Oskar

Ik heb vandaag old skool gehaktballen gemaakt. Zo lekker is dat. Zeker met een forse lik mosterd. Mijn kinderen zijn er helaas niet dol meer op. Maar vandaag had ik ze gedraaid zo groot als pingpongballen en vonden ze het heerlijk. Alles zit altijd tussen de oren 🙂

Niet geheel waar was ook nuchter maanden toen. Je bent gewoon  een. Standvastige eigenwijze maar wel lieve man. Net als @Oskar.

Ik ben Smaragd. Lees nog steeds mee. Kon mijn oude inlog  etcetera  niet meer vinden. Vandaar een nieuwe om even kort te reageren.  Motiveert mij bij het gestopt blijven of alert te blijven. Ik heb dat nodig.
Ik was inderdaad zwaar verslaafd aan alcohol en werken. Die combinatie ging niet samen natuurlijk. Wist ik al langer.
Vandaag 1 jaar alcoholvrij en ik ga door.
De dood van mijn partner waar ik 30 jaar mee samen was hakte er weer in. Toen was ik even van het pad weer af. Nu 3 jaar geleden. 
Via via hoorde ik dat een oude verbitterde dronken man nog steeds mijn naam noemt hier. Ik vind dat niet erg maar best wel triest. Zielig ook. Maar kan ik niks mee. Ik wil en kan hem ook niet helpen dat doen zijn buren maar.
Mai. Claudius, ikkanhet, Spirit heb ik op mijn Facebook misschien nog wel meer maar dat weet ik niet meer. Omdat ik gewoon leef en niet alleen meer met wel of niet alcohol drinken bezig ben. Ik zie mensen. 
Succes voor alle stoppers en gecontroleerde drinkers.  Jullie doen het goed en zelf aangeven als dat niet zo is. Denk dat het daar omdraait.
Voor de lang gestopten heb ik veel respect. Inspiratie en meer daarom lees ik nog steeds mee 
Ga goed. Ik ga niet veel posten want dan ga ik mij irriteren en lok ik reacties uit. Dat wil ik niet meer. 
Ik leef, werk en heb een nieuwe vriend. Mooie afsluiting.
 

Oja, ik moet mijn avondeten nog doorgeven. Voor de meeschrijvers thuis: wraps met kip en groenten. Kinderen zijn er dol op. Zelf je pannenkoekje bouwen. Olé.

Relax Toos 🙂

Oja, ik moet mijn avondeten nog doorgeven. Voor de meeschrijvers thuis: wraps met kip en groenten. Kinderen zijn er dol op. Zelf je pannenkoekje bouwen. Olé.

Ik merk dat ik niet echt naar je luister maar mijn punt probeer door te drukken. En dat is niet eerlijk (ik zeg trouwens niet dat ik het met je eens ben ) en het wellicht vervreemden van elkaar niet waard.
Ma petit lumineux 

Mien waar is me
feestneus
 
Dan nemen we er nog
zes
 
Polo
naise
 
Het heeft zo weinig zin om hier bezopen te gaan schrijven. Ik snap je wel maar het wordt zo'n drama. 

Ah. Ze is er nog hoor. Ik heb de hele middag vrolijk met haar rondgewandeld door de Biesbosch 🙂 Geen kinderen, want die waren sporten en bij vrienden, dus alle tijd om rustig met elkaar te zijn. En dat was erg fijn.

Je schetst het nu wel erg zwart wit Rietsj. Het was geen Russisch roulette. Het was niet dat ik een uitzinnig risico op echtscheiding, huis en baan kwijtraken liep. Sterker nog: ik heb ruim tevoren dit plan thuis besproken en overlegd. Het kost mij meer moeite dan ik vreesde de drank weer geheel uit te bannen, maar van een volledig verlies van controle is echt geen sprake. Er paar domme uitglijders waarvoor ik mij rot schaam en die ik zeker niet wil bagatelliseren. Maar je moet het ook niet uitvergroten. Ik probeer alles - in alle eerlijkheid en openheid en zonder mijzelf te sparen - in de juist proportie te zien. En vervolgens aan te pakken. Ik weet wel dat alcoholisten vaak de neiging hebben hun probleem weg te wuiven of te ontkennen. Dat heb ik ook vaak genoeg gedaan in het verleden. Maar ik geloof oprecht niet dat ik daar nu mee bezig ben. En waar alcoholisten soms de neiging hebben de problemen te klein te maken, hebben hulpverleners soms te neiging de problemen te groot te maken. En dat help ook niet om te komen tot een effectieve aanpak.

Ah. Ze is er nog hoor. Ik heb de hele middag vrolijk met haar rondgewandeld door de Biesbosch 🙂 Geen kinderen, want die waren sporten en bij vrienden, dus alle tijd om rustig met elkaar te zijn. En dat was erg fijn.

zalig die outtro

Goedemorgen. Opstaan en naar moeder. Ik ben laat. Gisteren de huisarts van mijn moeder gebeld en gesproken. ‘ denkt u dat zij aan het dementeren is?’  ‘Ja’
Ik kan het bijna niet aan dat te zeggen en voel me een verrader en schuldig. Zit de hele week al dwars. Bakken ijs gegeten. Ik ben een lief kind.
Gatverdamme. Maar ik drink niet. De ijsmythe is ook doorgeprikt. Moedig voorwaarts. 

