Kees

Hallo Medestrijders, Misschien strijden we wel het meeste tegen ons zelf, al lijkt het niet altijd zo. Angst speelt voor een ieder denk ik een grote hoofdrol. Op het moment van vertellen over je probleem speelt angst een grote rol. Afwijzing?, er niet meer bij horen, vrienden-, man-, vrouw-, kinderen-, werk-verliezen, alleen te komen staan, het niet aankunnen, je eigenwaarde verliezen en nog zo 100 vragen. Vragen gebaseerd op angst, je valt buiten de maatschappij, dat is ons toch allemaal geleerd? Maak 1 keuze in je leven:Kies voor jezelf!!! Kies voor jezelf om jezelf te leren kennen, zoek waar je heen wilt in je leven(zonder even rekening met de maatschappelijke norm te houden), wat wil je er van maken. Leven in angst of leven in liefde(daar hoort ook eigenliefde bij). Wij mensen die een probleem hebben en dit erkennen is geen angst maar pure liefde. Door te vertellen aan anderen geven we hoop, liefde, zelfrespect. Afwijzing doet pijn(heb ik ook moeten ondervinden), mensen komen in je leven en gaan ook weer weg, das nu eenmaal hoe het in de praktijk werkt. Je zult mensen verliezen maar ook nieuwe mensen tegenkomen die misschien wel beter bij je passen(ook met je problemen). Ik denk uiteindelijk dat je altijd jezelf pijn doet, want jezelf interpeteerd uitspraken van een ander en jezelf bepaalt of je je pijn laat doen of er afstand van doet. We helpen elkaar hier op het forum om een ieder zijn weg te vinden en om leren gaan met de problemen van alle dag en we gaan hier mee door!!! Voor een ieder kracht toegewenst, Kees

Beste Frank, Ik heb met dit bijltje gehakt toen ik erkende voor mezelf dat ik een drankprobleem had. Ik heb dit eerst in kleine kring besproken met de mededeling dat ik een probleem had en dat ik actie ga ondernemen om dit probleem aan te pakken(naar de dokter, doorverwijzing naar Parnassia). Mensen die dicht bij je staan weten wel dat je iets verbergt en reageerden positief op mijn probleem, dit luchte op, niet meer over je drankprobleem te liegen. Omdat ik in dagbehandeling ging voor 4 maanden moest ik dit ook wel vertellen op m'n werk. Dit was lastig en heb toen gekozen om openheid van zaken te geven aan iedereen waarmee ik werkte(naaste collega's, coordinator, managers), ook hier kreeg ik na verbaasde blikken steun van en begrip. Ik denk op het moment dat je je kwetsbaar opstelt mensen dit waarderen en niet snel gegeigd zijn je nog meer pijn te doen. Het bekend maken van je probleem kun je ook zien als:Voor jezelf heb je alles al verloren en hulp vragen aan mensen kan je alleen nog maar winnen. Een ieder die met dit probleem worstelt weet op het moment dat je open kaart speelt dat je voor jezelf niets meer te verliezen hebt omdat je alles al verloren hebt, het openbaar maken van je probleem is je eerste winst en dat misschien naar jaren. met groet, Kees

Rudy, Ik ben onder de indruk van jou gevecht, ik weet een beetje waar je over schrijft. Alles loslaten om je heel is beangstigend en soms de enige juiste keuze. Ik ben toch wel benieuwd hoe je onbewust een verslaving hebt gekozen om te protesteren tegen je opvoeding? of is dit voor jou een manier om je verslaving een plekje te geven? Met vriendelijk groet, Kees

