Hoi allemaal, ik ben eigenlijk een naaste, ik weet niet zo goed of dat de bedoeling is. Maar dat hoor ik dan waarschijnlijk vanzelf wel. Toen ik mijn man leerde kennen wist ik dat hij geen rem had met drinken op z’n vrije dagen. Nu getrouwd en 2 kids, betrap ik hem er wel eens op iets te veel gedronken als ik niet thuis ben. Ik weet ook niet zo goed of hij enorm verslaafd is, maar nu zie ik al maanden geld van de rekening gaan. Boodschapje, tanken zei hij altijd. Tot ik voorstelde om ons geld op 1 rekening te zetten. Toen was het even rustig maar toen er dagelijks 20 euro van de kids hun rekening af, na veel confrontaties gaf hij het eindelijk toe, ik koop zo nu en dan wel eens een fles sterkte drank. Ik had alles verwacht maar dit niet. Ik toon heel veel begrip, maar hij eis dat hij toch hulp zoekt, want dit hebben we al vaker aan de hand gehad zonder hulp. Mijn man zegt nog steeds en dat maakt me boos en teleurgesteld ik heb geen hulp nodig, ga niet met iemand praten over dat ik af en toe een paar glazen drank neem. Het kan natuurlijk veel erger allemaal, dat besef ik, maar als je geld van de kinderen hun rekening haalt, om drank te kopen.. dan is er toch wel een klein drank probleempje? Of ligt het nou aan mij? Ik weet het niet meer. Ik heb de nu de pinpassen gekregen, en als ie wat koopt, wil ik bonnetjes zien. Mn man is 50 en schaam me er gewoon voor, hij vind dit zelf een fijne oplossing.
