Spring naar bijdragen

Zoals ik mezelf eindelijk de waarheid durf te zeggen.


Splanie

Aanbevolen berichten

 

Verslaafd? Ik? Echt niet! 

Al zeker vanaf een jaar dat ik vertrok uit mijn disfunctionele thuissituatie om samen te gaan wonen hou ik van een wijntje. 19 jaar was ik toen ik ontdekte dat ik de roes toch wel heel erg aangenaam vond. Ondanks dat ik tot mijn 18e op niveau heb gesport en ik door het opgroeien met 2 verslaafde ouders mezelf beloofd had mezelf nooit zo te gaan verliezen, begon rond die leeftijd ook mijn wanhoop en depressie. 

Een jointje en een wijntje werden steeds normaler.. en voor ik het wist begon ik mijn eigen innerlijke kracht te verliezen. Daar waar ik op jongere leeftijd barste van het zelfvertrouwen takelde dat langzaam en zeker af tot op het niveau waar ik tot 2 weken geleden zat. 

Ik verloor mijn hoop voor de toekomst, mijn zin en en uitkijken naar gebeurtissen, mijn lontje werd korter, mijn energie en mijn vaardige sociale skills werden minder mijn vrije dagen werden kwalitatief steeds minder ivm de katers..Begrijp me niet verkeerd.. ondanks dat ik dit allemaal benoem deed ik het voor iemand met mijn turbulente verleden goed. Ik heb diploma’s gehaald, heb een grote groep vrienden om mij heen ik ben en blijf spontaan en heb een goed hart en zie er goed uit. Alles wat je nodig hebt om te slagen... toch?

Als ik kritisch terugkijk heb ik het grootste deel van de afgelopen 10 jaar een kater gehad. Hele nare katers maar ook hele nare dronken avonden... dieptepunten en altijd diep verborgen in mijn eigen beschadigde ik omdat ik me kapot schaam dat ik het heb laten gebeuren, dat ik zo diep ben gezonken. Maar nu.. nu is alles anders. Ik moet nu eerlijk gaan zijn tegen mezelf want de tijd is daar om mezelf weer terug te gaan vinden. Om het weer over te nemen van de alcohol en weer in mijn kracht te gaan staan en te geloven in mijzelf en vooral weer gezond en gelukkig te worden. Daardoor zal ik bewust een stukje verdriet moeten gaan ervaren.. hetgeen wat ik al die jaren heb geprobeerd te omzeilen. Zo werkt het dus niet in het leven :) 

Ik ben Danielle, een vrouw van 29. Een maand of 3 geleden kwam ik terug uit Indonesië met mijn vriend. Ik voelde me erg moe en dacht dat ik misschien iets opgelopen had op vakantie. Ik heb bloed laten prikken en uit dat onderzoek bleek dat mijn leverwaarde licht verhoogd waren. De huisarts vroeg mij hoeveel alcohol ik dronk... en merkte dat ik dit heel lastig vond om te vertellen.      Ik heb het alcoholisme van mijn inmiddels overleden lieve moeder altijd hard veroordeeld en nu snapte ik haar en kon ik haar geen knuffel meer geven om te zeggen dat ik van haar hou. 

Uiteindelijk vertelde ik de dokter dat ik zo’n 4 flessen wijn per week dronk. Op dagen dat ik een kater had dronk ik niet... om de dag dus zeg maar.. ik gaf mijn lichaam nooit echt tijd om te herstellen. Vaak zei een stemmetje heel diep in mezelf: God Daan... wat zonde van je leven.. wie ben je nu geworden? Natuurlijk had de rest de overhand... 

Die uitslagen waren voor mij niet de spreekwoordelijke druppel... want wie gaat er nou stoppen met alcohol midden in de zomer? Wat moeten mijn vriendinnen wel niet denken and how the hell maak ik er een kwalitatief goede zomer van zonder het (flesje) wijntje als ik vrijdagavond uit mijn werk kom en de zaterdagavond binge-drinking met mijn vriendin om de zondagen de gehele dag gaar in mijn bed te liggen omdat ik dan ook de rem niet meer had om een gram cocaïne te halen. 

Maar verslaafd?! Nee hoor.. 

Wat is eigenlijk de definitie van en verslaving? Als je niet meer zonder kunt... of als je niet meer zonder wil? 

