Basta

[Quinn]

Chocolade is altijd beter dan bloemen. Tenzij het eetbare bloemen van chocolade zijn.

Schijnt dat verzet opgeven een goede zet is. Las ergens (was dat hier? Echt, alles loopt door elkaar in mijn hoofd) dat het gevecht tegen drank al verloren is. Dat het nu gaat om jezelf beschermen. Ofzo.

[kruidenthee67]

Ja, dat verzet opgeven is in mijn optiek stap 1.

Of nee, niet helemaal. 

Erkennen dat je een probleem hebt.

Voordat ik hardop kon zeggen 'ik heb een alcoholprobleem'..

'Ik ben alcoholiste' is nog steeds moeilijk...en er zit een nuance

in 'zijn' of 'een probleem hebben'...Of is dat wat ik graag wil?

 

En als je deze stap hebt gezet is minderen geen optie.

Dan is het accepteren en op één of andere manier

aan de bak met jezelf. Met hulp meestal.

In je eentje is het zwaar.

 

De start van  'iets nieuws'.

Niet perse leuk...misschien waardevoller.

Uiteindelijk naar een soort van weten waar je het allemaal voor doet?

[lady jane]

Voor mij geldt: Ik had/heb een alcohol[probleem en niet ik ben een alcoholist.

Wat ik doe is niet wie ik ben. En ik blijf ten allen tijde zelf verantwoordelijk voor wat ik doe.

Ik zag het eindelijk door Anja Meulenbelt/ De Helderheid zo verwoord in haar 4e blog:

 

Er zijn verschillende manieren van denken in wat de verslavingszorg heet. Dat het een ziekte is, waar je dus niets aan kunt doen, je bent nu eenmaal een alcoholist en dat blijf je, bij de AA – voor sommige mensen een heel nuttige instelling – wordt van je verwacht dat je je leven lang vertelt dat je een alcoholist bent, ook al drink je vele jaren niet meer. Ik voel me meer thuis bij de opvattingen van De Helderheid, die ervan uitgaat dat het niet gaat om wat je bent maar om wat je doet. Geen enkele fles heeft pootjes, dat glas giet zich niet ongevraagd in jou leeg. Ik wens van drank ook geen identiteit te maken, dat is veel te veel eer. Maar ik wil het er wel graag openlijk over kunnen hebben dat ik van drinken een dagelijkse gewoonte maakte, zonder dat er meteen een etiket op me wordt geplakt dat ik vervolgens nooit meer kwijtraak, en ik wil ook kunnen vertellen dat ik het een goed idee vind om ermee op te houden. En dat ik eerlijk gezegd heel veel mensen zie die er veel aan zouden kunnen hebben om te stoppen of te minderen minstens.

17 november 2016 bewerkt door lady jane

[kruidenthee67]

Heel erg dankjewel voor deze nuancering LJ

[basta]

Verzet betekent voor mij dat ik wil minderen. Verzet opgeven is erkennen dat ik dat niet kan en nooit zal kunnen.

O wacht, ik voel het verschil: knarsetandend erkennen of echt accepteren.

 

Over het onderscheid tussen een drankprobleem hebben, of een alcoholist zijn:

Ik heb een alcoholprobleem omdat ik een alcoholist ben. Hoe zwaar die term ook klinkt (verloederde stinkende man op bankje in park).

Ergens in mijn kop zit er een lob scheef, waardoor ik na het eerste drankje een moord pleeg voor de volgende, terwijl de rest van het gezelschap niet eens weet hoeveel ze nog in hun glas hebben.

Heel soms kom ik een lotgenoot tegen en die herken ik dan ook meteen: gretig, focus op de drank, onrust...

 

Er is iets loos, het is meer dan een uit de hand gelopen gewoonte.

Verslaving heet het.

(en ik haat het vooralsnog)

[basta]

Ja, die acht jaar van jou... dat is wel een lesje voor me.

[kruidenthee67]

'Daar was laatst een meisje loos'

 

Ja, dat is een verschil...en 'echte' acceptatie ging bij mij in stappen.

Het is ook geen 'berusting'...het gaat verder.

 

Gun jezelf de tijd.

Ook jij lief zijn voor jezelf.   

[Yogi]

Wat een herkenning hier, de strijd met jezelf om te accepteren dat er überhaupt een probleem is. De sirenen uit het water horen komen, komt u maar, hier is het fijn! En dan het hobbelpad rondom minderen (één is tien) of toch stoppen. En dan langzaamaan meer gaan praten met de omgeving, het een alcoholprobleem noemen maar geen alcoholist zijn. Tja, het afgelopen jaar in een notendop.

En nu de trots dat het lukt. En de strijd om vol te houden. Stap voor stap!

