vriendinnetje

Hoi, Ik ben het helemaal met jullie eens dat confrontatie etc... dreigementen (tenzij je ze echt uitvoert) tot niets leiden. De positieve benadering is veel beter (de sterke kanten van iemand naar voren halen). En externe hulp is belangrijk zoals Koekie schrijft maar dat is iets wat we vorig jaar geprobeerd hebben... (ik tussen een praatgroep desperate huisvrouwen en een groeptherapeut die niet snapt dat er ook gevoel in een relatie zit) en hij naar een life-style training oftewel omgaan met alcohol. Ik heb ook al zitten neuzen op sites van prive klinieken maar dat lijkt allemaal weer zo Amerikaans. Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat het het belangrijkste is dat je je patronen doorbreekt (bv de simpele benadering; als je stopt met roken dan ga je ook niet na-tafelen... dan ga je een blokje om ofzoiets). Maar in ieder geval denk ik dat het bij ons zo is dat vooral hij het nut moet gaan zien van de dingen in het leven of dat nu iets is van opknappen in huis, iets leuks met mij of vrienden (hoewel ik die qua drankgebruik liever zie gaan dan komen). Maar daar heb je nu juist weer die externe hulp voor nodig:huh:

Hoi Helder, Thanx, het is my way or the high way (zeg ik nu met heel veel girlpower;) En hoe je het went of keert het belangrijkste voor hem is dat ie er nu iets aan doet en niet als we zwanger worden of als we een huis kopen of god weet wanneer. Maar voor het blok zetten betekent wel dat je daad bij het woord voegt en sorry dat ik het zeg maar vind dat wel eng;-( En soms kan ik mezelf wel voor m'n kop slaan dan denk ik; " ik ben een slimme meid met een goeie baan, leuke vrienden en (teveel) hobbies, wat doe ik hier?" Maar waarschijnlijk zoals Chinagirl schrijft heeft ze ingezien dat haar relatie en haar kinderen belangrijker zijn dan de fles, alleen moet iemand dat die persoon doen inzien. Ik ben in ieder geval blij met jullie inzichten..

Hoi Maria, Als het uit de hand loopt en ik zeg er niets over en ik trek mijn eigen plan en ga (lekker) winkelen of wandelen etc. en blijf koeltjes dan merk ik wel het snelste paniek bij hem, eerder dan wanneer ik huil of schreeuw. Gelukkig ben ik wel zover dat ik na een jaar hierdoor in een dip zitten zelf weer leuke dingen ben gaan zoeken, maarja uiteindelijk wil je als mens toch een relatie die in balans is en niet waar een fles tussen staat. In ieder geval vind ik het super hoe jullie het doen, want er is denk ik wel een portie lef voor nodig:)

Hoi Anjo, Nou dat zou inderdaad al een lichtpuntje zijn; zien dat iemand het op z'n minst probeerd, dan zijn "fouten" makkelijker te vergeven en zet je je makkelijker eroverheen. Ook mijn vriend of ieder ander zal dan ervaren dat het denk ik allemaal positiever is. Maar van loze beloftes kan niemand gelukkig worden. En als ik naar mezelf kijk: afgelopen zondag had ik mezelf plechtig beloofd nooit meer te roken... maandag stond ik met mijn collega's koffie te drinken met een peuk in mijn handen.... en ik verzin voor mezelf ook altijd smoesjes om "het stoppen met roken" uit te stellen omdat het vakantie is of om een feestje... en zo zul je denk ik ook met drinken vaker de mist in gaan. Maar je hebt wel gelijk dat niet ik alleen de last op mijn schouders moet nemen. En ik ben weleens 's avonds weggevlucht uit huis (voordat hij begon te drinken wel aangekondigd dat ik zou vertrekken als hij de grens over gaat) maar geloof mij dat dat rete moeilijk is en dat ik me dan op zo'n moment wel degelijk ook verantwoordelijk voel.

Hoi Wil133, Ik heb inderdaad weleens overwogen om een filmpje te maken als ie van de wereld is of z'n stem op te nemen als ie niet meer weet wat ie zegt en hem daarmee te confronteren de volgende dag maar het lijkt mij zo vreselijk vernederend. Het idee dat je al zo vaak "afgaat" en raar gedrag vertoont door je drinkgedrag is denk ik al iets waar hij zich diep van binnen voor schaamt en van baalt. Hij erkent over het algemeen ook wel dat ie een probleem heeft en weet dat hij niet handig is met alcohol maar kan na 3 dagen zonder alcohol ook gewoon beweren "ik kan makkelijk zonder hoor, dat zie je toch". Oh en misschien heeft iemand van jullie dit ook gehad maar hij klaagt steen en been over pijn die uitstraalt vanuit het midden van zijn lijf aan de rechterzijde van zijn lijf die doortrekt in zijn been. Bekend fenomeen?

