Hallo allemaal, Vandaag heb ik besloten dat ik met iemand ga delen dat ik een alcoholprobleem heb. Voor het eerst voelde ik me er vanavond heel alleen mee. Ondanks dat ik al enige tijd goed bezig ben, vind ik zelf, gun ik mezelf wat steun en hulp en wellicht heb ik dat ook te bieden. De gewoonte is erin geslopen, en meer dan dat geworden. Het lijkt ook een invulling van de avond. Zit je op de bank dan doe je niks, zit je op de bank en drink je dan ben je wat aan het doen, voor mijn gevoel. Sinds een half jaar ben ik heel bewust bezig met drinken, of eigenlijk zoveel mogelijk niet drinken. De gewoonte om een wijntje in te schenken bij het koken lijkt wat te verdwijnen... maar steekt ook zo ineens weer de kop op, hoezeer ik nu ook overtuigd ben dat ik sterk genoeg ben. Lange tijd heb ik gedacht dat ik best af en toe wat kan drinken... maar mijn lijf denkt daar anders over. Wel ben ik achter de oorzaak van mijn drinken, wat ook helpt om het niet te doen. Doel is voorlopig, en lange tijd, helemaal niet te drinken. En misschien moet ik concluderen dat ik nooit meer kan/mag/moet drinken. Laat ik eerst maar eens met voorlopig beginnen... Oh ja, niet drinken bevalt overigens heel goed. Na een paar onrustige nachten slaap ik weer goed. Ik ben wat meer gespannen, maar ervaar ook meer mezelf. Goed, genoeg even zo. Ik weet zeker dat ik na het klikken op 'bericht plaatsen' trots zal zijn op mezelf. lieve groet, Berber