Hallo, Eerder zag ik een discussie van sinusjuh, dus dacht dat ik op deze manier ook mijn verhaal zo kwijt kan. Mijn alcohol verhaal begon pas op mijn 18de. Nog niet heel veel, maar op mijn 20ste merkte ik dat ik toch wel een stevige drinkster aan het worden was. Zelfs jongens kreeg ik onder de tafel. Drugs heb ik uitgeprobeerd, maar doe dit inmiddels allang niet meer. Nee, alcohol is meer mijn probleem. In mijn wereldje is het héél normaal om 's middags al aan 'n biertje te beginnen. Dit is bij mij er zo bij ingeslopen, dat ik nu de nadelen heb van een stevige drinkster. Moeilijk slapen, hyperventilatie en 'n hele hoop angst. Inmiddels ben ik er wel achtergekomen dat mijn drinken een reden heeft. Ik verdrink mij in mijn verdriet, door mijn verleden. Inmiddels ben ik daar héél open over, maar vroeger.........Ik ben sexueel misbruikt door mijn broer. Dit feit heeft hij niet alleen bij mij gedaan, maar ook bij mijn twee andere zusjes. Jammer genoeg, is het bij mijn zusjes wel erkend maar niet bij mij. Dit doet mij zoveel pijn........ Ook hebben mijn ouders vaak genoeg laten voelen dat IK het zwarte schaap ben. Toen ik uit huis ging, ivm het jonge overlijden van mijn vriend z'n vader en wij gingen samenwonen, heeft mijn vader vaak genoeg hele rare woorden tegen mij gezegd. Inmiddels bijna 6 jaar samen te wonen, merk ik dat ik mijn verdriet probeer weg te drinken. Mensen in mijn omgeving doen het ook immers. Mijn moeder, mijn schoonmoeder, en ga zo maar door..... Dus waarom ik niet?? Nee!!!! Ik wil heel graag een fijne toekomst opbouwen met mijn allerliefste vriend. En samen met hem kindjes krijgen. Maar helaas, op dit moment word dat door 1 ding belemmerd. En dat is alchohol. Laat mij sterk in mijn schoenen staan, en het geloof in mijzelf weer terug krijgen. Door samen met mensen over deze moeilijke dingen te praten, die hetzelfde hebben als ik. Geeft mij de moed, en kracht om door te gaan. En niet maar aan 1 ding te denken.......!!