Even voorstellen

[Descartes33]

Hoi Johan, 
Dankjewel voor je uitgebreide bericht. De psycholoog vond het geen goed idee natuurlijk om te stoppen met Antabuse maar het ging wel in overleg. Maar je merkt goed op dat het onderdeel van mijn verslaving is geworden. 

Ik ben in 2018 opgenomen geweest. Ik ga niet beweren dat het geen optie is of dat ik daar te goed/slim voor ben. Maar mijn patroon (weken nuchter en dan weer een binge) maakt dat ik nog wel kan werken. Dat wil ik niet opgeven. Verder weet ik ook niet wat opname me precies zou bieden. Ik heb inderdaad een verslaafd brein. En zoals meerdere hier terecht hebben opgemerkt lukt het me moeilijk om definitief nee te zeggen tegen alcohol. En ik begrijp dat het dan moeilijk is om mij te lezen over mijn terugvallen. Ik schaam me ook voor die zwakte. Het doet me wel goed om iedereen hier te lezen. Ik leer nog steeds. Maar ik zou wel wat vaker nuchter mogen schrijven, als het goed gaat. Dat zijn namelijk de momenten dat het werk moet gebeuren. 

[Johan55]

Hey Descartes. Had over de opname wellicht gelezen. Ik moet eerlijk gezegd wel een beetje lachen om je redenatie. Wat moet een opname mij bieden? Niks joh. Het gaat prima. Eerlijk is eerlijk, ik ben nooit opgenomen dus kan daar niet helemaal over meepraten. 

Dan je gevoel van schaamte. Dat is hier totaal misplaatst. Juist hier! Denk je dat iedereen op het forum zijn ellende overal maar buiten hangt? Hier kan je dat wel doen. Schaamte is niet nodig. De meeste hier hebben gelijkwaardige situaties meegemaakt. Je ben verslaafd.

En als laatste: vandaag geen drank? Kan je daar niks mee? Ik heb destijds veel gelezen en 1 van de boeken was "de kracht van het nu"   Al was ik het lang niet met alles eens, het gaf mij wel een goede zet.   Mindfulness dus. 

Hou je taai. Laat je niet gekmaken door je gedachten en kalk hier lekker alles neer, al is het alleen maar om te kunnen herlezen en beoordelen waar je bent of was.

[Descartes33]

Zo lees ik het niet San, dankje voor je reactie. Ik ga inderdaad iets vinden waar ik mijn kracht op los kan laten. 

[Maverick]

12 uur geleden zei Descartes33:

Ik was goed aan mezelf aan het werken. Maar ik had alweer een terugval gepland.

Mooi inzicht @Descartes33  je weet dus dat een terugval niet zomaar uit de lucht komt vallen, het is niet een kwestie van overkomen, je stopt domweg de aanloop naar je terugval niet. 

Gedachtes beginnen als een briesje, zwellen aan tot een krachtige wind van onrust en angst en eenmaal in de storm is de obsessie daar. Geen weg meer terug. 

Bij het briesje kun je nog veel zelf, bij krachtige wind is het tijd voor alle hens aan dek en zul je in de actie moeten. alleen dan kun je uit de obsessie wegblijven. Eerder ingrijpen door je onrust/angst te delen, hulp te vragen en geen drank in huis. Waarom was die fles uit het kerstpakket voor het grijpen, achterdeurtje?  Die flessen van de kerst, hoe aardig bedoeld, gaan bij mij nog steeds direct door de gootsteen of mee met iemand die er wel normaal mee om kan gaan. Ik kan en wil mijzelf niet meer vertrouwen met dat spul, mijn grootste angst is dat ik in no-time weer in dezelfde (drank)angsten terechtkom die jij nu ervaart. 
Er is een weg uit en je bent misschien al verder dan je denkt. Probeer vroegtijdig te signaleren en negeer het niet. Deel je onrust en angst voordat de storm opsteekt.

Sterkte Des, hug van mij
 

 

 

 

 

 

 

 

[Lieke7777]

Inderdaad   de valkuil  van de fles  uit het kerstpakket ' die trigger kan je voorkomen  door in te grijpen  en het gelijk  weg te doen .. of weggooien  of weggeven .    

Probeer  je opnieuw  te herpakken en probeer  niet in die valkuil  te stappen je was zo goed  op weg .

Hulp vragen  is ook belangrijk  daar zijn we voor .. 

[Lika]

Depressie en angst: heel bekend. Drinken, roken om van het gevoel af te komen. Yep. Nog banger, want niet goed bezig, dus de dood is nabij. Het heeft eigenlijk nu al geen zin meer. Niemand weet hoe erg het echt is. Dat gevoel is ondraaglijk en moet weg. WEG! Dus rokend nog meer drinken. Nig banger etc.....

