Nog 1 weekendje

[Francoise]

Hey San , daar ben je ! 

Pak jezelf aan bij kop en kont en zoek hulp bij je verslaving !! Je moet het zelf doen , maar het hoeft niet alleen hè !! Je bent iedere dag aan het overleven ipv leven !!  De drank trekt je steeds verder naar onder ..... 

Je kan wel zeggen dat het sporten ook verslavend was maar dat is toch wel wat beter voor je !! Ga naar je huisarts en zoek hulp !!! Stop met drinken en roken , zorg goed voor jezelf en ga sporten !! Alleen zo krijgt je je leven weer op orde ! Moet jij eens kijken waar je volgend jaar staat !

Liefs

Francoise / cleo 

[Sanity]

Hey die @Francoise (letterlijk mijn lichtje in de duisternis met kerstlampjes.....😂)

Ja je hebt helemaal gelijk.
Ik heb ook geen keuze meer.

Heb nog ongeveer een klein half jaar om "mijn shit en act together te pakken".

Anders wordt het toch echt daklozenopvang.
Ik kan daar dan waarschijnlijk al niet eens terecht (verkeerde kleur en nationaliteit; NEE BEN GEEN RACIST) maar mijn aan eten verslaafde kat al zeker niet.

Merk ook dat mijn fysiek rap achteruit gaat.
Heb nu 4 biertjes op en ben al gigantisch moe (dus dat nog voor de roes).

Slaat werkelijk helemaal nergens meer op dit gedrag.
Is misschien ook wel goed dat ik mijn woonplek dreig kwijt te raken (niet drankgerelateerd overigens) omdat ik daarom nu wel in actie moet komen.

Ik ben een type die altijd alles uitstelt tot het laatste moment (en daar dan vaak ook nog voorbij).

Work in progress zeg maar.......

28 november bewerkt door Sanity

[Bob]

Op 18-10-2025 om 13:02 zei Sanity:

Zie nu ook in dat ik het echt moet veranderen.

Heb mij voorgenomen om dit weekend nog los te gaan maar maandag echt te kappen/ minderen met dit vernietigend middel.

Er verandert inderdaad nog niet veel, ook al zie je wel in dat dat nu echt nodig is.

[Mariposa]

Kom op @Sanity! Ik ken je natuurlijk niet goed, maar je bent een goed mens! Ook jij kunt dit!! 

[Sanity]

@Bob ik weet het en ook hier kan je ik je niet anders dan gelijk geven.

Door onvoorziene omstandigheden is mijn leven 2 jaar terug echt compleet upside down gegooid.

Tot 2 jaar terug kon ik 'vrolijk' doorzuipen en verdiende ook genoeg om dat te bekostigen en gezien werk als zelfstandige kwam ik er ook mee weg om daar mee door te gaan.

Zelfs toen ik 2 jaar terug bericht kreeg dat mijn woonruimte eraan zou gaan had ik nog zoiets van, ach het zal wel loslopen (altijd alles maar uitstellen, vast herkenbaar).

Nu het uur U nu echt nadert kom ik pas in actie (wel halfslachtig).

Of beter gezegd ben ik daar geneigd toe (yep weer uitstellen; het zal allemaal wel weer op het laatste moment moeten).

Is nu al zo erg dat ik amper 1000 per maand verdien en echt wel aan de gang moet om centjes te verdienen.
Sterker nog dat heeft echt voorrang nu en JA dat gaat natuurlijk niet echt werken met gezuip.

Wordt nu echt voor het eerst in mijn leven geconfronteerd met het feit dat ik mijn luxe ICT leventje niet meer zo voort kan zetten.

Dat is een compleet nieuwe situatie voor mij, zeg maar een D-Day.

Heb nu geen keuze meer of ik eindig echt op straat.
Hoe en wat ik daar vorm aan ga geven, is in eerste instantie natuurlijk compleet mislukt.

Ben mij echter wel voor het eerst in mijn leven ervan doordrongen dat deze weg doodlopend is (letterlijk en figuurlijk).
Heb nog 15.000 spaargeld en dan is het klaar en op.

Vandaag wel in de telefoon geklommen om een nieuwe klant binnen te halen.

