Palomine

Ik kan me wel in je antwoord vinden. Ik heb er overigens ook geen eenduidig antwoord op voor zover dat al mogelijk is.

Alcoholisme: de biochemische link dr. Joan Larson (..) Kan alcoholisme van generatie op generatie worden overgedragen? Er is steeds meer wetenschappelijk bewijs dat dat inderdaad het geval zou kunnen zijn. Zo ontdekten wetenschappers van de Universiteit van Harvard (VS) recentelijk een tot dan toe onbekend enzym van de lever dat alcohol omzet. Dit enzym (II ADH) doet dat tot aan veertig procent beter dan de enzymen die de meeste van ons bezitten. Mensen met II ADH kunnen daarom grote hoeveelheden drinken zonder aangeschoten te raken - en zonder kater de volgende morgen. Onderzoek heeft ook aangetoond waarom maar weinig Aziaten verslaafd raken aan alcohol. In plaats daarvan worden ze behoorlijk ziek als ze drinken, en dat komt omdat zij maar één leverenzym hebben dat alcohol "verwerkt", in plaats van de twéé enzymen waarover mensen in andere werelddelen beschikken. Alcohol wordt in het lichaam van alcoholisten en niet-alcoholisten op een verschillende manier verwerkt. Eenmaal in de lever aangekomen wordt het omgezet in acetaldehyde (ethanal) , een schadelijk bijproduct van de verbranding van alcohol dat de levercellen kan beschadigen. Normaliter zet de lever dit schadelijk acetaldehyde om in het onschadelijke acetaat, wat op zijn beurt weer uiteenvalt in kooldioxide en water. Het kooldioxide verdwijnt met de ademhaling uit het lichaam, het water via de urine. Maar bij bepaalde alcoholisten (en kinderen van -) lopen de zaken anders. Hun levers zetten de alcohol tweemaal zo snel om in acetaldehyde. Maar de daaropvolgende omzetting van acetaldehyde in acetaat verloopt juist twee keer langzamer dan normaal. Gevolg: het acetaldehyde hoopt zich op in de lever en beschadigt de levercellen. Deze worden vervolgens abnormaal groot en dat heeft weer een schadelijk effect op de opname en omzetting van de noodzakelijke voedingsstoffen. Overtollig acetaldehyde ontsnapt uit de lever en komt in het hart terecht. Dat kan zeer schadelijk zijn, bijvoorbeeld omdat het de proteïnesynthese van de grote hartspier tegengaat. Het acetaldehyde komt ook in de hersenen terecht en blokkeert daar de neurotransmitters die gevoelens, gedrag en geheugen regelen. De ongebruikte natuurlijke neurotransmitters hopen zich op en gaan een verbinding met het acetaldehyde aan. Het resultaat zijn krachtige psychoactieve stoffen, genaamd tetrahydro-iso-quinolines (THIQ's). Deze vertonen verrassend veel gelijkenis met opiaten: ze "passen" in dezelfde hersenreceptoren als natuurlijke pijnstillers (endorfine) en verdovende middelen als morfine en heroïne. Een jaar of twintig geleden deed de wetenschapper Virgina Davis een opmerkelijke ontdekking tijdens de lijkschouwing van alcoholistische zwervers. Hun hersenen bevatten een opiaat dat zij eerst met heroïne verwarde; merkwaardig aangezien de betrokkenen duidelijk niet over het geld beschikten om zo'n duur middel te kunnen gebruiken. Het bleek vervolgens om THIQ's te gaan die in hun eigen hersenen was ontstaan door de interactie tussen acetaldehyde en natuurlijke neurotransmitters. Dit onderzoek van Davis ondersteunt de theorie dat alcoholisme een 'echte' verslaving is t.g.v. een biochemisch proces dat een verslavende stof oplevert die op opiaten als heroïne lijkt. Het is nu bekend dat bij zware drinkers de natuurlijke endorfine worden vervangen door THIQ's die zich aan de opiaatreceptoren in de hersenen hechten. Daardoor stoppen de hersenen met de productie van endorfine. Het gevolg is dat er steeds meer alcohol nodig is om genoeg THIQ's te vormen opdat de gebruiker zich goed voelt. Onderzoek van dr. Kennth Blum (universiteit van Texas) heeft aangetoond dat de zucht naar alcohol verdwijnt en het herstel van een normale stemming mogelijk is, indien de natuurlijke endorfine en de neurotransmitters hersteld worden. (..)