Mag ik weer meerijden @Bob? Stopdatum: 11 april 2024

Dat is ook altijd mijn eenvoudige drijfveer geweest. Maar ik blijk ook heel goed in het besluit steeds weer een dagje uit te stellen. Erover schrijven helpt mij ook. Hier, maar ook voor mijzelf. 
 
Hoewel ik dol ben op romantiek en melancholie heeft mijn drinken van de laatste jaren daar weinig meer mee uit te staan. Vroeger wel heel erg trouwens. En aan 'groots en meeslepend' heb ik altijd een beetje een hekel gehad. Met het vullen van de leegte bedoel ik meer zoiets als het fixeren van een staat van dadenloosheid, zodat ik als gemakzuchtig mens niet in actie hoef te komen. Andere vormen van leegte en stilte kan ik juist heel erg waarderen. Daarom hou ik ook zo van Schiermonnikoog.

Drie uur. Het moet niet gekker worden. De merel kijkt mij meewarig aan en draait zich nog eens om. Maar ik pak alvast mijn beitel en bik mijn naam in steen. Er is geen weg meer terug.
 
DAGPACT
Oskar

Drie uur. Het moet niet gekker worden. De merel kijkt mij meewarig aan en draait zich nog eens om. Maar ik pak alvast mijn beitel en bik mijn naam in steen. Er is geen weg meer terug.
 
DAGPACT
Oskar

Neem een besluit en voer het uit. Punt. Dat hielp mij. En schrijven. Hier, maar ook in een boekje dat ik altijd bij me droeg. 

Ergens hoor ik nog de zweem van romantiek en melancholie. Van groots en meeslepend. Daar kun je doorheen prikken. Heus. In de leegte zit misschien stilte die alles omvat en ademruimte geeft. Ga maar kijken!

Dit heb ik nu ook ontdekt @Oskar. Ik kan zeggen dat ik de knop ook gevonden heb. 
Mijn drijfveren, zijn 'mijn eigen leven'. Ik wil niet meer zo leven en als sub-drijfveren horen bij mijn leven, mijn kinderen en ex die dan mogelijk de volledige verzorging over onze kinderen krijgt omdat ik mezelf zo kapot maak dat ik mezelf niet meer verantwoordelijk gedraag. 
Dat doet verdomme pijn om het digitaal op papier te zetten.. A.s woensdag begint mijn cognitieve gedrags therapie. Maar de macht der gewoonte om te zuipen en/of blowen en sowieso roken heb ik hiermee doorbroken. 
Ik heb 2 jaar lang de knop niet gevonden, of op den duur 6 dagen lang wel, maar 8 dagen niet omdat de kinderen dan weg waren. 
Maar inmiddels gaat het om mijzelf, om mijn leven. Ik ben belangrijk en als ik mezelf belangrijk genoeg vind dan gaan alle zaken die ik met mijn middelen kapot kan maken als sneeuw voor de zon verdwijnen. 
Omdat mijn leven zo belangrijk is geworden om te besluiten 'ik kan dit leven niet volhouden' als ik hiermee doorga. 
Hoop dat je deze knop ook opnieuw omzet

Het is best eng dat we blijven denken dat we kunnen minderen, sociaal drinken, alleen bij speciale gelegenheden etc. En toch schijnt er bijna altijd een moment te zijn waarin het mis gaat. Soms na jaren. Ik spreek nu natuurlijk ook over mezelf. Ik vraag me af hoe het komt dat op een gegeven moment je dan denkt: het kan wel weer. En keer op keer zie ik dat dat helemaal niet kan. Die rem doet het niet meer en het is een kwestie van tijd voordat je op je oude niveau zit. Zoals @bumperjim ook al zei, wat dat niveau ook moge zijn.
Succes @Oskar! Ik doe met je mee.

Hoi, die knop omzetten: dat moet je tot in het diepste van alle vezels in je wezen ook echt willen. Die onderdrukte gedachte ‘… nog één uitspatting, ik weet immers dat ik kan stoppen’ , is een fnuikende. 
Alleen kritiekloze, liefdevolle eerlijkheid naar jezelf toe gaat je daarbij in mijn ogen helpen. 
Je schrijft in je eerste bericht in dit draadje nav je eerste drankje ‘ dit ging een paar maanden best goed’. Ik heb het er even bij gezocht: 
‘Af en toe drink ik een trappist, geniet ik van een glas rode wijn of drink ik weer eens een borreltje.’
Het feit dat je nu nog schrijft dat het best goed ging; lees: het werd niet meteen een enorme slemppartij zegt mij dat je nog een level verder kunt in het kijken naar jezelf.
Je wilde leren van dit experiment: dat gaat nog veel verder dan ‘ ik kan niet minderen’. 

Léér er echt van, lees Orval terug, ervaar hoe je je ogen zodanig op de ‘prijs’ had dat je niet meer open stond voor bijvoorbeeld de vragen van Etty. 
Voor mij ben je zo’n mooi lichtgevend wezen, en je hebt zo ontzettend veel te verliezen.