Spring naar bijdragen

Woensdag 4 september


Vol

Aanbevolen berichten

Ik weet niet meer hoelang ik nu terug ben gestopt. Twee jaar en een beetje?

Was daarvoor een paar jaar gestopt en dan terug begonnen. Stomste idee ooit.

Nog steeds verlang ik er af en toe naar.

Ik geloof dat iedereen kan stoppen als je t ook maar serieus neemt. T wijten aan de verslaving vind ik maar meuuh..dertig stoppogingen vind ik ook maar meuuh. Beter dan niets uiteraard. 

Ik heb t daar alleen moeilijker mee omdat ik zelf zo niet ben veronderstel ik

Link naar opmerking
Deel via andere websites

2 uur geleden zei Bor:

Nou in plaats van zuinig te zijn met het laatste beetje gruis heb ik het in no time opgerookt.

Dat is het verslavende van het spul. Er valt niets te genieten. 

Succes Bor en Quinn. En natuurlijk ook Nadia. Ja je bespaart kapitalen. Geen sigaretten! Geen drank!

Ik zet het geld in op sjiek eten nu.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Roken. Drie jaar geleden gestopt. Voor de honderdste keer. Maar dit keer was het anders. Ik besloot het en ik deed het. Met overtuiging en alsof mijn leven ervan afhing. Dwars door de burn-out heen. Een maand later drinken. Ik had toch al geen leven en ik moest mezelf vasthouden. Zorgen, heel goed zorgen voor mezelf, anders zou ik geheel ten onder gaan.

Het is gelukt.

En het gekke is. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik rookte. Terwijl ik me nooit kon voorstellen dat ik niet zou roken.

Vreemd. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mijn moeder belde me dat mijn vader niet okay was. Maar hij was al nasr bed en dat leek normaal te gaan.

De volgende dag belde ze weer. Nog steeds, toch niet goed. Ik erheen. Het was een herseninfarct.

Af en toe heb ik er nog last van dat ik toen niet wat alerter en doortastender heb opgetreden. 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goedenavond al te zaam,

Leuk weer even hier te zijn. Het forum is mijn 'life line' geweest in mijn eerste maanden van niet drinken. Ik weet niet of ik anders  wel gestopt was gebleven. Avond na avond achter mn laptop en hier delen. Ook ouwehoeren, lachen, ruzie maken, bekvechten, elkaar steunen. 

Ik dacht dat als ik zou stoppen met drinken mijn leven helemaal top zou worden en ik me niet meer zo naar zou voelen. Nou, dat viel wel een beetje tegen mag ik wel zeggen. Mijn problemen werden eerder uitvergroot toen ik de drank liet staan. Ik snapte er nix van, hoe kon dat nou? Gaandeweg kreeg ik in de gaten dat stoppen met drinken stap 1is. En dat er nog vele stappen volgen.

Door hier te schrijven vond ik herkenning, erkenning dat ik niet 1 of 2 biertjes kon drinken. Een oor voor alle tegenstrijdige gevoelens die er in me om gingen. Het voert te ver om  13 jaar te beschrijven.  Wat ik wel weet is dat ik me knap waardeloos voelde toen ik dronk. Ik vond mezelf een slappeling,  iemand zonder ruggengraat , geen doorzetter. Niets is minder waar! Toen ik eenmaal meer leerde en te weten kwam over alcoholisme begreep ik dat het geen kwestie van karakter is. Zodra ik een biertje neem is de rem weg. Noem het een allergie, als ik er drank ingooi is het hek van de dam! Jaren, echt jaren heb ik me afgevraagd:' waarom kan ik nou nooit es stoppen'? Anderen kunnen dat wel, dan moet ik dat toch ook kunnen?! Nou,  nee dus, dat kan ik niet. Ook nu niet, zelfs niet na 13 jaar. Ik ben niet van plan dat uit te proberen maar ik weet nu dat dat zo is. 

Ik heb 24 jaar gedronken en in die 24 jaar talloze, ontelbare, keren getracht te stoppen. Dat lukte nooit. Tot ik er op een dag zooooo  zat van was dat ik die eerste liet staan. Ik had maanden daarvoor een stukje in de krant gelezen over alcoholdebaas. Ik had dat stukje uitgeknipt en bewaard. Ik heb een profiel aangemaakt en daar begon mijn reis zonder drank. Zoals ik net al schreef vraag ik me oprecht af of ik het zonder het forum gered zou hebben. Dank daarvoor! 

