Oskar

Als men lieve woorden tegen mij zegt ga ik uit onhandigheid soms flauwe grappen maken. Maar ik ook van jou.

Ik weet niet precies of mijn ouders negen maanden voor mijn geboorte ineens geweldig zin hadden in seks. Of behoefte hadden aan een speelpopje om hun droef bestaan wat fleur en duiding te geven.  Of dat er enorm liefdevolle intenties waren om een kind ter wereld te willen brengen. Maar dat doet er ook niet doe vind ik. Feit is dat ik er ben. Ik adem en ik beweeg en ik leef. En dan kan ik gaan zitten kniezen omdat alles ten diepste zinloos is. Maar ik kan ook blij zijn dat ik hier ben zonder mij alsmaar zorgen te blijven maken over het waarom en waartoe. Maar simpelweg te genieten van al het goede dat er potverdorie ook te beleven is.

Er is zoveel om te noemen dat ik tegelijkertijd schroom voel. Want je kop moet goed staan, en je zintuigen open. Mijn natuurlijke houding was ook altijd om alles direct aan flarden te relativeren. Want dat is makkelijk. En als je van daaruit over het gezang van een merel begint of een vioolconcert van Bach, dan heb je al snel de lachers op je hand. Maar hoe krijg je dus die kop en die zintuigen in de goede richting? Ik denk in elk geval (wat @Lika ook al zegt) dat je jezelf uit het middelpunt van je leven moet plaatsen. Je eigen leven alleen is strikt genomen overbodig en onzinnig. Tenzij je geld, macht en carrière oprecht als een drijfveer beschouwt. Maar daarbuiten is er zóveel te winnen, te verbeteren, te verzachten. En te genieten ook. Maar je moet jezelf eerst verliezen, om jezelf te kunnen vinden. Ofzo. Want dat is ook weer zo een halfzachte quote waar ik vroeger ernstig jeuk van kreeg.

Ik weet niet precies of mijn ouders negen maanden voor mijn geboorte ineens geweldig zin hadden in seks. Of behoefte hadden aan een speelpopje om hun droef bestaan wat fleur en duiding te geven.  Of dat er enorm liefdevolle intenties waren om een kind ter wereld te willen brengen. Maar dat doet er ook niet doe vind ik. Feit is dat ik er ben. Ik adem en ik beweeg en ik leef. En dan kan ik gaan zitten kniezen omdat alles ten diepste zinloos is. Maar ik kan ook blij zijn dat ik hier ben zonder mij alsmaar zorgen te blijven maken over het waarom en waartoe. Maar simpelweg te genieten van al het goede dat er potverdorie ook te beleven is.

Oeh voeten. Hou op, schei uit. Ik heb overigens niet per definitie een hekel aan blote voeten, soms zijn ze heel lief, maar het heeft iets obsceens. Je toont ook niet overal zomaar ongevraagd je edele delen. Maar leg zoiets maar eens uit op het strand. 
 
En nee, ik ben helemaal niet wook 🙃

Dat is een compliment  Thanks! 
Ik heb wel wat moeite met geluiden maar ik ben best doof dus dat gaat goed. Verder ben ik net als zij woke en hebben wij een gruwel aan blote voeten.
@Oskar heeft ook een hekel aan blote voeten.
Maar hij is woke tegen woke. 😁

Misschien door het zonnige weer of doordat ik zomaar een paar dagen vrij ben, maar ik voel me vandaag erg levenslustig. Leuk, dacht ik, laat ik vanavond eens gek doen en met mijn familie naar het Songfestival gaan kijken. Een uur heb ik het volgehouden, maar toen wilde ik niet meer verder leven.
Nu in bed, met een boek.

Moederdag dus. Vroeg opstaan voor Moederdag druist precies in tegen de manier waarop ik het altijd heb gevierd @Dune. Dan mocht mama altijd uitslapen en de hele dag zich laten vertroetelen.
Verder heb ik mijn hele leven gedacht dat Moederdag door Adolf Hitler in het leven was geroepen. Een vriendelijke oprisping van de massamoordenaar. Maar het blijkt toch anders. Hij riep het weliswaar uit tot nationale feestdag in 1935, maar vooral om vrouwen die zich als een razende hadden voortgeplant te onderscheiden met medailles.
Mijn vrouw zou geen medaille hebben gekregen, want die heeft er slechts twee. Maar ze krijgt straks wel wentelteefjes van suikerbrood met verse aardbeitjes en poedersuiker. Verder krijgt mama knutselwerkjes van de kinderen. Geen andere kado’s meer. Omdat wij alles al hebben. Ware rijkdom zit van binnen.
Fijne Moederdag allen. Ook voor de non-binaire papa’s.