Cathy, het is eigenlijk zo moeilijk als je het jezelf maakt (dat geloof je nu vast niet) Bij AA leerde ik om per dag niet te drinken. En dat hielp me. Ik heb 20 jaar zeker geweten geen dag zonder alcohol te kunnen en die gedachte vormde mijn grootste probleem.

Je hebt gelijk, een beetje basiskennis praat makkelijker. Ik ben een 53 jarige lichtgehandicapte vrijgezelle man en ben in 1997 begonnen met stoppen. Ik heb 1,5 jaar prettige maar verder weinig zinvolle gesprekken met een vriendelijke CAD hulpverlener gevoerd. Ik heb ook 4 maanden een AA groep bezocht en ik was gelukkig snel overtuigd dat ik domweg niet kán drinken. De eerste 7 jaar had ik af en toe een terugval (1 à 3 keer per jaar) en maakte mijzelf wijs dat ik het goed deed doordat ik dus zelden dronk. De terugvallen werd ik eh zat maar op 19 oktober 2004 slaagde ik er eindelijk in om de alcohol echt los te laten doordat ik inzag dat ik nog steeds niet echt had geaccepteerd dat ik niet kán drinken. Een tekst die ik van iemand bij AA had gekregen gaf me dat inzicht. Ik heb leren aanvaarden dat ik nou eenmaal niet kan drinken en sinds ik dat écht heb aanvaard heb ik geen problemen meer met alcohol. Soms moet ik er nog wel over praten om één en ander zo te houden.

Palomine is mijn favoriete nummer van de band "Bettie Serveert" Ik ben idd al lang geleden gestopt maar soms wil ik iets kwijt. Het maakt niet uit of je mijn tekst "goed" leest, het is gewoon wat het is.

Ja, dat mag je best vragen maar ik heb ervaren dat ik op internet terughoudend moet zijn met persoonlijke info. Houd het maar op een herstelde alcoholist die heel af en toe wat kwijt wil.

Koning Alcohol Er was een tijd, koning alcohol, dat ik zag dat U warempel een vriend voor Uw hele volk kon zijn. Hoog verheven boven de gewone stervelingen wees U nooit iemand af. Ik kwam steeds vaker bij U op bezoek en we hebben een hoop plezier gehad. U had zoveel te bieden dat ik nergens anders naar hoefde te kijken. En als U eens niets te bieden had, dan was er nog altijd Uw aangename verdoving. Mijn dagen gingen makkelijk voorbij, ik sliep heerlijk, ik verveelde me bijna nooit, ik hoefde me geen zorgen te maken over mijn voeding want ook dat kreeg ik van U. U was het altijd met me eens als ik de wereld uitlegde waarom wij zulke goede vriendjes waren geworden. Ik vond maar 1 ding niet zo leuk aan U, U werd zo kwaad als ik eens niet op bezoek wilde komen. Maar U was nooit rancuneus, als ik weer kwam was ik welkom en praatten we nergens over. Toen mijn eigenwijze lichaam een beetje begon tegen te sputteren legde U me uit dat dat kwam omdat er zoveel mensen waren die U niet mochten. Ik maakte me veel te druk over dit soort onnozele mensen. U raadde me aan om maar eens goed naar die mensen te kijken, zij joegen achter de verkeerde dingen aan, zoals liefde, geborgenheid en vertrouwen. Zij hadden zo veel dingen nodig om gelukkig te zijn. Wij hadden genoeg aan onze innige vriendschap. Toen mijn centjes opraakte, mijn vrienden me in de steek lieten, ik de deur niet meer uit kon, raakte ik niet in paniek, ik was tenslotte bevriend met een heuse koning. Ik was erg teleurgesteld dat U nooit eens bij mij op bezoek kwam, terwijl U wist dat ik niet naar U toe kon komen. Ik ging U missen, ik werd ziek van verlangen,maar U kwam nog steeds niet. Ik kon me geen leven zonder U voorstellen. Maar ik moest, we groeiden uit elkaar. Ik had geen keuze, ik moest een ander vriendje gaan zoeken. Nu, na een tijd zonder U, hou ik me bezig met onbelangrijke dingen zoals liefde, geborgenheid en vertrouwen. En weet U, beste Koning, ik heb de laatste tijd steeds vaker een fijn gevoel, rust, geen angsten, geen depressie. Ik durf het haast niet te vragen, heeft U me nou jarenlang belazerd of heb ik het zelf gedaan. Ik verwacht geen antwoord van U, ik ben in Uw ogen een afvallige, een eigenwijs, een sukkel een watje. Maar ik ben gelukkig en ik pas tegenwoordig goed op voor Koningen. Jammer dat ik zo op U ben gaan lijken. Ik heb gelukkig een hoop vrienden gevonden in nieuwsgroepen, mailinglists, klinieken, AA groepen, enz. en in mijn gewone dagelijkse leven, zij willen me helpen om weer mezelf te worden..... Ray S. (2000)

