Nouky

@Dune Goed bezig! 💪 En fijn dat je extra hulp in hebt geschakeld. Haha, moest wel lachen toen je schreef “Poes is jarig, poes is dood” Heel herkenbaar, zo van “ach, nu mag het wel, want…” en dan trek ik de lade met ‘goede redenen’ open en pak ik er de eerste de beste eruit! 😅

@Dune Ja hoor, gelukkig nog steeds niet gedronken. Vannacht een crisis hier bij mij in de flat met mijn bovenbuurman, waardoor ik tot 3.30u nog op was ivm politie en ambulance, wat normaalgesproken echt een reden was om het op een drinken te zetten, maar heb het niet gedaan en nu voel ik me ondanks die korte nacht toch nog fris in mijn hoofd. Ik ga morgen en woensdag weer deelnemen aan een wandeling via Meet5, dus op dit moment zit ik nog in de goeie flow. Hoe gaat het met jou?

@Dune nou ik denk dat je daar de spijker op zijn kop slaat! Voor mij is alles wat goed en lekker voelt, verslavend. Sommigen raken verslaafd aan sport, helaas heb ik dat nog niet ontdekt. Jaren geleden ging ik 3x per week hardlopen en kreeg nooit dat bekende euforische gevoel wat de meesten ervaren daarbij. En toen ik op zo’n 8km zat moest ik stoppen door een knieblessure wat helaas altijd een zwakke plek is gebleven. Maar de wandeling van afgelopen woensdag (ondanks dat het maar 13 km was) heeft me blijkbaar toch zo’n goed gevoel gegeven dat ik me opnieuw heb aangemeld voor een wandeling. De spanning van nieuwe mensen ontmoeten, grenzen verleggen, uit je schulp kruipen, maken misschien ook stofjes aan die verslavend kunnen zijn. Al is het de kick van “Yes, I did it!” en vooral de reacties van mensen om mij heen die dan zeggen: “Wat knap!. Ik weet niet of ik dat zou durven. Nooit verwacht van jou”. Dat is voer voor mijn uitgehongerde zelfvertrouwen en dat absorbeer ik volledig. Eigenlijk vind ik het niet erg dat ik verslaafd ben, want als ik dat niet al die jaren had gedaan had ik ook nooit het verschil.geweten tussen constant verdoofd zijn en echt leven en voelen. Dan wist ik niet beter. Daarbij denk ik dat als je altijd in het donker hebt gezeten, een beetje schemering al verlichtend is. 😘 Ik vind het ontzettend knap dat je weer twee weken niet hebt gedronken, het lijkt mij namelijk veel moeilijker om na een terugval weer de kracht te vinden om te stoppen. Dat is voor mij ook wel een stok achter de deur om het vol te blijven houden. @lady jane schreef in haar eerste reactie: “als je het nu opgeeft, ga je het alsnog later moeten doen” en dat was voor mij een echte eyeopener, waardoor ik dacht “ik kan maar beter volhouden anders moet ik dadelijk weer helemaal vanaf nul beginnen”.

@Dune Wat lief dat je even informeert! 😊 Het gaat echt in een stijgende lijn. Ik merk dat ik vooral last heb van craving als ik emoties voel, blij, boos, verdrietig, maar dan zeg ik tegen mezelf: “Ik mag me nu gewoon zo voelen, ik onderga het gewoon en er komen ook weer andere momenten”. En eigenlijk zijn die emoties sneller verdwenen dan met de alcohol. Ik heb nog geen oproep gekregen voor een intake bij verslavingszorg, maar ik pak dat zeker aan, ondanks dat ik nu denk dat het wel goed gaat. Al is het om het te kunnen blijven volhouden in de toekomst. En als ik verder ben in dit proces dan ga ik ook nog stoppen met vapen, maar dat doe ik nu nog even op de momenten dat ik het moeilijk heb. Hoe gaat het met jou?

