Hallo, ik ben de partner van iemand die geen rem heeft als hij een eenmaal drinkt. Wij zijn al bijna 30 jaar samen en dat hij z'n biertjes en wijntjes wel lustte heb ik altijd al geweten. Ik drink zelf ook wel wijn. Het probleem is alleen, dat hij niet stopt na een paar glazen. Als hij dan zo ver heen is, dan veranderd hij. Van een lieve, aardige, humorvolle vent in een sarcastisch gemeen persoon. Alle ruzies die we ooit gehad hebben hadden dit als oorzaak. Hij maakt me dan uit voor van alles en nog wat en aangezien ik zelf ook best temperamentvol ben escaleert dit meestal in geschreeuw en dagen van stilte en negeren. Langzaam zakt het dan weer af en functioneren we weer. Tot de volgende keer dat hij zich vol laat lopen. Ik heb er veel stress en verdriet van. Hij is mijn maatje, mijn liefde en we zijn een geweldig team als hij nuchter is, maar mijn weerstand tegen die 'andere persoon' die ook in hem huist wordt steeds groter. Met als gevolg, dat ons intieme leven op een heel laag pitje staat. Waar hij mij dan ook weer de schuld van geeft in zo'n bui. Ik ben moe. Mijn overgang helpt natuurlijk ook niet mee, misschien ben ik te emotioneel om er nog langer mee te kunnen dealen. De laatste keer heeft hij gezegd, dat ik maar moest 'opdonderen dan'. Ik vraag me nu af hoeveel is er van waar als hij zo doet, hoe kan iemand zo'n 'jekyll en hyde' zijn? Heeft hij een onderliggend psychisch probeem? Hij is geen prater, althans niet over dit soort emotionele dingen. Ik voel me machteloos. Gelukkig hebben onze (volwassen) kinderen hem ook meerdere keren zo meegemaakt, anderen zouden me misschien niet eens geloven. Ik heb altijd gedacht 'het komt wel goed'. Maar dat geloof brokkelt langzaam af.