Maar het is allemaal een heel dun lijntje.
Maar zoals ik al eerder zei, is dat wel goed voor mij dat ik nu echt mijn ivoren ICT torentje uit moet klimmen.

Ja ICT betaalt goed maar dan moet je wel klanten hebben (en houden) en niet met je zatte kop klanten wegtrappen. 

Heb als zelfstandige vanaf mijn 30ste ook zo goed als geen pensioen dus aan alle kanten klinken de alarmbellen echt verdomd hard.
 

[Sanity]

2 uur geleden zei Mariposa:

Kom op @Sanity! Ik ken je natuurlijk niet goed, maar je bent een goed mens! Ook jij kunt dit!! 

Dat moet nog maar blijken.
Zo zelfkritisch ben ik gewoon wel.....

[Sanity]

In het kader van,ik leer het nooit.
Doe ik de naam van mijn draadje eer aan, nog maar een weekendje mijzelf compleet v/d wereld zuipen.

Wist vanochtend al dat ik mij klem ging zuipen.

Zo gezegd zo gedaan.
Geen woorden maar daden....

Morgen herstellen want dinsdag naar nieuwe mogelijke klant.

Werk is voor mij de mogelijke uitweg.
Ik ben compleet van god los maar mijn werk neem ik zeker serieus
En vind dat ook leuk.

Dinsdag moet ik presteren/optreden.

En gek genoeg lukt het mij dan wel om maat te houden en niet stinkend naar drank te verschijnen.

De mens zit raar in elkaar....

[Sanity]

Voor de rest vandaag blep bliep $32!%^ tilt error/
santity.exe has stopped working, blue screen!.



 

[renaldo61]

Ik probeerde ook niet te drinken als ik moest werken. Maar spijtig genoeg zat de alchohol van de dag voordien nog in het ventje. 

[Sanity]

Op 30-11-2025 om 15:47 zei renaldo61:

Ik probeerde ook niet te drinken als ik moest werken. Maar spijtig genoeg zat de alchohol van de dag voordien nog in het ventje. 

Daarom plan ik afspraken ook pas in de middag.
Heb ook (nog wel) de discipline om het de avond voordat ik moet werken niet al te erg te maken met drank en ben een grootverbruiker van Axe en mondspray.

Voor mij is werk juist de manier om de zooi maar weer een beetje bij elkaar te krijgen.

Heb in de afgelopen 2 jaar maar beetje geleefd op minimale inspanning en juist dan heb je (ik) zoiets van ach wat maakt het ook allemaal uit en zit je gewoon op de bank maar wat te zuipen.

Vandaag nieuwe klant bezocht. Zoals gezegd mij ingehouden gisteren.

Voor mij is dat de enige manier om het onder controle te krijgen (en houden).

Is voor nu leuk maar natuurlijk alleen maar soort placebo.
In euforie meer gehaald dan ik wil drinken.

Ga ik ook zeker niet opdrinken (gisteren ook niet, restant weggespoeld door de gootsteen) maar zo blijf ik maar een beetje worstelen.

Merk wel aan mijzelf dat ik het nu echt wil veranderen (sinds 3 jaar weer teveel zuipen).
Komt ook dat ik energie krijg van werk en nieuwe klanten binnenhalen.

Dat is wat ik leuk vind en dan is er ook de drive om fit te zijn als je moet werken.
Heb natuurlijk een hoop onderliggende shit waarom ik drink.

Maar nu op 57 jarige leeftijd moet ik daar maar eens mee leren te dealen.

Heb zoveel therapie gehad dat ik alle cognitieve gedragingen en valkuilen wel ken inmiddels 

Kan dan wel lekker blijven zwetsen en excuses blijven zoeken maar heb toch echt wel de leeftijd dat ik dat maar eens achter mij moet laten.

Met iedereen is wel wat!



 

 

[renaldo61]

Ik ga nu mijn dagdraad opnenen met "Er is een groot verschil tussen iets weten en ernaar handelen. "

Therapie en tips is allemaal goed, maar de wil om te veranderen is volgens mij nog iets anders. 

[lady jane]

Inzicht zonder handeling
brengt geen verandering.
(met dank aan Coco ooit adber hier)

[Pinkman]

Ah en wat maakt dan de handeling naar verandering vraag ik me af? 