Bekend. Heel bekend. 

Net toen ik dacht dat het niet meer erger kon en dat ik ook niet meer kon, letterlijk verlamd door angst, toch gestopt. Met allebei. Gered door bijkomende burnout. Lichaam zegt stop.

En......weet je. Ik ben niet zo bang meer. Ook niet om te mislukken of om dood te  gaan doordat ik het zo slecht heb gedaan. Elke dag groeit mijn rust. En door de rust vertrouwen en daardoor acceptatie? Ik mag (meestal! Only human;-) fouten maken. Ik mag zeggen dat ik bang ben. Ik mag iets niet leuk vinden. Ik mag doodgaan. En dan ben ik niet slecht of eigen schuld. 

Die ruimte zit ook in jou. Daar ben ik van overtuigd. Je angst is er (nu). Je gevoel is er (nu). Dat hoeft niet nu anders of weg. Je kunt het dragen want dat deed je al. En je zult zien. Net als je denkt dat het niet meer gebeurt, komt het moment dat je (achteraf) denkt: "huh, er was net even niets..."

De dreiging, het zwaard van Damocles, valt dan weg. 

[Descartes33]

Ik heb de draad weer opgepakt, dat is fijn. Ik heb sowieso al een paar maanden geen werkdag gemist, dus er zit een hele kleine stijgende lijn in. Goed is het niet.
Het werk is sowieso heftig. Stress is er inherent aan. 
Dus ik lig wakker maar dat doe ik met of zonder drank. Die innerlijke rust bouwt zich maar heel langzaam op, en dat moet je accepteren. 

Dankjewel voor jullie uitgebreide reacties. Het is herkenbaar en raak, verhalen over de achtergrond, een soort impliciete levensbeschouwing die draait om angst en erkenning, het idee “er niet te mogen zijn”, en daar rationeel allerlei antwoorden op proberen te vinden en ook wel hebben, maar dat is niet het punt. 
Altijd neemt dan in het klein de verslaafde geest weer de regie (misschien een beetje vluchten, Descartes??), een flesje laten staan in plaats van weggooien. En dan heel snel meer regie, “even stoppen” met Antabuse, in mijn geval gaat het dan snel, in een paar uur naar de afgrond en daar een paar dagen blijven liggen, enfin ik heb het uitgebreid beschreven.

Dit keer dacht ik dat de Baclofen zou helpen, stond in een boekje, om de rem terug te hebben gevonden. Maar nee, de pilletjes zijn niet zo krachtig dat ze gedrag bij mij, opgebouwd in 20 jaar, kunnen dwarsbomen. Opname kan dat trouwens ook niet. Therapie ook niet. Geloof me ik heb het geprobeerd.

De onomkeerbaarheid, die kan ik niet accepteren. De oplossing staat vaak geschreven: accepteren dat het nooit meer kan. Of elke dag denken “vandaag niet”. De eerste niet nemen. Ik kan dat niet opbrengen, lukt me niet. Nu wel. Komende weken ook. Komende maanden misschien wel. In alles zal het steeds beter gaan.

Het enige wat ik nu echt kan doen is, volgens mij, de dingen die bijdragen aan herstel vaker doen, en de dingen die bijdragen aan het een terugval zo min mogelijk. Nou probeer dat maar eens te managen. Nou kan ik dat een beetje, maar een marathon is dit.

”Het klein houden” in je hoofd, die las ik hier laatst en dat helpt me. 
 

Enfin lang verhaal. Op dit moment is er niks aan de hand. Ja hopen nog een uurtje of twee slaap te pakken. 
 

 

 

[Descartes33]

Ik ben weer naar de kloten. Moet het maar even delen. Ik begon zondag met wat bier. Toen heb ik het maandag en dinsdag nog weten te controleren. Woensdag ging het helemaal mis, ik werd wakker in paniek en liep achteloos naar de super.

Ik leer het maar niet. Ik onderschat het ook. Ik heb me altijd verzet tegen het idee dat ik ziek ben. Maar dat kan niet meer. 

[bumperjim]

Nou @Descartes33 heb je toch vooruitgang geboekt in de bewustwording. Stoppen lukt meestal niet in 1 keer. Is ook niet verplicht. Staat niet in de wet. Je kan gewoon weer stoppen. Telkens als je er wat van geleerd hebt is de kans steeds groter dat het de laatste keer wordt.

Vandaag eerste droge dag dus?

