Spring naar bijdragen

Dinsdag 18 januari 2022

ikkanhet

Door ikkanhet
in Ditjes, datjes & dagdraad

 Share

Aanbevolen berichten

Yana Ervaren Forummer

Yana

Geplaatst
Geplaatst (bewerkt)

'Accept the things I cannot change', daar hoort voor mij ook bij het accepteren van angstgedachten in de nacht, de steken in de maag, het opgefokte lijf... Er geen etiket opplakken dat dit vervelend is, dat het anders zou moeten zijn. Rustig aanvaarden en kijken naar wat ik denk en voelen wat ik voel, het is geen probleem, het is er gewoon. Als het meezit blijkt dan dat ik niet alleen die gedachtes en emoties ben, dat er stille ruimte daaronder is.

Verder @Pulluptomybumper vind ik dat je dochters onwijs veel geluk hebben met een vader die zoveel van ze houdt, die zo hard voor ze werkt en zo zijn best doet om ze écht te zien.

bewerkt door Yana
Link naar opmerking
Deel via andere websites
Etty Ervaren Forummer

Etty

Geplaatst
Geplaatst
43 minuten geleden zei Pulluptomybumper:

Ja dat is het denk ik. Angst dat je t allemaal fout doet. Of al hebt gedaan. Ook al heb je er geen echte controle over.

ALS er dan echt wat is, dan is het gewoon mouwen omhoog en oplossen.

Maar het een heeft eigenlijk niks met het ander te maken. Angst dat je t allemaal fout doet komt van het feit dat je het bijna te veel allemaal goed wil doen. Denk ik :huh:

Nou ja. Opsteker vandaag voor iedereen die het allemaal te goed wil doen. Ik kan er zo een serie opnoemen hier :P 

Ja. En wat me ook opvalt, is dat het altijd gaat over dingen waar ik alleen mee rondloop.  Geen hulp of een klankbord bij vraag. Dingen die overdag eigenlijk ook als te zwaar of te moeilijk voelen, maar ik lig niet machteloos in mijn bed , kan dingen doen om de zorgen weg te drukken.  Waarom  helpt de gedachte: ‘als het zover is weet ik hoe te handelen en vraag ik eventueel om hulp’ niet als ik in de riedel zit? Omdat dat volwassen gedachten zijn.  Als kind heb ik meer verantwoordelijkheid op me genomen dan ik aankon, en hulp vragen, dat was juist de truc, dat dat niet hoefde.  Ik was moeder, of vader. Of zoiets.  En overdag kan ik prima magisch denken, dat het me allemaal gaat lukken.

Een manier die mij vaak helpt om de riedel ’s nachts op te blazen is mezelf de vraag stellen: met wie kan (moet)  ik mijn zorg delen? Aan wie kan ik hulp vragen? Dat idee komt niet in mijn kinderhoofd op, die vind dat een hele gekke vraag. Want er is niemand namelijk aan wie ik hulp kan vragen.  Dus ga ik verder denken, denken en denken. 

Ik lees dat je het hebt over ‘ik’ kan het niet betalen.  Bijvoorbeeld.  Deel je de zorgen over jullie financiële draagkracht met je partner?

 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites
Lonster Ervaren Forummer

Lonster

Geplaatst
Geplaatst

De vriendin die zondag bij mij kwam eten doet aan dry january. Fijn, dan hoefde ik over alcohol niet na te denken. 

Toen ze binnen kwam, haalde ze een grote fles wijn uit haar tas :face-icon-small-shocked: Ik schrok daar serieus van. Bleek het een cabernet sauvignon te zijn met 0% alcohol. Het smaakte naar Dubbelfriss appel/druif. Alleen is dubbelfriss lekkerder. Ook had ze nog een 0.0% blikje bier mee. Voor mij hoefde dat allemaal niet zo, ik dronk mee 'voor de gezelligheid'. Ze vond zelf dat ze heel goed bezig was en had er hele verhalen over. Ze is vastbesloten om in elk geval de maand vol te maken (met behulp van Petra Moes programma) maar liever nog langer. Dat zou wel fijn zijn, weer een drinkmaatje minder.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
 Share
Ga naar discussieoverzicht
×
×
  • Nieuwe aanmaken...