Spring naar bijdragen

Wil niks meer


niks

Aanbevolen berichten

Ik ken je verhaal verder niet maar ben wel geneigd ook te zeggen dat het goed is om een hulp uitlaatklep te zoeken .

Even je verhaal kwijt , je even   belangrijk voelen.   dat het er toe doet dat je er bent , dat ondanks je fouten je verleden je nu bent wie je bent.

en dat je er mag zijn !! Kan mij ook voorstellen dat je hormonsters ook lekker de loop met je nemen..

Zijn net zoals erg als de oempaloempas van knakker..

sterkte 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

6 uur geleden zei Lieke7777:

Kan mij ook voorstellen dat je hormonsters ook lekker de loop met je nemen..

Zijn net zoals erg als de oempaloempas van knakker..

sterkte 

Ja precies je bent 1 grote hormonale achtbaan nu, laat maar gieren die emoties. Weet nog wel van mn vrouw die ellende :) Leg maar uit aan je lief dat het erbij hoort kennelijk.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik heb je draadje even terug gelezen. Wat een dappere stappen heb jij gezet zeg!! Super gaaf om te lezen dat je in een gelukkige relatie zit nu en dat je zwanger bent. Wat knap dat je nog steeds niet drinkt. Ik wens je alle goeds en hoop dat je beetje bij beetje gaat geloven in jezelf en dat je trots zal worden op hoe je het allemaal hebt geflikt. Ik geloof in je!!! 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 1 month later...
Op 20-8-2019 om 08:20 zei niks:

Ondertussen drink ik wel weer. Dat is minder, niet veel maar toch. Het is niet slim, net begonnen op mijn werk. Daar al in gedachten, nog even en dan kan je weer drinken. Koppijn, gejaagd gevoel. Stoppen niks, stoppen met die zooi. 

Een jaar geleden... Nu bijna 8 maand droog. Een jaar geleden, morgen ga ik een geregistreerd partnerschap aan, met de liefste man die er maar bestaat. Een jaar geleden en nu ben ik 22 weken zwanger. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 1 month later...
  • 1 month later...

Kraamtranen, natuurlijk had ik er over gehoord. Maar dat zou bij niet gebeuren. Toch had ik ze gisteren. Mini Niks, een regeldagje. Veel huilen, niet willen drinken. Ik alsmaar huilen. Vriend die er niets van begreep, ben je niet gelukkig? Met neus vol snot, jammeren dat ik heel erg gelukkig ben. Gelukkig is er dan de kraamhulp, die papa het uitlegt hoe een vrouw en haar hormonen werken. Die mij resoluut naar bed stuurt, om even bij te slapen. Het gaat nu wel weer gelukkig. Ook mini Niks, had een goede nacht. Drinkt weer wat beter. Ze komen zo voor het hielprikje en de gehoortest. Papa die fluistert, als ze je pijn doen geef ik ze een mep -_-. Hoe kan een klein mensje zo je leven veranderen? Hoe kan je zoveel liefde voelen voor zo'n kruimeltje? Zoveel gedachten, wat als ik toen niet weg was gegaan? Wat als ik door was blijven zuipen? Je kijkt me aan, als je bij mij drinkt. Geef je mij een knipoog? Merk je dat ik soms wat onzeker ben? Drink je wel genoeg? Heb je pijn als je huilt? Of gewoon honger? Lief, klein, mooi meisje, wat zijn we blij met jou! 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Als je door was blijven zuipen
was er geen Niksy geweest.
Nu is er een echt mensje, afhankelijk van jou.
En jij kunt die verantwoordelijkheid aan.
Ondanks of juist dankzij die hormonen.
Ik las net een zin (in thriller) dat een baby in het eerste
levensjaar leer nep-huilen, omdat overlevingsinstincten "weten"
dat hormonen daar op reageren. Alles heeft een functie denk ik
dan maar weer. Lekker liefde voeden meis, dat verdienen jullie.

bewerkt door lady jane
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ach Niks toch, je hebt een enorme belevenis meegemaakt, een ervaring van heb ik jou daar! Natúúrlijk horen daar tranen bij, het moet ook allemaal nog verwerkt worden! Lekker in je bed met die kleine nu en luister maar naar het zachte geluid van de regen. Komt allemaal goed. Zzzzzzzzzzz.....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 4 months later...

Lieve mini, 

Ongeveer een jaar geleden raakte ik zwanger van jou. Niet gepland, papa en mama waren nog niet zo lang bij elkaar. Door de corona waren we wel heel veel bij elkaar. Na de eerste schrik, waren we ook vreselijk blij. Al snel maakten we plannen. Gingen we officieel samenwonen. Jou kamertje werd klaar gemaakt, spulletjes gekocht. Wat waren we trots dat we een dochter kregen. Papa maakte al hele plannen, wil met je mee als je later uit gaat. Wees niet bang, dat gaat niet gebeuren. Ik was een stuk onzekerder. Kan ik wel een goede moeder zijn? Dat je een vlotte tante bent, bleek al bij je geboorte. Je wilde niet netjes wachten en kwam te vroeg. Wat was je klein, maar oh zo mooi! Na een paar dagen mochten we naar huis. Je krijgt borstvoeding en de eerste weken waren niet makkelijk. Tot ze er achter kwamen dat je tongriempje te kort was. Een kleine ingreep, die mama erger vond dan jij zelf. Daarna ging het gelukkig goed. Je eerste lachje, wat gaat het snel! Al snel lach je de hele dag door. Of iets moet niet naar je zin zijn. Dan laat je dat ook wel even goed weten. Vooral in de nacht heb je niet altijd zin om te slapen. Langzaam krijg je nu je groentehapjes. Wat je lekker vindt, gaat er in als zoete koek. Wat je niet lekker vindt, laat je gewoon je mond uit sijpelen. Boos kijken kan je ook. Tot wij beginnen te lachen en dan dan lach je met ons mee. Nog steeds ben je een echte mini. Maar je groeit wel goed door, dus dat komt wel goed. Steeds meer komt je karaktertje te voorschijn. Alles moet snel, veel geduld heb je niet. Maar ook ben je vrolijk. Als ik je uit je bedje haal, krijg ik meteen de liefste lach. Je drinkt nog steeds bij mij. We genieten er samen van. Steeds meer kijk je mij aan, om af en toe even te stoppen voor een lach of gewoon even kletsen. Sinds kort hebben we een bubbelbad. In het begin vond jij het maar gek. Maar nu geniet je daar zo van. Ons poesebeest begint ook wel interessant te worden. Je volgt hem helemaal en verteld hele verhalen aan Timo. Andersom vindt Timo jou ook wel leuk. Hij zoekt je steeds vaker op. Tot je begint te huilen, dan is hij weg. Lief klein meisje, nog geen weet van de wereld. Wat hou ik ontzettend veel van jou! Wat ben jij een geschenk voor ons. Vaak ben ik onzeker, ben ik wel een goede mama voor jou? Mijn onzekerheid, mij zelf niet goed genoeg vinden, niet van mijzelf houden. Ik ga er mee aan de slag. Zodat jij straks niet mijn onzekerheid over gaat nemen. Dat je opgroeit met de gedachte dat je goed bent zoals je bent. Want dat ben je! Nu moet mama dat nog leren. Maar dat gaat goed komen, dat beloof ik je! 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...