Ja, dat deed veel verdriet en het ontketende bij mij een terugval. De tekst heb ik stomdronken in pakweg een half uur geschreven, het leek wel vanzelf te gaan en was het begin van een nieuwe periode zonder alcohol. Over het hoe en waarom van de dood van mijn broer praat ik liever niet. Ik zal de tekst ook in "Wie is Wie " plaatsen.

Nee, gloednieuw op dit forum. In 2000 schreef ik die tekst nadat mijn broer (ook een gestopte alcoholist) zijn leven beëndigd had. Vannacht droomde ik dat ik de tekst ergens publiceerde en ik heb maar aan mijn droom gehoor gegeven. Met alcohol ben ik al jaren klaar en dat zal ik ook blijven zolang ik het eerste glas maar laat staan.

Ik heb lang geleden een glaasje champagne gedronken omdat vrienden graag met mij wilde toasten. Ik durfde het omdat ik champagne nooit lekker heb gevonden. Tot mijn stomme verbazing vond ik dat glaasje bijzonder lekker maar besloot het daarbij te laten. 3 weken later zoop ik weer als vanouds en moest ik weer mijn stinkende best doen om weer te stoppen.

Koning Alcohol Er was een tijd, koning alcohol, dat ik zag dat U warempel een vriend voor Uw hele volk kon zijn. Hoog verheven boven de gewone stervelingen wees U nooit iemand af. Ik kwam steeds vaker bij U op bezoek en we hebben een hoop plezier gehad. U had zoveel te bieden dat ik nergens anders naar hoefde te kijken. En als U eens niets te bieden had, dan was er nog altijd Uw aangename verdoving. Mijn dagen gingen makkelijk voorbij, ik sliep heerlijk, ik verveelde me bijna nooit, ik hoefde me geen zorgen te maken over mijn voeding want ook dat kreeg ik van U. U was het altijd met me eens als ik de wereld uitlegde waarom wij zulke goede vriendjes waren geworden. Ik vond maar 1 ding niet zo leuk aan U, U werd zo kwaad als ik eens niet op bezoek wilde komen. Maar U was nooit rancuneus, als ik weer kwam was ik welkom en praatten we nergens over. Toen mijn eigenwijze lichaam een beetje begon tegen te sputteren legde U me uit dat dat kwam omdat er zoveel mensen waren die U niet mochten. Ik maakte me veel te druk over dit soort onnozele mensen. U raadde me aan om maar eens goed naar die mensen te kijken, zij joegen achter de verkeerde dingen aan, zoals liefde, geborgenheid en vertrouwen. Zij hadden zo veel dingen nodig om gelukkig te zijn. Wij hadden genoeg aan onze innige vriendschap. Toen mijn centjes opraakte, mijn vrienden me in de steek lieten, ik de deur niet meer uit kon, raakte ik niet in paniek, ik was tenslotte bevriend met een heuse koning. Ik was erg teleurgesteld dat U nooit eens bij mij op bezoek kwam, terwijl U wist dat ik niet naar U toe kon komen. Ik ging U missen, ik werd ziek van verlangen,maar U kwam nog steeds niet. Ik kon me geen leven zonder U voorstellen. Maar ik moest, we groeiden uit elkaar. Ik had geen keuze, ik moest een ander vriendje gaan zoeken. Nu, na een tijd zonder U, hou ik me bezig met onbelangrijke dingen zoals liefde, geborgenheid en vertrouwen. En weet U, beste Koning, ik heb de laatste tijd steeds vaker een fijn gevoel, rust, geen angsten, geen depressie. Ik durf het haast niet te vragen, heeft U me nou jarenlang belazerd of heb ik het zelf gedaan. Ik verwacht geen antwoord van U, ik ben in Uw ogen een afvallige, een eigenwijs, een sukkel een watje. Maar ik ben gelukkig en ik pas tegenwoordig goed op voor Koningen. Jammer dat ik zo op U ben gaan lijken. Ik heb gelukkig een hoop vrienden gevonden in nieuwsgroepen, mailinglists, klinieken, AA groepen, enz. en in mijn gewone dagelijkse leven, zij willen me helpen om weer mezelf te worden..... Ray S. (2000)