Hey Anjo, Om jouw vraag te beantwoorden; ik denk dat leven met iemand met zo'n probleem of binnen vriendschappen het zeker mogelijk is als de communicatie maar open is en er sprake is van wederzijds begrip. En het feit dat jij dat schrijft op dit forum lijkt mij ook dat je er zelf mee bezig bent en niet oogkleppen opzet voor je probleem zoals dat momenteel nog bij mij thuis is. En wat je schrijft "voor de alcohol gaan staan" klopt dat heeft geen zin want dan maak ik het tot mijn probleem. (ik moet bekennen dat ik om problemen te voorkomen weleens de wijn achter slot en grendel heb gezet, of als het zo uit de hand liep en er naar een fles sherry (voor de garnalencocktail) werd gegrepen dat ik die om kieperde in de gootsteen). Maar je bent verantwoordelijk voor je eigen ding.

Hoi Katrina, Dank voor je reactie. Ik weet dat mezelf opstellen als "drammende partner" geen zier helpt, maakt het vaak alleen maar erger en ik weet dat ik beter op die momenten even alleen kan uithuilen of uitrazen maar ik hoef toch geen confrontatie uit de weg te gaan of wel? Want dan zou ik het gevoel hebben dat ik instem met zijn gedrag. Hoe je het ook doet het blijft moeilijk en het is wel belangrijk dat je gelijkwaardige partners blijft en niet in een therapeuten-rol vervalt. Ach we gaan gewoon met vrolijk frisse moed verder en dat is denk ik het belangrijkste wat ik kan doen. Ps; Er wordt vaak gezegd dat het belangrijk is om patronen te doorbreken, in hoeverre doet bv een nieuwe omgeving goed?

Hoi allemaal, Misschien hoor ik hier ook helemaal niet thuis maar wil wel graag mijn verhaal kwijt. Ik weet dat er een scala aan forums en praatgroepen zijn voor partners en kinderen van alcoholisten maar vind persoonlijk dat de klaagzangen en ellende me vaak meer depri maken dan dat ik weer met frisse moed vooruit kan gaan. Ik woon inmiddels een tijd samen met iemand die me aan het lachen maakt, die er voor me is, en iemand waar ik mee kan delen behalve als hij drinkt en dat is zo'n beetje de helft van de week. Dus eigenlijk heb ik parttime een geweldige relatie. Mijn vriend en ik zijn allebei rond de dertig, hebben een leuk huis (zijn aan het kijken naar een koophuis), een vaste baan, ruimte om leuke dingen te doen en zeg maar zo'n beetje alles wat binnen het plaatje past. Toen ik hem leerde kennen had ik geen flauw benul van zijn drankgebruik. Ik vond het wel gezellig lekker doorzakken totdat het te vaak en teveel werd en ik op vrijdag- en zaterdagavond naast iemand op de bank zat die K.O. was. (dit drinkgedrag speelt al ruim 10 jaar) Ik begon toen ook te herkennen dat hij geen rem heeft als hij drinkt. Het blijft nooit bij een glaasje maar het moet altijd tot het gaatje. Een sociale activiteit zonder drank lijkt niet mogelijk en (zonder dat ik het veroordeel) kunnen jullie je misschien voorstellen dat wanneer je ergens gaat eten of bij collega's op bezoek gaat en je vriend daar op de bank in coma raakt je je niet altijd even gelukkig voelt. Wat misschien ook voor jullie herkenbaar is (voor de mensen die in een relatie zitten) zijn de ruzies en verwijten de volgende dag. Echt waar, ik probeer heel erg begripvol te zijn en in nuchtere toestand met hem te praten (en alle dingen die sites schrijven zoals alcoholinfo.nl etc. toe te passen) maar graag zou ik hem toch achter het behang willen plakken. Meestal is van zijn kant de dag erna spijt maar als het op vrijdag mis is gegaan dan duurt de spijt tot zaterdagmiddag 4 uur omdat het dan toch wel weer lekker is om een pilsje te pakken. En alles wat in huis is qua drank gaat op. Wat ik me eigenlijk afvraag is wat een effectieve aanpak of houding kan zijn en of er een goede manier is om (externe) hulpverlening bespreekbaar te maken? En ik ben eigenlijk wel benieuwd wat mensen doet inzien om te stoppen of te minderen met drank? Ik hoop niet dat dit als een aanval wordt opgenomen want het laatste wat ik wil is dat ik mensen beledig. Alvast bedankt, Vriendinnetje