Yvette1

Ok, ik ga het proberen. Het is een gevecht, omdat je kanker nooit alleen hebt. Voor mij voelt het echter alsof mijn gevoel er niet mag zijn. Zeker omdat ik hem met alles geholpen heb (misschien gaat het hier al fout), er steeds voor hem was en hem op zijn hart gedrukt dat het niet zijn schuld is. Na ongeveer een week heb ik hem mogelijke oplossingen voorgelegd, waarna hij zich volledig afgesloot. Maar ok, misschien was dat mentaal te vroeg en is het accepteren dat de tijd/het leven je inhaalt aangezien zijn prognose een paar maanden is. Wat dat met mij doet, is blijkbaar niet belangrijk. Accepteren is het grote woord hier. Accepteren dat hij niet anders kan, ook al zou hij anders willen (want hij heeft wel gezegd dat hij wil leven). Mijn machteloosheid accepteren dus.

Mijn beste maatje heeft de diagnose ongeneeslijke leverkanker gekregen. Ik heb echter 4 opties medisch en alternatief gevonden door mensen te zoeken die hier mee te maken hebben of hebben gehad. Dit zijn opties om het leven prettig flink te verlengen door de tumor te verkleinen of zelf te laten verdwijnen. Mijn vriend schaamt zich echter zo diep voor alles wat hij in zijn leven gedaan heeft om het zover te laten komen en daarnaast geeft hij zich zo ernstig de schuld waardoor hij niet meer met mij wil praten en mij zelfs de schuld geeft van zijn gevoel op dit moment. Dit is gedrag wat hij door zijn trauma's altijd heeft laten zien, omdat hij niet met zijn emoties om kan gaan. Ik ben er altijd voor hem geweest en heb het zeker regelmatig over zijn alcoholgebruik gehad. Hij wuifde dat altijd weg, waardoor hij denk ik, zich nu nog schuldiger voelt. Ik probeer professionele hulp te vinden om met hem en mij in gesprek te gaan. Maar hoe doe je dat als hij zich helemaal afsluit? Hij woont alleen en heeft niemand anders dan af en toe een vriendin van mij die weleens contact met hem opneemt.

Ah, ok, dankjewel.

Ik ben Yvette en de naaste van mijn verslaafde vriend, als in iemand die heel veel voor mij betekent en die ik absoluut niet kwijt wil... Dit kan alleen nog als hij alles op alles zet voor zichzelf. Niet per sé op het gebied van alcohol, maar ook op het gebied van algehele gezondheid en hulp om zijn levertumor klein te krijgen. Ik ben vooral benieuwd wat het gedrag is van iemand die verslaafd is en hoe naasten ermee omgaan.