Mogge. ‘Eerste non-binaire winnaar ooit’ lees ik bij de NOS over de winst van Songfestival door Zwitserland. Ik dacht dat men juist afwilde van dat hokjesdenken, het onderscheid maken tussen man en vrouw. Nu is er speciaal voor hen een derde hokje gecreëerd: non binair. Zou dat de bedoeling zijn? Maar dat terzijde.

Misschien door het zonnige weer of doordat ik zomaar een paar dagen vrij ben, maar ik voel me vandaag erg levenslustig. Leuk, dacht ik, laat ik vanavond eens gek doen en met mijn familie naar het Songfestival gaan kijken. Een uur heb ik het volgehouden, maar toen wilde ik niet meer verder leven.
Nu in bed, met een boek.

Mogge. ‘Eerste non-binaire winnaar ooit’ lees ik bij de NOS over de winst van Songfestival door Zwitserland. Ik dacht dat men juist afwilde van dat hokjesdenken, het onderscheid maken tussen man en vrouw. Nu is er speciaal voor hen een derde hokje gecreëerd: non binair. Zou dat de bedoeling zijn? Maar dat terzijde.

Misschien door het zonnige weer of doordat ik zomaar een paar dagen vrij ben, maar ik voel me vandaag erg levenslustig. Leuk, dacht ik, laat ik vanavond eens gek doen en met mijn familie naar het Songfestival gaan kijken. Een uur heb ik het volgehouden, maar toen wilde ik niet meer verder leven.
Nu in bed, met een boek.

Ik kan me met tekst eigenlijk juist beter en genuanceerder uitdrukken dan met gezichtsuitdrukking of toonhoogte van spreken. Het liefst zou ik dan ook ondertitels hebben in het dagelijks leven. 

Moederdag dus. Vroeg opstaan voor Moederdag druist precies in tegen de manier waarop ik het altijd heb gevierd @Dune. Dan mocht mama altijd uitslapen en de hele dag zich laten vertroetelen.
Verder heb ik mijn hele leven gedacht dat Moederdag door Adolf Hitler in het leven was geroepen. Een vriendelijke oprisping van de massamoordenaar. Maar het blijkt toch anders. Hij riep het weliswaar uit tot nationale feestdag in 1935, maar vooral om vrouwen die zich als een razende hadden voortgeplant te onderscheiden met medailles.
Mijn vrouw zou geen medaille hebben gekregen, want die heeft er slechts twee. Maar ze krijgt straks wel wentelteefjes van suikerbrood met verse aardbeitjes en poedersuiker. Verder krijgt mama knutselwerkjes van de kinderen. Geen andere kado’s meer. Omdat wij alles al hebben. Ware rijkdom zit van binnen.
Fijne Moederdag allen. Ook voor de non-binaire papa’s.

Mogge. ‘Eerste non-binaire winnaar ooit’ lees ik bij de NOS over de winst van Songfestival door Zwitserland. Ik dacht dat men juist afwilde van dat hokjesdenken, het onderscheid maken tussen man en vrouw. Nu is er speciaal voor hen een derde hokje gecreëerd: non binair. Zou dat de bedoeling zijn? Maar dat terzijde.

Moederdag dus. Vroeg opstaan voor Moederdag druist precies in tegen de manier waarop ik het altijd heb gevierd @Dune. Dan mocht mama altijd uitslapen en de hele dag zich laten vertroetelen.
Verder heb ik mijn hele leven gedacht dat Moederdag door Adolf Hitler in het leven was geroepen. Een vriendelijke oprisping van de massamoordenaar. Maar het blijkt toch anders. Hij riep het weliswaar uit tot nationale feestdag in 1935, maar vooral om vrouwen die zich als een razende hadden voortgeplant te onderscheiden met medailles.
Mijn vrouw zou geen medaille hebben gekregen, want die heeft er slechts twee. Maar ze krijgt straks wel wentelteefjes van suikerbrood met verse aardbeitjes en poedersuiker. Verder krijgt mama knutselwerkjes van de kinderen. Geen andere kado’s meer. Omdat wij alles al hebben. Ware rijkdom zit van binnen.
Fijne Moederdag allen. Ook voor de non-binaire papa’s.

Mogge. ‘Eerste non-binaire winnaar ooit’ lees ik bij de NOS over de winst van Songfestival door Zwitserland. Ik dacht dat men juist afwilde van dat hokjesdenken, het onderscheid maken tussen man en vrouw. Nu is er speciaal voor hen een derde hokje gecreëerd: non binair. Zou dat de bedoeling zijn? Maar dat terzijde.