[lady jane]

Dat je actief wordt met je inzichten.
Je schreef bij BJ dat hij zoals vaak gelijk heeft.
Maar dat is dus niet genoeg, die constatering.
WQat kun je ervan leren? Wat in zijn antwoord
spreekt je aan zodat jij er een verandering in je
eigen denken/leven van kunt maken. Een die bij
jou past. Het zijn vaak maar kleine subtiele dingen.
Ze leiden wel tot verbetering. Of niet, dan moet je iets anders zoeken.
Maar ook jij was vóór de drank iemand. Drank verandert ook sluipend.
Maar dan negatief. De boel een beetje omdraaien kan heel verrassend zijn.

1 uur geleden zei Pinkman:

Ah en wat maakt dan de handeling naar verandering vraag ik me af? 

 

%s om %s bewerkt door lady jane

[Pinkman]

Dus eigenlijk iets anders inzetten voor drank zou een mogelijkheid zijn tot verandering ? 
 

 

[Francoise]

7 uur geleden zei Pinkman:

Dus eigenlijk iets anders inzetten voor drank zou een mogelijkheid zijn tot verandering ? 
 

 

Bijvoorbeeld, zoals san al noemde, het sporten! Beter dan dat gezuip! Weet je nog dat je achter mij stond op het jaarpact san ? Kijk eens hoever ik nu sta ! Dit kun jij ook hoor! Mijn  stopmaatje heeft meer dan 20 jaar minimaal 20.000 euro schulden gehad en nu heeft hij zoveel geld dat hij niet weet waar het aan op te maken! Stop met die alcohol en je krijgt je leven weer op de rit ! Beloofd !! 

[Pinkman]

En je hebt een vechtershart of je het het niet. Volgens mij heb jij eerder laten zien dat je het kan. 
 

Nu lering trekken uit je terugval van de vorige keer. 

[Sanity]

Vandaag gehoord dat mijn vader onlangs is overleden.

Ben daar overigens niet intens verdrietig om.
Had al 4 jaar geen contact meer met hem.

Na de scheiding (en daarvoor ook wel eigenlijk) deed ik er niet zoveel toe voor hem.
Nooit erkenning voor iets.

Op zich ben ik jaren terug al hierop op voorbereid door de psychologe die ik toen had.

Zij gaf mij echter destijds wel mee dat ik er rekening mee moest houden dat ik bij zijn overlijden, toch een behoorlijke tik zou kunnen krijgen omdat ik mij dan echt zou realiseren dat ik die erkenning ook nooit meer zou krijgen.

Toen ik vanmiddag te horen kreeg van mijn moeder was ik niet geschokt zelfs niet verrast.
Hij zelf is overigens afgelopen vrijdag wel al verast.....

Nu paar uur later overpeinzend (met ja een biertje, no worries komt geen binge aan o.i.d. 😁), zit ik mij af te vragen hoe ik mij nu eigenlijk precies zou moeten voelen.

Om eerlijk te zijn geen idee. Begrijp ook uit draadjes van o.a. @Spud en @Mormel dat zij/jullie in een beetje vergelijkbare situatie zitten.

Heel verdrietig zal ik er echt niet over worden (ook niet met een beste slok op).
Wel een soort van besef van gemiste kansen.

Temeer ook omdat ik mijn 'eigen' (staat tussen quotes vanwege mega vreemdgaan ex) kind (door hele smerige spelletjes van ex en haar familie gesteund door jeugdzorg en kinderbescherming) ook al meer dan 10 jaar niet gezien of gesproken heb.

Ook daar heb ik inmiddels mee leren dealen.
Gaat natuurlijk geen dag voorbij dat ik er niet even aan denk.

Maar het verdriet en de woede ben ik al lang voorbij.

Door het hele gebeuren compleet met valse aangiftes met invallen arrestatieteams politie etc., wel PTSS opgelopen maar gek genoeg zie ik nu pas de waarde van de EMDR therapie in die ik destijds heb gehad.

Waar ik een aantal jaar terug nog twijfelde over de werking, zie ik misschien nu pas het echte het resultaat/effect.

Moet natuurlijk nog even afwachten wat voor eventuele herbelevingen en nachtmerries nog kunnen gaan komen de komende dagen/nachten maar denk dat het wel mee zal vallen.