@Dewi Wat goed dat je ook al 7 dagen bent gestopt! Die eerste week was een hel voor mij en heb toen heel veel steun hier gezocht en adviezen gekregen die ik heb opgevolgd en die hebben mij ontzettend geholpen. Ik zit nu op mijn 19e dag en merk zoveel positieve veranderingen zowel lichamelijk, maar vooral de mentale veranderingen zijn me nog veel meer waard. Ik heb sinds jaren weer zin om op te staan ‘s morgens en bel veel vaker met mijn familie, mijn dochter is veel liever tegen me (waarschijnlijk omdat ik nu iets anders uitstraal) mensen op straat zijn vriendelijker. Maar de grootste overwinning die ik heb geboekt deze week is dat ik me lid heb gemaakt bij Meet5 (een app) waar je allerlei activiteiten met mensen kunt doen, zonder verplichtingen. Ik heb namelijk door mijn ziektebeloop geen vrienden (haakten altijd af tijdens mijn episodes, wat ik ook volledig begrijp) en aangezien ik nu nog minstens 4 weken ziek thuis zit, dacht ik: “doe eens gek, lekker uit mijn comfortzone”) en het was zo ontzettend leuk, ik voelde me welkom en volledig geaccepteerd. Ik had me aangemeld voor een wandeling en als ik nu de foto’s terugzie springen de tranen in mijn ogen dat IK daarbij hoorde. Ik was wel een beetje bang toen we na afloop een drankje gingen doen, waarbij zich 3 leden een speciaal biertje bestelden. Maar dat ging me eigenlijk heel goed af. Ik heb echt nooit geweten dat ik depressief bleef door de alcohol. Ik heb het gevoel dat ik nu pas leef! Dus Dewi houd vol! Misschien duurt het bij jou iets langer voordat je de voordelen gaat merken, maar ik schrijf nog elke dag in mijn dagboek op wat ik aan verbeteringen opmerk, hoe klein ook! En die lijst wordt nog steeds langer. Als je het moeilijk hebt, schrijf en lees hier en luister naar de podcast ‘Eerlijk over alcohol’, was ook erg verhelderend voor mij. Kom op, ook wij bipo’s 😉 kunnen zonder alcohol! Sterkte en verder liefs 😘

Goedemorgen @Dune, Haha, dankjewel. 😊 Klopt, ik realiseer me ook dat ik er nog niet ben. Maar wilde aangeven dat als ik dit forum niet had gevonden, ik gegarandeerd allang was teruggevallen. Daarom heb ik me ook aangemeld bij verslavingszorg, om handvatten te krijgen voor op moeilijke momenten (die er 100% zeker aankomen). Fijne dag!

Haha @JamesM nou veel mooier hoeft het niet eens te worden! Ik ben jullie hier allemaal zo dankbaar! Jullie hebben mijn ogen geopend, me een spiegel voorgehouden, me meegenomen in jullie strijd, me laten zien dat het de moeite waard is om niet op te geven, me moed ingepraat. Ik weet niet of ik het had volgehouden als ik dit forum niet had gevonden. 🙏🏻😘 Welterusten allemaal

Dankjewel @Bob 🙏🏻

Goedemorgen @Dune, Ik ben nog steeds aan boord! 😊 Dag 12 is aangebroken! En ik heb zo’n enorme lijst aan (lichamelijke en mentale) positieve veranderingen waarvan ik de mooiste hier zal delen. Ik voel weer meer! Heel eerlijk gezegd gaf ik zelfs niet meer zoveel om mijn ouders 😞 Ik schaam me heel erg als ik dit zo schrijf, maar ze konden me eigenlijk wel gestolen worden. Mijn vader heeft de diagnose Alzheimer en ik was gisteren bij mijn ouders om te helpen met wat digitale dingen. Toen kwam de verjaardag van mijn vader ter sprake (die volgende maand 80 wordt) en gaf hij aan dat hij heel erg opziet tegen het uiteten wat we gepland hadden. Omdat hij soms niet meer uit zijn woorden komt en zich ongemakkelijk voelt in een restaurant en daarbij is hij helemaal niet blij dat hij 80 wordt. De tranen vloeide rijkelijk bij mijn ouders en mij, omdat mijn moeder dit heel graag wilde doen voor zijn verjaardag met alle kinderen en kleinkinderen (in totaal 19 personen), maar ik zei dat ik vind dat we zijn wens moeten respecteren en nu hebben we samen een alternatief bedacht waar ze beiden gelukkig mee zijn. Ik heb gewoon mijn ouders teruggevonden! 🥹 En heb nu spijt dat ik gevoelsmatig jaren heb gemist met hen. Maar ik ga die laatste tijd dat ik hen nog heb, er volledig voor hen zijn. Ik heb zelfs weer ideeën over een cadeau en neem weer initiatief hierin. Iets wat ik volledig was kwijtgeraakt. Ik zit momenteel ook thuis met een burn-out en doordat ik eerlijk heb opgebiecht aan de Arbo-arts dat ik een alcohol probleem heb en ben gestopt, mag ik de komende tijd thuisblijven om te herstellen. Dat geeft me extra motivatie om niet op te geven en die tijd ook echt te benutten om van de wijn af te blijven.