 

[Descartes33]

Ik begon om van een rotgevoel af te komen. Maar toen ging het stuk. Dinsdag zat ik onder werktijd Martini te nippen, daar schaam ik me vreselijk voor. 
Het punt is dat ik niet kan stoppen. Na een paar dagen neemt de paniek toe. Het enige dat ik dan kan doen is doordrinken.

Het is een slecht jaar tot nu toe. Twee terugvallen gehad, hoewel ik misschien niet mag spreken van terugvallen. 
Ik ben nu ziek maar vooral wanhopig. Denk dat ik er niet uitkom. Ik kan die beslissing om nooit meer te drinken niet nemen.

Ik weet precies wat er gebeurt als ik de eerste neem. Ik kan alleen maar stoppen als ik tegen de fysieke grens aan loop. 
Helse nacht hier. Ik ben gisteren gestopt dus het is zweten en paniek. Ik ben de controle kwijt. Ik val mijn vriendin lastig en ik kan het werk niet aan. Elke slok lijkt het beter te maken maar het wordt alleen maar slechter. Ik mis ook de hoop dat ik dit nog kan oplossen. Ben murw geworden van deze cyclus.

[Descartes33]

Ik heb alcohol altijd gebruikt als medicijn. Inmiddels walg ik ervan. Het heeft mijn hele persoon aangetast. Steeds maar weer die schaamte, het gevoel dat ik fout ben. En dat vervolgens weer wegnemen door enorm veel te drinken.

Het patroon is zo stuitend. Zondag nam ik twee biertjes, dat was goed en onder controle. Gisteren zat ik op 4 liter wijn, ranzige wijn trouwens, puur voor de alcohol. Intussen was ik vooral bezig om niet om te vallen en me normaal te gedragen bij lief. 
 

Oh de ironie. Schaamte voor het drinken en die schaamte wegdrinken. Ik voel me machteloos.

Vandaag is weer dag 1, hoop ik. Sta niet voor mezelf in, dat durf ik niet meer. Dat krijg je als alcohol zo’n rol neemt. Ik wil natuurlijk helemaal niet zoveel drinken. Ik schrijf het hier maar op in de hoop dat ik er iets van leer.

[bumperjim]

Jezus @Descartes33

Zuipen onder werktijd alla

maar Martini!!!! 

je moest je rot schamen  

Je zegt dat je gisteren gestopt bent. Dan is er nu een nieuw begin. Tijd om hoop te hebben en niet te veel terug te kijken. Vandaag gebeurt het. Gisteren is oud nieuws. Sterkte. 

[Descartes33]

Dankje Jim. Ik weet ook niet wat me bezielt met Martini. Ik vind het ook niet lekker. Het was echt slempen. En vier liter pakken wijn, dan weet je wel hoe laat het is.

Maar vandaag weer opstaan. Ben er goed ziek van. En bang dat ik het niet kan tegenhouden, wat ik eerder ook schreef. Het lijkt allemaal wel oké te zijn. Altijd denk ik terug aan vroeger toen ik nog ‘leuk’ kon drinken. 

[bumperjim]

Yep maar er zitten weerhaakjes aan zo'n verslaving. Je kan niet even gauw terug naar "leuk" drinken. Je bent in de toverdrank gevallen, je hebt niks meer nodig  

[Johan55]

Goed om je hier weer te zien @Descartes33 Vallen en opstaan. Je kijkt veel te ver vooruit. Begin met nu. Elk uur weer. 

[Musashi]

Ik ben mee met jou, heb het ook heel moeilijk nu (in het weekend), nog altijd na bijna 1 maand... mij helpt het ook wel om over mezelf te denken als ‘ziek’, het geeft ruimte (en begrip) in mezelf om nu te spreken van ‘herstel’ en ‘Helen’. Dit geeft een zekere rust en mildheid voor mezelf en laat me toe om minder ‘streng’ naar mezelf te kijken...dat ik verdrietig mag zijn, me niet goed mag voelen, mezelf mag verwennen (natuurlijk niet met alcohol) maar op andere manieren: zetelhangen met Netflix, lang in bad gaan, rusten, tijd spenderen aan mezelf, om een lekker (non-alcoholisch) drankje te maken, enkel en alleen voor mezelf...alles mag, niks moet (alleen geen alcohol drinken dus).

ten alle koste die eerste vermijden, alles doen om niet in te gaan op dat stemmetje in mijn Hoofd dat zegt ‘dat eentje wel kan’...

moeilijk moeilijk maar tot hiertoe is het gelukt, ook dankzij de steun hier op dit forum.

vandaag lukt het ook!

veel sterkte voor jou, je bent niet alleen!!!

[Descartes33]

Dat klinkt goed. Als ik niet drink doe ik ook fijne dingen, goede dingen. 
 