Hallo PietjePuk, Bij deze geef ik antwoorden op jou vragen: De reden dat ik weer wilde proberen met alcohol om te gaan had te maken of ik voor mezelf moest beslissen of ik een alcohollist was. Na een jaar droog te hebben gestaan(wat Parnassia als start adviseerde) heb ik dit ook altijd gezegd tegen mijn lotgenotengroep, dit omdat ik de kriebels kreeg:Eens een alcoholist, altijd een alcoholist. Tip:Lees het stuk maar eens van de cirkels van Van Dijk. Daarbij kwam erbij dat ik geen angst voor alcohol wilde hebben en zo niet meer in staat was om naar gelegenheden te gaan waar gedronken werd. Mijn insteek voor mezelf is;onderzoek nou eens waardoor je dronk en hoe afhankelijk ben je van dit goedje. Dit leverd natuurlijk risico op en heb dit onder begeleiding gedaan, praten om de 2 weken met een medewerker van Parnassia. Ik heb ervaren dat wanneer je gestopt ben met drinken dat je je zelfvertrouwen toeneemt, totdat de sleur weer toetreedt en het normaal begint te worden. Het bleek dus dat ik met drank(sociaal) angst had en ook zonder drank. Mijn conclusie was dat drank niet het enige probleem was, dit heb ik ook aangegeven bij de medewerker van Parnassia en werd ik doorverwezen naar een medewerker gespecialiseerd in sociale vaardigheden.(waar ik 1 keer per week al 13 maanden mee bezig ben) Kortom ik wilde bewijs voor mezelf of ik sociaal kon drinken, of ik in het hokje Alcoholist paste, of er nog andere problemen waren. Het sociaal drinken gaat goed, voor mezelf ben ik niet meer verslaafd en heb ook niet meer zo de behoefte om door te drinken. Heel soms gebeurt dit nog wel eens omdat ik dan even tegenval in "oud" gedrag, wat voor mij gunstig is dat ik er niet zo goed meer tegen kan, dus blijft de schade beperkt. Gemiddeld in een week(7 dagen) drink ik 14 biertjes, ik denk dat menig student hier dik boven zit. Dit ter vergelijk hoe ik vroeger dronk is dit zeer acceptable voor mij, toen dronk ik 120 biertje in de week. Stoppen met drinken is mijn redding geweest(ik heb mezelf aangemeld via de huisarts bij Parnassia), ik wist alleen nog niet hoelang mijn strijd tegen de drank ging duren. In september 2003 ben ik aan mezelf gaan werken tot op de dag van vandaag toe!!. Ik onderzoek alles waar ik op vast loop via internet, zelfhulpboeken, acupunctuur, gesprekken met vrienden, en hulp van Parnassia. In september 2003 had ik sinds lange tijd weer een doel in m'n leven, mezelf leren kennen!, hoe ik was en nu ben geworden. Het kruis dat ik heel m'n leven zal moeten dragen wordt naarmate de tijd toch wel lichter. Ik durf nu voorzichtig meer emoties te tonen aan anderen en begin een heel klein beetje weer van mezelf te houden. Dit is na 16 jaar eng maar ook heel fijn, ik weet voor mezelf dat ik op het goede spoor zit en haal er alles uit wat erin zit, al duurt het nog jaren!!! Zet jezelf in jou eigen wereld op nummer 1(in het verleden was ik in m'n eigen wereld nummer 100, eerst anderen dan jezelf), dit heeft niets met egoisme te maken, maar met eigenliefde. Een ieder vecht voor jezelf!!!! Met groet, Kees

Hallo Allemaal, Ik heb zelf een alcoholprobleem gehad en ben daar vanaf gekomen door de hulp in te schakelen van Parnassia. Na 4 maanden in dagtherapie te hebben gezeten en met regelmaat gesprekken gevoerd te hebben, heb ik in september 2004 mijn einddoel van 1 jaar niet drinken gehaald. Zoals jullie begrijpen ging dit niet altijd van een leie dakje!!! Ik ben altijd in discussie gegaan met mezelf of met anderen of ik een alcoholist was en dat ik nooit meer een biertje kon aanraken. Teruggraven in je geheugen valt niet mee als je jaren onder invloed bent geweest maar omdat je (tijdelijk) stopt met alcohol komen er steeds meer flarden van het verleden boven. Voor mij was en is het belangrijkst:Wees eerlijk tegen jezelf en accepteer hoe moeilijk dat ook is de consequenties. Er kan een hoop stuk zijn gegaan in relaties en de je nieuwe persoonlijkheid die omhoog komt omdat je nu nuchter bent zal door niet iedereen als prettig ervaren worden. Het belangrijkste in je eigen leefwereld is jezelf en alleen voor jezelf kan je de strijd aan gaan tegen je verslaving(en). Nadat ik weer begonnen ben met "sociaal" drinken kwam ik tot de conclusie dat drank me niet meer hielp en sterker nog ik er erg nerveus van werd. Verder zoeken naar het onderliggende probleem was het nieuwe doel, dit is wat ik een beetje mis in dit forum. Ik heb gezocht en gevonden, het onderliggende probleem bij mij was een sociale fobie. Dit verklaarde voor mij mijn alcoholdrang, de angsten waar ik mee worstel wegdrinken om zo rust te creeeren ook al is dit van tijdelijke aard. Op dit moment bent ik ook alweer meer dan een jaar bezig dit probleem aan te pakken en gelukkig met stapje voor stapje omhoog aan het klimmen. Als ik dit probleem niet aanpak is de kans op terugval stukken groter, dit is dus mijn valkuil! Nog steeds ben ik een sociale drinker en moet mijzelf in de gaten houden, dat zal misschien wel zo blijven. IK wil met dit verhaal alleen weten van jullie, welke achterliggende gedachten voor het drinken er bij jullie speelt? of misschien dat ik jullie op een idee heb gezet. Stoppen/verminderen van drinken heeft meer kanten dan alleen maar stoppen/minderen met drinken. Met succes aan een ieder die vecht met een drinkprobleem groet, Kees