waarom ik ben beginnen drinken

[LoukePetouke]

ik ben opgegroeid met een vader en een broer die dronken

ik ben altijd tegen alcohol geweest tot ik 2 van mijn 4 poezen heb moeten wegdoen van mijn huisbaas

toen mijn 2 poezen weg waren ben ik stilletjes beginnen drinken eerst een klein flesje wijn dan 2 kleine flesjes dan een grote fles en in mijn donkerste periode dronk ik 2 grote flessen wijn per dag

die zware periode viel ik thuis ook regelmatig soms zonder gevolg soms met gevolg een hersenschudding bv of een blauw oog

ik heb verschillende korte opnames gehad als gevolg van het drinken

toen mijn 2 poezen weg waren heb ik een aanval gekregen bij een vriendin thuis ik ben toen in het ziekenhuis terecht gekomen mijn psychiater zegt dat dit het gevolg was van opgekropt verdriet en woede het was toen kortsluiting in mijn hoofd

ik ben verslaafd aan de roes het gevoel in het begin als je begint te drinken

ik heb nu korte periodes dat ik niet drink bv 2 weken niet en dan weer een paar dagen wel drinken

als ik niet dissocieer ga ik naar de AA en ik ben ambulant goed omring qua begeleiding

waarom zijn jullie beginnen drinken 

 

[Bob]

Ik ben begonnen met regelmatig te drinken toen ik ging studeren op mijn 17de. Ik deed mee met de anderen en het was reuze gezellig.

Overigens kan de reden dat je begonnen bent een andere zijn dan de reden dat je het blijft doen.

%s om %s bewerkt door Bob
typefoutje

[renaldo61]

Dat klopt @Bob en dat heb ik ook in een andere reactie geplaatst. 

[GlumBus682]

Ik ben ook begonnen met drinken in mijn tiener jaren met vrienden omdat iedereen het deed, het spannend was en omdat het er bij hoorde, zoals vele andere vermoed ik. Nu ik iets ouder ben (29 jaar) merk ik in mijn omgeving dat de redenen nu wel anders zijn. Ik merk dat er toch problemen naar boven komen bij mijzelf, maar ook bij vrienden en vriendinnen. Al geen relaties die stuk lopen, onzekerheden over uiterlijk of ontevreden in hun carriére. Het valt me op hoeveel mensen hiermee toch struggelen en de ontlading toch bij alcohol zoeken. Gelukkig zie ik ook mensen die toch bij zichzelf weten te blijven en daarmee toch minderen en de ontlading ergens anders zoeken. Ik merk dat bij vele vrienden van mij dat sporten is. 

Succes met minderen (of stoppen) en goed om te horen dat je begeleiding krijgt. 

[LoukePetouke]

Dank je en ik geef niet op ik blijf opnieuw beginnen tot het mij lukt!

[LoukePetouke]

10 uur geleden zei Bob:

Ik ben begonnen met regelmatig te drinken toen ik ging studeren op mijn 17de. Ik deed mee met de anderen en het was reuze gezellig.

Overigens kan de reden dat je begonnen bent een andere zijn dan de reden dat je het blijft doen.

Das waar ik ben begonnen toen mijn poezen weg waren daarna omdat het een gewoonte was of omdat ik ondertussen verhuisd was

[LoukePetouke]

vanaf vandaag ga ik terug proberen niet meer te drinken

voor mij is de namiddag het moeilijkste om aan de alcohol te weerstaan

het enige wat ik momenteel kan doen is in de namiddag op mijn bedje liggen mijn medicatie innemen en wat tv te kijken of wat te rusten

de eerste paar dagen zijn het zwaarste dan is de craving het ergste dit mindert na een dag of 3

ik neem ook campral tegen de zucht

wat doen jullie de eerste paar dagen als jullie craving hebben

[lady jane]

1 uur geleden zei LoukePetouke:

vanaf vandaag ga ik terug proberen niet meer te drinken

laat het woordje proberen eens weg LP, dat krijgt je zin meer betekenis.
succes!