Er waren mensen hier die naar AA gingen. Vroeger moest ik altijd vreselijk lachen als ik iets op tv zag over AA. Ik vond het maar een belachelijk zooitje ongeregeld.  Lol. Ik ben heel blij dat ik toch op een bepaald moment de stoute schoenen heb aangetrokken.  Daar heb ik geleerd dat het bij AA niet gaat over stoppen met drinken. Het gaat over hoe een mens zijn/haar leven leidt zonder alcohol.  Hoe ik het leven, één dag tegelijk,  kan leven met alle zaken die op mijn pad komen. Ik heb er veel aan gehad en dat heb ik nog steeds. Ik ga naar mn meeting, werk aan de Stappen, heb een sponsor, help anderen. 

Ik heb moeten leren mijn verantwoordelijkheid te nemen en te gaan staan voor de beslissingen die ik neem. Mijn woede los te laten. Niet eerst naar het aandeel van de ander te kijken maar mn eigen aandeel goed te bekijken. Verdriet doorworstelen en leren dat alle gevoelens er mogen zijn. Dat is een pittige reis geweest kan ik jullie zeggen. Er zijn vele dagen geweest dat ik echt even niet meer wist waar ik de moed vandaan moest halen. Maar...Ik wilde NIET meer drinken. 

Ik heb ervaren, tot nu toe, dat een mens alles aan kan in nuchterheid. Scheiden, verliefd worden, baan verliezen, depressie, nieuwe baan, mensen verliezen omdat ze dood gaan, en zo zijn er nog wel wat situaties te bedenken. 

Ik ben blij met mijn leven. Niet alles gaat altijd van een leien dakje, soms zijn de dagen te lang, te verdrietig of lastig. Maar het gaat voorbij en zolang ik het per dag neem kan ik het aan. Mijn zucht naar drank is al heel lang weg en dat vind ik nog steeds een groot geschenk! Toen ik nog dronk had ik dat niet voor mogelijk gehouden.

Ik hobbel zo nog maar een tijdje door, het bevalt.

Lieve groet voor allen. BB

Link naar opmerking
Deel via andere websites

1 uur geleden zei Lika:

ik had een flits door.mijn hoofd die avond. Het zou toch niet.....Weggestopt die gedachte. Nee, tuurlijk niet. 

Maar het was wel zo. 

Ik weet niet of ik gedaan heb wat ik kon. Het is zo gegaan. Ik kan het mezelf vergeven. 

Ik heb een aantal besluiten genomen en dingen doorgeduwd toen mijn papa eigenlijk al op sterven lag. Ik wist wel dat t slecht ging en ik wist dat hij sterven zou maar hield vast aan de gedachte dat t miss niet waar was. Als ik daar nu op terugkijk heb ik daar spijt van en vind t moeilijk daar vrede mee te hebben.

Ik vind t moeilijk dat ik er niet was toen hij stierf. Ik was er elke dag en zou die dag ook rond de middag gaan. Het woonzorgcentrum belde mijn moeder maar niet mij. Mijn moeder liet hen pas bellen toen zij er al was. Tegen dat ik er dan was, was hij echt nog maar net gestorven. Ik heb mijn broer en zus moeten bellen op weg nr het woonzorgcentrum. Toen de arts zijn dood 'officieel' kwam vaststellen zei de verpleger van dienst tegen hem dat t snel ging, dat zijn doodstrijd (of hoe ze t ook noemen) maar twee uur had geduurd. Ik dacht dat ik kotsen moest. 

Als t kon en ik wist wat ik weet nu had ik het helemaal anders gedaan.

Het is een compleet ander verhaal maar ik ben jaloers op waar jij staat @Lika

Hopelijk kom ik daar ooit ook

:heart:

 

bewerkt door fleurtje
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Stoppen met roken is inderdaad waarschijnlijk niet de eerste prioriteit. Hoe kom ik een beetje redelijk de nacht door? Dat wel. 

Ik lees heel veel positieve verhalen van velen van jullie. Dat geeft me kracht. Aan de andere kant houd ik me vast aan liedjes die me triggeren en aan een onbestemd hopeloos gevoel. Morgen heb ik weer een gesprek met de psycholoog. Ik ben benieuwd.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...