zo'n 18 dagen gelden viel het kwartje eindelijk echt... na 3 jaar stiekem mezelf van alles wijs gemaakt te hebben, mijn omgeving doen geloven dat ik niet meer dronk en toch stiekem in mijn eentje bleef drinken schokte een relatief klein auto-ongeluk, waarbij gelukkig geen gewonden vielen, mij eindelijk wakker. Wat als... Natuurlijk was daar de nare bijkomstigheid van de juridische kant van de zaak, maar die verbleekte bij het besef dat ik mijn vrouw maar, veel erger nog, vooral mijzelf zolang had belogen. Ineens was ik helemaal klaar met mezelf. Er is nu zelfs een soort fysieke walging bij de gedachte aan drinken. "Droog staan" is nu eigenlijk geen probleem. Maar ik zit wel vol met schuldgevoelens, angsten en een fiks laag zelfbeeld. Bovendien ben ik oh zo bang dat deze weerstand die ik nu voel tegen drank weg zal ebben en dat als alles weer rustig wordt om me heen, het leven wellicht een nieuwe vorm aangenomen heeft en ik daar langzaam in ben gaan gedijen, er gevaar dreigt dat ik ga denken dat het allemaal wel meeviel en dat het toch geen kwaad zou kunnen om... etc. Ik wil zo graag hulp bij het verwerken van alles wat ik hier fout gedaan heb, bij het hervinden van zelfvertrouwen. Maar alle sites die ik bij het surfen naar "hulp bij verslaving" kan vinden gaan uit van afkicken. Helpen bij het stoppen. Dat is niet helemaal wat ik nu nodig heb. Ik drink niets en wil ook niets drinken. Maar alcoholist ben ik wel, blijf ik ook de rest van mijn leven en dat besef is heftig en strookt niet met het zelfbeeld dat ik had, dat vertrouwd was en een onwaarheid bleek te zijn... Weet iemand waar ik een vorm van nazorg zou kunnen vinden? Een soort re-integratietraject, om het maar eens een naam te geven?