Maar een vreemd gevoel is het toch wel een beetje.

Maar dan eigenlijk ook omdat ik mij nu afvraag hoe het (over hopelijk pas een jaartje of 25) zal gaan als mijn kind te horen zal krijgen dat ik naar de heilige mout- en hopvelden ben vertrokken.

Met wel het verschl dat mijn vader na de scheiding van mijn ouders altijd alle kansenheeft gehad om een band op te bouwen.

Dit compleet in tegenstelling tot de situatie met 'mijn' kind.
Die is compleet vergiftigd door mijn ex. (Sois fort, c'est la vie!!!)

Time will tell.......

Maar voor nu schop onder mijn kont want poezenbeest heeft uit protest een bruine dubbele verrassing voor de kattenbak gedrapeerd.

@Smaragdie heb respect voor jou met 8 van egoïsten😁


 

[Sanity]

Gemiste kansen ook omdat ik destijds heel duidelijk heb aangegeven aan mijn zus, dat ik met haar en mijn vader niks meer te maken wilde hebben. En zij de erfenis op een plekje mocht stoppen waar de zon nooit schijnt maar toch bruin zou worden.

Paar weken daarna nog zeker wel 25 telefoontjes van mijn vader (die ik niet opgenomen/beantwoord heb).

To little and far to late!

Of ik daar nu spijt van heb?

Geen idee maar dat past ook precies in het gevoel waarvan ik niet weet welk gevoel ik zou moeten hebben. Beetje vaag allemaal........ (en dat niet eens door de alcohol!).

 

gisteren om 19:14 bewerkt door Sanity

[Sanity]

Toch tranen (of zoals mensen van Belgie zo mooi zeggen bleiten) echt niet van die 4 halve liters die ik nu op heb.
Het doet mij toch wel iets (nee niet die 4 halve liters). Ook niet dat ie dood is nu.

Maar idd zoals psychologe al zei, houd er rekening mee dat als hij overlijdt de klap echt komt.
In de zin van besef nooit erkenning (of beter gezegd overeenstemming; we agree that we do not agree).

Tja Sanity, that's life en ik was ervoor gewaarschuwd en op voorbereid.
Zit nu gewoon beetje met mixed emotions.

Gek genoeg kroop ik met tranen in mijn ogen achter pc. Moest het gewoon ff kwijt.
Of iemand het nu leest of niet, boeit niet
Maar nu ik dit zo bedachtzaam typ en teruglezend (voordat ik het plaats) realiseer ik dat dit onvermijdelijk was.

Niet zozeer de dood maar dat dingen niet goedgemaakt zijn of nooit uitgesproken worden.
Dat hoort gewoon bij het leven en soms zijn dingen gewoon zo.

gisteren om 20:05 bewerkt door Sanity

[Mormel]

@Sanity: ik denk niet dat je rouwprocessen kunt vergelijken. Mijn moeder zit in palliatieve, dus ze ligt er nog niet onder en toch zet het nu al bepaalde processen in beweging. 

Hou er zeker rekening mee dat dit op onderbewust niveau een effect gaat hebben. Ik kan heel goed begrijpen dat iemand niets meer met zijn ouders te maken wilt hebben, tegelijkertijd weet ik dat de bloedband de stevigste connectie is die je ooit zult hebben. Ik ben niet gelovig, ook niet bijgelovig maar van dat laatste ben ik echt overtuigd. Determinisme mag dan niet meer populair zijn, maar als observator zie ik enorm veel kenmerken die doorgegeven worden van ouder op kind. 
Ik bedoel dit niet aanvallend Sanity, maar eenmaal je rouw voorbij is, misschien moet je dan eens kijken naar de persoon die je vader echt was en waar hij zelf mee worstelde. 

Heel persoonlijk: ik zie de problemen waarmee mijn vader worstelde, ik zie de demonen waarmee mijn moeder nog kampt en ik weet dat ik ze beide geërfd heb. Heel lang was ik kwaad op hen en op wat ze allemaal deden, maar ik heb al een tijdje beseft dat zij ook gewoon maar worstelden en hun best deden. Eigenlijk kan ik niet langer kwaad zijn op hen, ik ben gewoon blij dat ik de keuze heb gemaakt om nooit kinderen te krijgen waardoor het na mij echt stopt. 