[Eef123]

Ah mensen wat een mooie bijdragen. Zo helpend. Ja die 8 jaar is voor mij ook een voorbeeld van hoe het dus is en kan gaan. Ben er ook echt van onder de indruk (niet bewonderend maar huiverend), de kracht van de verslaving. Die is groot. Vraagt van mij dus wezenlijke keuzes, en daarin ontspannen en ruimte vinden. He he, ik hoef niet meer.... Ik hoef niet meer mijn secret life te leven.

En Yogi, wat fijn dat het goed gaat! Hartstikke knap! Stap voor stap inderdaad. Je bent niet alleen, wij zitten ook ergens op dat pad.

18 november 2016 bewerkt door Eef123

[basta]

Ja Eef, dat voel ik ook zo duidelijk, die opluchting: ik heb het slagveld weer achter me gelaten, goddank. 

Zoek het maar uit daar in die boksring, ik doe niet meer mee.

 

Ik mag heus nog wel, maar ik wil niet meer. Het maakt me ongelukkig.

17.16 uur, ze staan als een gek te lonken en te wenken, de dames met hun verlokkende stemmetjes. ... "Toe nou maar, eentje kan toch wel? Zaterdag is een hele mooie dag om te stoppen, en dan voorgoed.

Je hebt nu toch bewezen dat je heel lang zonder kunt? Dan ben je toch niet echt verslaafd?"

 

Kssssjt!!!

 

Gelezen:

Het tegenovergestelde van een gedachte uitbannen, is aanvaarden dat de gedachte er is – niet dat ze waar is. Terwijl je je gedachten niet beheerst, kun je je gedrag nog wel beheersen.

[kruidenthee67]

Wat een mooie tekst.

 

Ze komen binnen, die gedachten, maar je hoeft er geen thee mee te drinken.

 

De portier bij de ingang...je laat ze binnen, that's it.

 

Er zijn enorm veel metaforen te bedenken waarmee je kunt omgaan met die gedachten. 

De boodschap is, je bént ze niet, ze zijn er wel.

Wij, denkende mensen worden continu overspoeld met gedachten, het zij zo.

Leer er mee omgaan, op een gezonde manier. Niet makkelijk, wel helpend.

Mediteren, yoga, het helpt allemaal. Is niet zweverig. Juist concreet. Het vraag wel oefening.

Oefening baart kunst...ik zit er middenin.

 

Het heeft geen zin om je er tegen te verzetten...ze komen toch.

[kruidenthee67]

precies...dat is hoe het menselijk brein werkt...wat je er mee doet is aan jou.

En dat kun je leren, oefenen, ontwikkelen..hoe je het ook noemen wilt.

 

Klinkt simpel, is het niet altijd in de praktijk...maar er is wat te winnen.

[basta]

Ik doe wel eens deze (meditatie)oefening:

Je maakt zes categorieën waarbinnen je gedachten vallen.

Bijvoorbeeld: de kinderen, mijn man, werk, mijn vriendinnen, hoe het gaat met mediteren, drank.

 

Dan ga je wachten. Zodra er een gedachte opkomt, plak je er een etiket op en zet het weg. Volgende gedachte, kom maar op…

Op die manier blijf je aan de buitenkant.

 

"Ze zag er moe uit..." HO! etiketje de kinderen en weg ermee.

"Misschien kan ik in het weekend mijn..." HO! etiketje werk en weg.

Volgende.

'Nou, gaat lekker zeg!" Etiketje ​hoe het gaat met mediteren en weg.

 

Is leuk!

18 november 2016 bewerkt door basta

[Quinn]

Grinn... niks mis met dat beeld volgens mij Lars, alleen al voor de ergernis in basta's ogen.

[basta]

Jongens, kappen nou! Jullie zitten hier op een hele spirituele draad met dat gegrinn. Moderator, tweemaal ban, aub!!

[Eef123]

[Sita2]

Hahaha, dank je wel Basta voor een grote glimlach op m'n gezicht!

[Quinn]

Jij bent gewoon pissig dat je niet mee kunt lachen vanwege dat strakke corset.

[basta]

Ik zie dat jullie allemaal een bloemetje hebben gekregen van LadyJane.

 

Maakt niet uit hoor!! Helemaal niet. Maar het is gewoon opmerkelijk, zoveel bloemen. En dan hier dus niet.

Nou ja, wat moet je er ook mee.

Ik kan heel goed zonder. Beter zelfs.

[rapilos]

                    ,

 

Zelf in een vaasje zetten Basta 

[basta]

Ooooooh!!! Dank jullie wel!

 

Wat is de les?

Verongelijktheid loont.

[rapilos]

[Quinn]

Wat dacht je van een leeg papier en een potlood basta? Kun je fijn zelf bloemetjesr tekenen

[kruidenthee67]

Kinderen die vragen....

[Quinn]

Maar tegelijk is het zo dat wie niet vraagt, nooit wat krijgt natuurlijk.