[Spud]

Hoi LoukePetouke, je intro raakt me omdat dieren weg moeten doen vanwege een ander me gelukkig nooit gebeurt is maar ik de pijn en de frustratie daarover wel heel goed kan invoelen. Dat maakt je ziel in mijn beleving nog veel meer kapotter dan ze af moeten te geven omdat ze ziek zijn of oud.

Maar in antwoord op je vraag wanneer ben jij begonnen met drinken? Mijn ouders waren geen alcoholist ofzo, maar dronken soms weleens iets. En vonden dat vrij normaal, waardoor ze ons vrij vroeg al kennis lieten maken met alcohol. Een slokje van de trappist proeven op een feestje of een sneeuwitje met nieuwjaar dat kon gewoon. Na mijn anderhalf jaar zijn mijn ouders in een vechtscheiding beland, daar ga ik verder niet over uitweiden omdat het niet ter zaken doet. 

Maar toen had mijn moeder elk weekend een fles Sangria die ze niet helemaal opdronk en ik gevonden heb als kleuter van 5 jaar oud. Het begon met een slokje proeven, wat lekker smaakte en me ook een rustig gevoel gaf. En omdat dat ene slokje niet gemist werd, en de bodem van de fles opdrinken ook geen problemen gaf, werd dat mijn verslaving in het weekend.

Ik heb 2 oudere broers, dus mijn moeder had niet zo snel door dat ik de dief was. Uiteindelijk kreeg ze het door en stonden er geen restjes sangria meer in het weekend. Maar ik denk dat daar een plantje gezaaid is. 

Ik heb verder altijd mogen proeven van alcohol en mocht op mijn 14de ook alcohol drinken. We hadden afdank wijn gekregen, wijn die eigenlijk niet meer goed is. Maar als ik daarvan dronk, hoe vies ook, raakte ik in een status van en een achtbaan doen en rust. Voor mij een haven van rust en fijn voelen, omdat ik veel gepest werd.

En nu sla ik een heleboel fases over en kom bij mijn 20ste levenjaar, net een studie afgerond en op naar de volgende. Ik was onzeker omdat ik de mensen die ik vertrouwde los moest laten en nieuwe vrienden mocht gaan ontdekken. En dus heb ik me toen opgegeven voor een studentenvereniging en daar bleek mijn verdraagzaamheid tegen alcohol echt goed te zijn. Ik durfde veel meer en ik was zowaar een soort van goeroe waar iedereen tegenop zag en leuk vonden.

Daarna ging het al snel mis natuurlijk, en ben ik van mijn voetstuk afgevallen. Ook vanwege de vechtscheiding van mijn ouders die er nog steeds was. Ik werd heel erg depressief, en ben zelfs opgenomen geweest. Maar wat ik eigenlijk hiermee wil zeggen, is dat ik toen heel veel anti depresivium  voorgeschreven kreeg met alle bijwerkingen van dien en daardoor ben ik totaal aan de drank geraakt. Ik ken de bijwerkingen, ik heb het zelf onder controle en met die pillen wist ik niet waar ze me konden brengen. En dat blijft tot op de dag van vandaag nog steeds mijn valkuil en trigger, dat ik drank zie als een soort vervanging voor een rot gevoel. 

Welkom hier! Ik hoop dat je er iets aan hebt? 

 

Groetjes,

Spud

 

 

[Spud]

Helemaal eens met Lady Jane, als je iets probeert ligt een fiasco om de loer.

In mijn therapie heb ik geleerd, om te zeggen ik ga dit doen, daarmee ga je het doen. Als je zegt ik ga proberen om op te staan, blijf je meestal ook gewoon in je stoel zitten. Dat is de gedachte erachter. Succes!