Je schrijft dat je zelf een kind hebt. Hopelijk slaag je erin om met hem of haar later nog contact te leggen, want wat je ex ook zegt, dit kind heeft jouw bloed en zal dezelfde demonen op zijn weg zien die jij en je vader hebben gezien. Jij zou deze persoon echt kunnen helpen wanneer je in staat bent om eerlijk naar jezelf te kijken. 

Ik wens je het allerbeste tijdens deze dagen. 

[Sanity]

@Mormel, ja thnx man.

Het is natuurlijk niet zo zwart wit.

Ik haat mijn vader ook niet.
Mijn moeder heeft mijn vader ook belazerd.

Mijn ex heeft mij ook jarenlang belazerd en mij ook voor zo ongeveer een kwart miljoen bestolen.
Ik weet niet eens of mijn zogenaamde kind wel van mij is.

Ach shit happens. Bloody limit was wel dat ze met haar vreemdgangertje afgesproken had dat hij mij wel ff wel wat aan zou doen. Daar kwam ik achter (ach ik en @Pinkman hebben een gedeelde passie en dan is het echt foute boel om de confrontatie met iemand die dat beoefent op te zoeken (Kickboxen).....

Anyway toen heb ik hem en de voltallige directie van het bedrijf waar hij werkte (hij was een blabla directeur) ff uitgelegd dat je bij mij niet met dit soort grappen aan moet komen en dat waar mag komen maken.

Hij werd de volgende dag ontslagen en heb de dagen daarna nog de meest idiote taferelen meegemaakt met zijn vrouw.
Ja hallo ik was niet de vreemdganger hier.

Daarna heb ik ex. nog ff goed verrot geslagen om wat zij mij allemaal geflikt had.
Ik heb het hier niet alleen over vreemdgaan maar ook valse aangiftes over kindermisbruik.

Mijn hele bedrijf naar de klote, voordeur ingetrapt door arrestatieteam politie.
4x in de cel gepleurd door valse aangiftes
Ja jammer dan maar ergens ligt er (g)een grens. 

En hoe fout vrouwen mishandeling ook is, heb ik hier totaal geen spijt van.

En ja mijn vader....
Die had meer ogen voor de kinderen van zijn nieuwe vriendin.
Dat zijn eigen zoon volledig naar de klote ging had hij geen oog voor.

Terugkomend op band met al dan niet kind....

Ik zal maar niet teveel vertellen over jeugdzorg en kinderbescherming @Lieke7777
Er zijn hier mensen die echt in integriteit van die baggerinstellingen geloven.

Ik ben band met kind al meer dan 10 jaar kwijt.
En het hoeft voor mij ook niet meer.

Heb rust en vrede nu en dat wil ik graag zo houden.
Kind gelooft in leugens van haar moeder en ik ga niet ten koste van mijzelf proberen het tegendeel te bewijzen.

Soms is houden van gewoon loslaten.
And I don't give a shit anymore!

gisteren om 21:20 bewerkt door Sanity

[bumperjim]

Discussie met iemand die 4 halve liters op heeft (maar niet aan het zuipen is, natuurlijk): ofwel hij gaat je versieren ofwel je krijgt ruzie 😁

Sanity jongen ik snap het allemaal wel maar kan het er moeilijk mee eens zijn. Als je nou zou kappen met die alcohol dan zou je zoveel beter gaan. De rouwverwerking ook...

[Pinkman]

Gecondoleerd @Sanity! 

[Spud]

Hoi Sanity, 

Je noemde mij in het bericht van het overlijden van je vader, gecondoleerd nog. Niet zo dat die wens wellicht helpend is, maar dat kreeg ik te horen toen mijn vader overleden was. En hoewel die formaliteit me toen zinloos leek, durf ik nu wel te zeggen dat het helpend was om het binnen te laten komen. Dat hij werkelijk dood was, qua er iets bij te kunnen voelen of iets van vinden voor mezelf lag nog heel erg open. En nog steeds nog wel.

Geen idee, of ik je in jou geval heel erg goed kan adviseren? Ik bedoel, ik heb gelukkig geen levend mensje gemaakt door mij en mijn partner op aarde rondlopen. Bij mij stopte de vechtscheiding bij het overlijden van mijn ma en uiteindelijk mijn pa. En heel dat gedoe tussen jeugdzorg en dergelijke. 

