Dit ben ik, 40 plus, kinderen, lieve man, en allemaal ongerust. En hier. Dat zegt genoeg Altijd alcohol gedronken, sinds een jaar of 5 teveel, en problematisch. Mijn kinderen, mijn huwelijk, dat is mijn motivatie. En dan nog vind ik het moeilijk. Begonnen met librium, en moet nu van mijn consulent aan de refusal. ( het alternatief dan) ik wil wel, en ik wil niet. Ik vind het een heel heftig middel als ik jullie ervaringen lees. Ik kan keihard liegen, maar ik ben moe, van het liegen, het stiekem drinken, de zucht naar alcohol, en de jacht op alcohol, wat inmiddels niet zo heel makkelijk meer is, en ik schaam me enorm. Die schaamte , dat is wel het ergst. En ik ben boos. Ik was bij mijn eerste ( nou ja eerste) consult bij de deskundige, voor een intake. Vervolgens meende de oppas, die ik in vertrouwen had genomen, het hele probleem even flink door te spreken met mijn kind. Wat wij zelf wilden doen. Ik zweef tussen stoppen, willen stoppen , niet willen stoppen, niet kunnen stoppen, waarbij mijn familie alleen stoppen voor ogen heeft. En met achterlijke tips komt... " dan drink je toch gewoon maar 1 glaasje" " neem gewoon een groot glas water dat helpt" Mijn eega heeft het beter door, ook irritant, want smokkelen is er niet bij, en ik voel me enorm gecontroleerd. Ik moet en wil stoppen. Voor mijn kindjes,voor mijn huwelijk, voor mijn gezondheid. Maar die duivel op mijn schouder zegt dat als ik drink zonder dat ze het merken het niet echt drinken is. Vandaag 2 liter wijn op. Of ze het gemerkt hebben? Ik denk van niet.eigenlijk weet Ik wel beter. Alles is op, wanneer kan ik met de refusal beginnen Heb het gevoel te verzuipen, maar ik wil zwemmen...naar boven...