[LoukePetouke]

8 minuten geleden zei Spud:

Hoi LoukePetouke, je intro raakt me omdat dieren weg moeten doen vanwege een ander me gelukkig nooit gebeurt is maar ik de pijn en de frustratie daarover wel heel goed kan invoelen. Dat maakt je ziel in mijn beleving nog veel meer kapotter dan ze af moeten te geven omdat ze ziek zijn of oud.

Maar in antwoord op je vraag wanneer ben jij begonnen met drinken? Mijn ouders waren geen alcoholist ofzo, maar dronken soms weleens iets. En vonden dat vrij normaal, waardoor ze ons vrij vroeg al kennis lieten maken met alcohol. Een slokje van de trappist proeven op een feestje of een sneeuwitje met nieuwjaar dat kon gewoon. Na mijn anderhalf jaar zijn mijn ouders in een vechtscheiding beland, daar ga ik verder niet over uitweiden omdat het niet ter zaken doet. 

Maar toen had mijn moeder elk weekend een fles Sangria die ze niet helemaal opdronk en ik gevonden heb als kleuter van 5 jaar oud. Het begon met een slokje proeven, wat lekker smaakte en me ook een rustig gevoel gaf. En omdat dat ene slokje niet gemist werd, en de bodem van de fles opdrinken ook geen problemen gaf, werd dat mijn verslaving in het weekend.

Ik heb 2 oudere broers, dus mijn moeder had niet zo snel door dat ik de dief was. Uiteindelijk kreeg ze het door en stonden er geen restjes sangria meer in het weekend. Maar ik denk dat daar een plantje gezaaid is. 

Ik heb verder altijd mogen proeven van alcohol en mocht op mijn 14de ook alcohol drinken. We hadden afdank wijn gekregen, wijn die eigenlijk niet meer goed is. Maar als ik daarvan dronk, hoe vies ook, raakte ik in een status van en een achtbaan doen en rust. Voor mij een haven van rust en fijn voelen, omdat ik veel gepest werd.

En nu sla ik een heleboel fases over en kom bij mijn 20ste levenjaar, net een studie afgerond en op naar de volgende. Ik was onzeker omdat ik de mensen die ik vertrouwde los moest laten en nieuwe vrienden mocht gaan ontdekken. En dus heb ik me toen opgegeven voor een studentenvereniging en daar bleek mijn verdraagzaamheid tegen alcohol echt goed te zijn. Ik durfde veel meer en ik was zowaar een soort van goeroe waar iedereen tegenop zag en leuk vonden.

Daarna ging het al snel mis natuurlijk, en ben ik van mijn voetstuk afgevallen. Ook vanwege de vechtscheiding van mijn ouders die er nog steeds was. Ik werd heel erg depressief, en ben zelfs opgenomen geweest. Maar wat ik eigenlijk hiermee wil zeggen, is dat ik toen heel veel anti depresivium  voorgeschreven kreeg met alle bijwerkingen van dien en daardoor ben ik totaal aan de drank geraakt. Ik ken de bijwerkingen, ik heb het zelf onder controle en met die pillen wist ik niet waar ze me konden brengen. En dat blijft tot op de dag van vandaag nog steeds mijn valkuil en trigger, dat ik drank zie als een soort vervanging voor een rot gevoel. 

Welkom hier! Ik hoop dat je er iets aan hebt? 

 

Groetjes,

Spud

 

 

Bedankt voor je verhaal 🙂

[LoukePetouke]

23 minuten geleden zei lady jane:

laat het woordje proberen eens weg LP, dat krijgt je zin meer betekenis.
succes!

Ok

[LoukePetouke]

4 minuten geleden zei Spud:

Helemaal eens met Lady Jane, als je iets probeert ligt een fiasco om de loer.

In mijn therapie heb ik geleerd, om te zeggen ik ga dit doen, daarmee ga je het doen. Als je zegt ik ga proberen om op te staan, blijf je meestal ook gewoon in je stoel zitten. Dat is de gedachte erachter. Succes!

Ok bedankt