Maar persoonlijk passeerde het wel de revue, wat mij en mijn broers overkomen is. Dus ja, ik heb niet zo beziggehouden met wat ik er nu bij zou moeten voelen nu mijn pa dood was. De boodschap was heel duidelijk en totaal niet onverwacht, je vader is dood, je bent niet welkom op zijn uitvaart en je bent onterft. Verder gecondoleerd hè! 

Naar de uitvaart was ik toch niet gegaan, maar omdat er zo geheimzinnig over gedaan werd en ik zelfs niet mocht vragen, hoe hij overleden was en waaraan, vond ik wel lastig. Omdat mijn broers nog wel bij de uitvaart mochten zijn en ik niet. Vooral toen het net speelde, vroeg ik me echt af, waarom ik zo uitgesloten werd? Ik werd er  achterdochtig van of hij wel werkelijk dood was? Omdat onze vader wel vaker net alsof deed dat hij dood was om dan je ineens te overvallen met een bezoekje. Gelukkig volgde mijn middelste broer mij, en ging ook niet naar de uitvaart, en heeft mijn vragen ook gesteld naast zijn eigen vragen. Dus toen wist ik waaraan hij gestorven was, namelijk nierfalen of het via euthanasie ging of natuurlijk niet, maar wel de dag dat de uitvaart zou zijn.

Die dag ben ik compleet dronken op de fiets gaan zitten en maar gaan fietsen. En heel grappig ik kwam toen op een veldje terecht met elektrische vliegtuigjes, en ik mocht meedoen. Ik dacht wel aan zijn uitvaart maar had ook heel veel plezier met het vliegen want ik mocht meedoen.

De klap kwam echt pas, toen ik lastig gevallen werd door een notariskantoor. Want hoewel onze vader ons onterft had, zijn we voor de overheid niet helemaal afgeschreven. Onze vader heeft meer dan eens geroepen dat we onterft werden en ik wist wel wat van erfrecht, maar toen gezegd werd je vaders is dood, je bent onterft en je bent niet welkom bij de uitvaart. Had ik me ingesteld, prima en verder niks meer, fijn nu kan ik het afsluiten. En er een weg in vinden omdat ik nu geen vragen meer kan stellen.

Vooral, dat er toen gezegd werd, dat ik volgens de wet nu wel erkend werd als zijn kind heeft me echt een tijdje uit het veld geslagen. Dat kwam harder en dieper aan, dat welke situatie die ik al met mijn psycholoog besproken had. 

Dus, ja volgens mij is het heel prima, dat je niks voelt bij je pa, ik snap wel dat je je kind nu extra mist  , maar volgens mij helpt drinken daar dan niet zo bij. Dan bevestig je de kinderbescherming ook alleen maar. 

Ik ben zelf een kind van een vechtscheiding geweest, de scheiding was toen ik anderhalf jaar oud was en heeft 15 jaar geduurd. Mijn vader hield wel altijd contact met mij aan, hij bezocht me op school of onderweg, liet zichzelf gewoon regelmatig zien. Voor de tegenpartij vrij lastig om te behapstukken en gaf mij als kind ook druk. Maar naast dat ik vanuit mijn prille jeugd altijd heel veel enge verhalen over mijn vader heb gehoord. Kon ik als kind toch ook wel de mogelijkheid zien dat mijn vader wel heel leuk was. En toen ik zelf kon bepalen heb ik mijn vader ook beter leren kennen, en ja hij was dan ook erg leuk! Alleen raar, hij beschadigd en ik ook, ik heb wel heel even van mijn vader kunnen genieten, maar is toch anders dan dat je met je pa opgegroeid zeg maar. 

Dus wat ik jou zou willen adviseren, stop met drinken en neem je voor om welk moment dan ook in je leven, open te kunnen staan voor je kind. Want ondanks de misschien rotte verhalen zal deze uiteindelijk je toch komen opzoeken. Je blijft als kind toch je echte ouder missen, ik tenminste wel. 

Schrijf een kaartje, toon interesse, laat je niet weerhouden door de ruzies, ben er voor je kind.