik zelf nog even over nadenken. Heb ik met veel dingen, of ze nou bij mij horen of dat ik mij bepaald gedrag eigen heb gemaakt door de drank. Altijd vroeg naar huis op een feestje, ik sta er bekend om, maar eigenlijk omdat ik geen maat weet te houden, dus mijzelf de afgang bespaarde en thuis door kon gaan. Op de klok kijken als ik een trekmoment heb, ook zoiets, alleen nu doet het er niet toe of het al middag is, toch kijk ik. Ik had de verwachting dat mijn slaapproblemen zouden verergeren, maar heb nog geen inslaper hoeven nemen (moet ik nemen als ik langer dan 4 nachten minder dan 4 uur slaap), dus daar ben ik blij mee. Wel ben ik bekaf heel de dag door, maar, dat lees ik overal,dat hoort erbij. En ik heb nog iets raars, ik heb enorme zweetaanvallen, vooral s nachts, mogelijk ook een ontwenningsverschijnsel? Ik laat me het allemaal maar overkomen en neem het in me op, ik ontdek veel over mezelf en zie het als de laatste stap die ik nog moest nemen, de drank is niet meer nodig want ik ben na zoveel jaten ploeteren blij om wie ik ben, toch blijft het moeilijk, gelukkig maar, want daardoor blijf ik wel op mijn hoede. De anderen weten dat ik geen alcohol meer drink, misschien dat er wat gezegt word als zij zelf tipsy zijn, maar dan is het voor mij tijd om met 1 van de boeken die ik van plan ben te lezen mijn bed in te duiken! En dat ga ik nu ook doen, welterusten.

Hallo allemaal, ik kom weer een stukkie tikken, de andere dagen heb ik steeds meegelezen en heb er zoveel steun aan! Op mijn werkdagen (gelukkig zijn dat er vier) gaat het goed wat betreft de trek, even het moment als ik aan het koken ben, maar daar heb ik een draai aan weten te geven door met de kinderen aan de keukentafel de dag door te nemen met wat limo erbij. Mijn vrije dagen is de trek erg aanwezig, alhoewel het een groot verschil zit of de kinderen er zijn of dat ze bij hun vader zijn. Afgelopen weekend met de oudste twee gaan winkelen in een andere stad, dus met de auto. Van te voren bedacht het zo te doen. Het werkt goed alvast voor de volgende dag mogelijke knelpunten te overdenken. Dat brengt mij ook bij mijn angst van nu, vanaf vrijdag heb ik drie weken vakantie, de eerste twee weken gaan we ook weg. Hoe kan ik dit aanpakken, want dit is wel een hele lange periode om te overzien, en er zullen veel verleidelijke momenten komen. Ik denk ook niet dat ik de anderen er blij mee maak om iedere dag al uit te stippelen ik ben er zo veel mee bezig hoe ik die weken droog kan houden, ik heb er nog geen antwoord op, hoe zijn jullie die eerste vakantie doorgekomen? Het niet drinken is nog niet gewoon voor me, toch maar de dagen van te voren plannen? Haha, ik heb wel een nieuwe vorm van vakantiestress ontdekt! En dag 22 zit er op. Misschien dat ik mij vrijdag aanmeld voor het weekndpact, stok achter de deur voor het eerste weekend van de vakantie (Als ik bereik heb, dat schijnt nogal slecht te zijn) Tot de volgende keer