Misschien door het zonnige weer of doordat ik zomaar een paar dagen vrij ben, maar ik voel me vandaag erg levenslustig. Leuk, dacht ik, laat ik vanavond eens gek doen en met mijn familie naar het Songfestival gaan kijken. Een uur heb ik het volgehouden, maar toen wilde ik niet meer verder leven.
Nu in bed, met een boek.

Mijn eigen draadje maar weer eens opgezocht en doorgelezen. Veel tijd verspilt door de jaren heen, jammer eigenlijk.
Ik lees altijd mee, schrijf zelf zelden. Uit angst denk ik. Bang voor de oordelen. Eeuwige angst voor afwijzing, nooit goed genoeg.
En ik heb meestal ook niet echt iets toe te voegen.

Goed, nu dan toch. Een soort van moeten van mezelf. Als ik het opschrijf is het echt en kan ik weer beginnen er aan te werken. Echt eraan te werken.

In de afgelopen 5 jaren heb ik best vaak een langere periode niet gedronken. Nu weer wel en uiteraard is dat weer uit de hand gelopen.

Ik drink elke avond, te veel. Gewoon thuis of ergens anders. Ik drink stiekem extra om maar vooral niet tekort te komen. Voordrinken, of nadrinken, of allebei. Regelmatig doe ik een stoppoging, of een minderen poging. Die na enkele dagen/weken weer afglijdt naar dagelijks drinken.

De voornaamste reden dat ik wil stoppen is mijn gezondheid. Maar kennelijk vind ik mijn eigen leven niet belangrijk genoeg om er echt voor te gaan. Dinsdag ga ik bloed prikken, uitgebreid bloedonderzoek en ergens hoop ik dat de waarden alarmerend zijn, zodat er een echte stok achter de deur is. Ja, ik ben me ervan bewust dat dit behoorlijk raar is, en zelfs kwetsend kan overkomen naar sommigen...

Ik weet al heel lang dat alcohol me niks brengt, niets toevoegt en dat ik me beter voel zonder. Waarom dan toch steeds weer opnieuw beginnen?? Goeie vraag.

Waarom begin ik weer te drinken? Gemakzucht, meedrinken met de rest, tijdelijke ontspanning, de gedachtenstroom even uitzetten. En daarna is de rem weer weg.

De 'biecht' is geschreven, het voelt belangrijk om het ook echt te posten, dat doe ik dan dus maar en vandaag drink ik niet.

Laatst nog een periode van 50 dagen niet gedronken. Maar op dag 50 hield ik het nuchter zijn ff niet meer vol. Ik denk dat ik ook maar gewoon accepteer dat het bij zo gaat: dat ik soms gewoon 'ff' moet. Vervolgens is het dan wel weer erg uitkijken met de verslaving niet weer heractiveren.
Nu heb ik een week vakantie gehad bijvoorbeeld, en heb ik toch wel iedere dag wat gedronken. Nu gauw weer het goede spoor zien te gaan vinden. Nuchter door het leven gaan bevalt me uiteindelijk stukken beter.

Maar besef me ook dat als ik echt kans wil maken op het daadwerkelijk lang volhouden van niet drinken, ik eens aan de onderliggende dingen moet gaan werken. Dat wil ik dan ook gaan doen.

Mogge
Ik zou eigenlijk het liefst weer terugstrompelen naar een eeuw zonder emoji’s en likes en memes en constant dezelfde flauwe filmpjes doorgestuurd krijgen.
Maar dat terzijde 

Ik heb geen hond, maar wel een zoon van 6 die ineens aan mijn bed staat met de mededeling dat hij over drie kwartier een wedstrijd heeft.
Zoef weg.
Of: 😱😱😱
 

Nou ja, ik mopper slechts op één aspect van de moderne tijd. Ik pleit niet voor een algehele terugkeer naar de oertijd. Hoewel dat natuurlijk het beste zou zijn.

Nou ja, ik mopper slechts op één aspect van de moderne tijd. Ik pleit niet voor een algehele terugkeer naar de oertijd. Hoewel dat natuurlijk het beste zou zijn.

Gefeliciteerd @Oskar. De eerste maand zit er op.
 
Heeft er misschien iemand buiten dit forum om contact met Beatrix? Haar account is weg. Dus vraag ik mij af: wil ze nog op het jaarpact blijven, en zo ja, hoe gaat ze dan haar jaarlijkse bevestiging sturen?