Ik weet niet waarom het deze week niet lukte. Ik ben het gewoon maar gaan accepteren, zelfs dit soort detoxen. Mijn hele lichaam is gebroken, ongeschoren rooie kop.

[Descartes33]

Ik herinner me nog de dag dat ik overdag ging drinken. Dat was een maandag in 2017. Ik had een kater en me ziekgemeld en om het gevoel weg te nemen nam ik een pilsje. De rest van de dag sliep ik. 
Dat heb ik nooit terug kunnen draaien, het gewoon bij de avond houden. Toen ontstonden de episodes van dagenlang tot ik echt niet meer kon.

[Musashi]

Ja dat heb ik echt bewust nooit gedaan, de kater terug wegdrinken (wel als het ‘niet anders kon’ vb feestje of zo) maar meestal moest ik van mezelf de kater helemaal doorstaan zonder pijnstiller ook of zo, om mezelf te straffen voor wat ik had gedaan...

[Maverick]

5 uur geleden zei Descartes33:

Ik leer het maar niet. Ik onderschat het ook. Ik heb me altijd verzet tegen het idee dat ik ziek ben. Maar dat kan niet meer. 

Stap 1 ?

Ga je nog naar meetings? Ik meen ergens op je draadje te hebben gelezen dat je dat een tijdje hebt gedaan.

 

 

 

 

[Descartes33]

Ik ben inderdaad vorig jaar naar wat meetings geweest. Merkte dat het me zwaar viel. Stap 1 lukt sowieso al niet. Werd ook verdrietig van veel verhalen, ik schiet liever in de ontkenning. Misschien is dat een fout.

Antabuse is inderdaad een goed medicijn voor mij. Ben ermee gestopt omdat ik angstig was en de uitweg van drank zocht. 

[lady jane]

3 uur geleden zei Descartes33:

Ik begon om van een rotgevoel af te komen. Maar toen ging het stuk.

en toen de Martini, brrrrrrr
ik herken dit wel, ik koop nu nog vaak dropjes die ik niet echt lekker vind
want de zak met wel lekkere gaat leeg, met deze kan ik "matig"blijven
Zo kan het ook met drank zijn? Martini is jakkes, maar ja er zit alcohol in.
Dus echt helpend? Nee meer jezelf voor de gek houdend.
Dat rotgevoel verduren leren, daar zit een deel in van het doorbreken.
witte liefde naar jezelf ontwikkelen; een soort van strenger worden om te
genezen van dit destructieve leven. de liefde naar partner groter erkennen en
de zelfhaat en zelfmedelijden kleiner. Drank afzweren. Accepteren dat je niet
meer kunt drinken, ook niet gecontroleerd. Juist niet gecontroleerd.
 

[Maverick]

Hoezo lukt stap 1 niet? Ik citeerde het niet voor niets. Het gaat er meer om hoe erg de pijn moet gaan worden wil je iets gaan veranderen.

Er is geen goed of fout, er is alleen zo iets als acceptatie. Wat ik wel lees is dat je vaak iets aan te merken hebt op de verschillende vormen van hulpverlening die je in de loop van de tijd hebt gezocht en ook hebt gekregen. 
Zit daar ook niet een punt van aandacht?

Stop het gevecht Des, buig die koppige kop en accepteer dat het alleen niet zo goed lukt. Wat heb je te verliezen?

[Descartes33]

Nee ik heb een fijne psycholoog, maar ik moet het wel zelf doen. 
Ik ben wel erg gevoelig, daarom vond ik AA lastig. Ik moet gewoon weer aan de slag en accepteren. Ik vind het echt heel lastig.

[lady jane]

hier moet ik een beetje om glimlachen des
ik vind het echt heel lastig☺

als dat het is, nou dan ben je goed af, lastig?
kom joh, uit die zelfmedelijden en aan de bak nu
neem je lief eens mee naar je psych
leer lastig te aanvaarden als onderdeel van je leven
in je werk kun je dat vast al
nu nog voor jouzelf, voor jullie

Ik heb ooit voor mijn dochter die stap kunnen zetten,
ik hield van haar, en al lang niet meer van mezelf.
Voor haar kon ik, wat ik voor mezelf al had opgegeven.
En het heeft gewerkt. Want het stoppen zelf bracht mij weer
heel langzaam, terug bij mij, wie ik was vóór ik drankproblemen kreeg.
Ik leerde accepteren, verduren, de betere kanten van liefde weer herkennen
en ben terug mezelf geworden. Met wat butsen en littekens (die af en toe nog jeuken
maar geen pijn meer doen), en met weer oprecht blij, liefde voelen, echt zijn weer.