@Etty en jawel hoor! Daar komen de waterlanders weer 🥹 Dankjewel, echt lief!

Mijn oudste dochter heeft ook gereageerd, en net zo lief en begripvol. Ik heb zojuist besloten dat ik het maandag ook ga vertellen tegen mijn behandelaar. Ik heb dan al een afspraak opstaan en ik denk nu, ik kan wel blijven vragen om medicatie en therapieën tegen mijn depressie; terwijl ik het zelf mee veroorzaak door de alcohol! Een beetje dweilen met de kraan open en ook niet echt fair naar de hulpverlener. En misschien kan ik via hen ook nog aansluiten bij een lotgenotengroep. Ik merk wel dat ik behoorlijk emotioneel ben, en dat zowel jullie berichten als die van mijn dochters me raken. De tranen schieten constant in mijn ogen. Iets wat ik lang niet meer heb ervaren.

@Etty Dankjewel 😊 Ik heb vroeger ook XTC gebruikt, en daarvan heb ik heel erg ervaren wat dat met de stofjes in je brein doet. Ik vergeleek dat altijd met een zak gevuld die gevuld was met gelukshormonen die in een keer werd opengebroken en leeggegooid na een pilletje om in een euforie te komen en daarna leeg was, waardoor ik me daarna dagen/wekenlang beroerd voelde, dus gooide ik steeds vaker een pilletje erin, maar omdat die zak niet meer de kans kreeg om bij te vullen had gebruik geen effect meer. Maar ik wist niet (totdat ik me dus in alcohol ben gaan verdiepen) dat dit ook zo bij alcohol werkt. Ik realiseer me nu ook dat het tijd nodig heeft om die balans in mijn brein weer terug te krijgen. En dat opnieuw drinken niet zal helpen, dus ik moet hierdoor heen. Ik las je reactie vanochtend pas en heb gisteravond dus al mijn kinderen ingelicht. Zij zijn vanwege mijn bipolaire stoornis al heel nauw betrokken bij mijn psychische gesteldheid en zijn ook (omdat ze bijna 18 en 21 zijn) opgenomen in mijn signaleringsplan. De reactie van mijn jongste dochter was zo mooi en volwassen, heeft me echt ontroerd. Dit is wat zij schreef: ”wat dapper dat je dit durft te delen en ik weet hoe zwaar dit voor je is. je zult vast wel weer 1 of 2 glaasjes kunnen gaan drinken als je je beter voelt 😉 alleen nu is het waarschijnlijk verstandig om dat niet meer te doen, aangezien het wel echt slecht voor je is. je zult vast en zeker wel iets anders vinden waar je je op kunt verheugen als je thuis komt, een soort alternatief. weet dat we achter je staan en we zullen helpen om beter te worden 💛” Ik weet zelf wel, dat 1 of 2 wijntjes ooit, er niet meer in zal zitten, maar ik vond dit zo ontzettend lief.

@Maja Haha, ja ik ben nog steeds aan boord! 😊 Na vandaag kan ik al over een week alcoholvrij spelen! 🥹

@Bob Wat fijn dat je iets herkent in mijn verhaal en nog mooier om te lezen dat jij er al zolang vanaf bent en dat je je ook nog eens een beter mens voelt. Ik heb dankzij jullie mijn zesde dag doorstaan! Ik ga ook veel vroeger slapen nu, zodat de avond sneller voorbij is 😉 Toevallig ben ik vanavond ook gestart met de podcast “Eerlijk over alcohol” en is ook helpend maar ook wel schrikbarend als je sommige feiten hoort, terwijl ik ben opgegroeid met “dat alcohol gezellig is”.