Zaterdagavond 2 weken geleden. Weer “zo’n” avond. Op de 1 of andere manier werden de katers steeds erger en kreeg ik steeds meer kwalen. Die zondag, mijn enige vrije zondag, besloot ik te stoppen. Te stoppen mijn lever te vernietigen en eigenlijk zijn de gezondheidsproblemen die ik heb een goede stok achter de deur! Ik heb natuurlijk zitten Googlen en volgens Google ben ik binnenkort dood als ik niet heel snel stop en daarom kost het mij eigenlijk vrij weinig moeite om de drank te laten staan. (Normaal ben ik vel tegen eigen dokter spelen maar dit pakt zo goed uit dat ik het blijf doen.. de heftige verhalen helpen mij van de drank af te blijven) Ik zie er ook echt stukken beter uit en barst van de energie. Zelfs in die 2 weken begin in ineens weer van mezelf te houden. 

Alcohol heeft mijn leven op zoveel manieren kapot gemaakt. Het pakte alles van mij wat van waarde was. Mijn jeugd, mijn vertrouwen, mijn zelfvertrouwen, mijn kracht, mijn vader en moeder ... en nu ook wellicht mijn gezondheid. 

Nee... gewoon nee. 

Ik lees stiekem al een tijdje mee op dit forum... maar ik heb besloten dat ik er vanaf nu deel vanuit wil maken, mijn verantwoordelijkheid te nemen en vooral mezelf ook confronteren. 

ik wil wakker worden, gesteund worden en lezen hoe het met anderen gaat.. hierdoor misschien ook een stukje verwerken wat betreft de verslavingen van mijn vader en moeder. Begrijpen, voelen, steunen waar kan. Ik heb verslaving ten slotte van een hoop kanten mogen bewonderen.. als kind, dochter, jong volwassen, machteloze, verzorgende... en nu helaas ook zelf. Aan de andere kant staan van het hek... wie had dat ooit gedacht. 

Toch voel ik me hierdoor rijk. Gek he! :) 

 

bewerkt door Splanie
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Splanie en welkom

Dit is een triest verhaal. Maar er zit ook een positieve kant aan. Je bent nog maar 29 :) Ik kwam tot dit inzicht op 45 jaar. Anderen ps rond de 60. Het is nooit te laat om te stoppen. En het kan. Je zit al op het juiste spoor. 

Dit is het beste dat je kan doen voor je lever. Wat de verdere bloeduitslagen ook mogen zijn, verandert niks aan het feit dat stoppen het beste is voor je lever. En voor al het andere :) Hou vol :rose:

bewerkt door bumperjim
Link naar opmerking
Deel via andere websites

1 minuut geleden zei bumperjim:

PS je voelt je rijk ondat je nu je ouders veter begrijpt?

Hoi!

Dankje voor je verwelkoming!! :)

ik ga zeker proberen vol te houden .. tot nu toe gaat het heel goed. 

Ik voel me rijk omdat ik in een situatie zit waarbij ik de verschillend kanten van de medaille ken dus wellicht mensen nu beter kan begrijpen, dus ja.. ook mijn ouders. Ik voel me rijk dat ik tot inzicht ben gekomen dat ik meer waard ben dan het leven dat ik de afgelopen 10 jaar heb geleefd. Het geeft me een gevoel van kracht dat ik dit aan het omdraaien ben en dat ik er bewust mee bezig ben. Het maakt me ook emotioneel.. ik voel me trots... en uhh ja ook rijk! Rijk aan ervaring... negatieve ervaring die ik probeer om te zetten naar iets positiefs! 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Welkom op dit forum, Splanie. Je hebt jezelf een grote dienst bewezen door de knop om te zetten. Ook ik heb uiteindelijk de motivatie gevonden om er echt mee te stoppen doordat ik begreep dat mijn lever onherstelbare schade zou oplopen als op de manier die ik al zo lang gewend was door zou blijven gaan. Dat is inmiddels alweer meer dsn twee jaar geleden en ik ervaar het nog steeds als een heerlijke bevrijding. Dat wens ik jou ook toe, de bevrijding en het heerlijke gevoel dat er nog een gezonde toekomst voor je ligt.

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dag Splanie, heel erg welkom hier! Een plek waar mensen je verslaving echt begrijpen en je niet veroordelen. Wat fijn dat je nu al, op jouw leeftijd, bewust bent van je probleem en er ook echt iets mee wilt gaan doen. Het is mooi om te voelen hoeveel energie er vrij komt als je stopt met drinken. 

Go for it girl!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 2 weeks later...

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...