Hallo @lady jane, Dankjewel, voor je eerlijke reactie. Het klopt wat je schrijft; ik heb natuurlijk ook iets te verbergen 😞 en probeer het deel in mij dat wil blijven drinken in bescherming nemen. Ik heb net inderdaad het pak leeggegooid en het voelde eigenlijk wel goed. Tijdens het leeggooien ervan begon ik zelfs te denken hoe graag ik dit moment met bijvoorbeeld mijn kinderen zou willen delen. De reacties zijn voor mij echt een eyeopener, want blijkbaar had ik mijn verslaving toch behoorlijk onderschat. Ik denk dat ik het morgen ga vertellen, of tegen mijn moeder (die zelf ook al meer dan een jaar gestopt is met overmatig drinken) of mijn kinderen. Wat goed dat je jouw mentale kracht uit je eigen lichaam haalt! Respect!

Ik heb nog een aangebroken 3 literpak koud liggen (want ja, steeds lege flessen wegbrengen valt teveel op!). En dan heb ik het nog niet over de voorraad! Maar ik wil het op de een of andere manier niet weggooien, ik heb ook niemand verteld dat ik ben gestopt, omdat niemand wist dat het een probleem was en op het moment dat ik dat bespreekbaar maak, kan ik niet meer terug. En gaan mensen vragen hoe het gaat of me controleren. Maar je hebt gelijk, ik ga nu dat aangebroken pak al leeggooien, dan heb ik sowieso al niks meer koud staan en ik drink het alleen maar koud. Ik moest ook even horen denk ik dat een liter teveel is. 😏 Dankjewel @bumperjim dat had ik even nodig!

Hallo allemaal, Ik ben een 49 jarige vrouw met een bipolaire stoornis en kamp al jaren met depressies. Om mijn leven wat ‘gezelliger’ te maken ben ik van gelegenheidsdrinker naar een gewoonte drinker gegaan. Ik had me op een gegeven moment aangewend om tijdens het koken een wijntje te drinken, maar dat werden er al snel meer. Uiteindelijk dronk ik elke avond (ook als ik niet hoefde te koken) en soms startte ik al overdag. Ik had nu tenminste wel weer iets waar ik me op kon verheugen en was eigenlijk ook niet van plan om hiermee te stoppen, totdat mijn lichaam begon te protesteren. Ik had bijna dagelijks diarree en voelde me regelmatig slap in mijn armen en benen. Het duurde even voordat ik doorhad dat dit wel eens van de alcohol kon komen, maar toen ik met name ‘s avonds en ‘s nachts een vervelend gevoel begon te krijgen rechtsboven in mijn buik, schrok ik en werd ik bang dat ik mijn lever aan het kapot drinken was. Dus flink gaan googelen en zo kwam ik ook op dit forum terecht en heb al veel gelezen hier, wat erg helpend is. Ik ben nu aan mijn zesde dag alcoholvrij bezig en lichamelijk voel ik me wel beter, maar mentaal alleen maar slechter. Ik heb ontzettend veel last van craving en op dit moment sta ik op het punt om toch maar weer een wijntje te drinken. En vraag ik mij af of het wel zo problematisch was dat ik moet stoppen… Ik schonk mijn glazen natuurlijk flink vol, en heb eens afgemeten hoeveel ik daadwerkelijk dronk. Dat was dus gemiddeld een liter per dag, 7 dagen per week. “Is dat echt teveel?” vraag ik mij nu af. Maar het feit dat ik er zo naar snak, betekent toch dat ik al een behoorlijke afhankelijkheid heb opgebouwd. Ik vraag me af of ik dit ga volhouden omdat ik ook ben gestopt in de hoop dat mijn depressie wat minder zou worden, maar die lijkt nu alleen maar erger te worden. Ik hoop dat ik hier mensen tegenkom met soortgelijke ervaringen en dat ik uit dit forum kracht kan putten om niet op te geven. Sorry voor mijn lang verhaal.