Oskar

Eergisteren naar Springsteen geweest in Nijmegen. Als 12-jarige was Born in the USA mijn eerste elpee. Meer nog dan de rock sprak de melancholie in zijn muziek mij aan. In dit nummer - dat tot vreugde ook op het concert werd gespeeld - herkende ik als jongetje reeds de droeve grondtoon van het leven. De pijn. De hoop. De teleurstelling.

Eergisteren naar Springsteen geweest in Nijmegen. Als 12-jarige was Born in the USA mijn eerste elpee. Meer nog dan de rock sprak de melancholie in zijn muziek mij aan. In dit nummer - dat tot vreugde ook op het concert werd gespeeld - herkende ik als jongetje reeds de droeve grondtoon van het leven. De pijn. De hoop. De teleurstelling.

Eergisteren naar Springsteen geweest in Nijmegen. Als 12-jarige was Born in the USA mijn eerste elpee. Meer nog dan de rock sprak de melancholie in zijn muziek mij aan. In dit nummer - dat tot vreugde ook op het concert werd gespeeld - herkende ik als jongetje reeds de droeve grondtoon van het leven. De pijn. De hoop. De teleurstelling.

Arm the homeless 🙃

Nou is Jan Cremer ook alweer dood. Ik geloof dat een en ander wel samenhangt met sterfelijkheid en statistiek, maar ben het er niet mee eens. Maar goed. Hallo weer eens, ook.

Nou is Jan Cremer ook alweer dood. Ik geloof dat een en ander wel samenhangt met sterfelijkheid en statistiek, maar ben het er niet mee eens. Maar goed. Hallo weer eens, ook.

Nou is Jan Cremer ook alweer dood. Ik geloof dat een en ander wel samenhangt met sterfelijkheid en statistiek, maar ben het er niet mee eens. Maar goed. Hallo weer eens, ook.

Nou is Jan Cremer ook alweer dood. Ik geloof dat een en ander wel samenhangt met sterfelijkheid en statistiek, maar ben het er niet mee eens. Maar goed. Hallo weer eens, ook.

Nou is Jan Cremer ook alweer dood. Ik geloof dat een en ander wel samenhangt met sterfelijkheid en statistiek, maar ben het er niet mee eens. Maar goed. Hallo weer eens, ook.

Arm the homeless 🙃

Arm the homeless 🙃

Prachtig nummer @Musashi, fijn om weer eens te horen. Die film, die waanzinnige reis door vervagende herinneringen, vond ik destijds ook mateloos aangrijpend en fascinerend.

Ik mis @Oskar. 

Waf
En ik ben inderdaad zeer te spreken over de voeten van een meerkoet @Reacher

Waf
En ik ben inderdaad zeer te spreken over de voeten van een meerkoet @Reacher

Waf
En ik ben inderdaad zeer te spreken over de voeten van een meerkoet @Reacher

Ik wens je een mooie tocht Artemis. Een bakje hasselbramen voor jou. Daar kun je bijvoorbeeld ook lekkere jam van maken. 

Balen Prana. Morgen weer een schone lei. Niet tobben.

Wat een gedoe Rosie. Hoewel het op mij als nuchter boerke zijnde ook best overkomt als een oplosbaar probleem. Vriendelijk edoch gedecideerd je grenzen aangeven. Duidelijk zijn. Ik heb ook zo'n overzorgzame moeder die ook nu op mijn 52e nog steeds allerlei ongevraagde adviezen geeft over hoe wij het huishouding en de opvoeding moeten doen. Maar dan grinnik ik en zeg ik nee. 
Waarom jij hier schuldgevoelens over zou hebben is iets wat ik moeilijk begrijp. Maar wellicht dat men daar vrouw voor moet zijn. Zelf ben ik ook best een pleaser die geneigd is altijd mee te bewegen. Op jezelf passen maar, helder zijn,  en de rest aan je moeder laten. Maar het is allemaal al gezegd geloof ik. 

Mogge. Hier ook droef weer, met alsmaar regen. Tot zover het weerbericht. Verder binnenlands nieuws: we krijgen weer eens een kabinet. Ik ben benieuwd en hoe voor de zekerheid mijn hart ook maar vast. Verder weinig opmerkelijks te melden. Een paar lamlendige dagen achter de rug met ziekte enzo. Maar alles doet het weer. Hort sik.

Ja, je kunt dingen altijd op meerdere manieren ervaren en bezien, afhankelijk van je eigen karakter en geschiedenis. Daarom ga ik gemakshalve meestal maar uit van de goede bedoelingen van de schrijver. En die lijken me hier zo duidelijk voort te komen uit betrokkenheid dat ik het weer wat kras vind om het 'dwingend en manipulerend' te noemen. Maar dat heeft dan weer met mijn persoonlijkheid te maken.
En zo blijven we bezig 🙂 Niet tobben.

Ja, je kunt dingen altijd op meerdere manieren ervaren en bezien, afhankelijk van je eigen karakter en geschiedenis. Daarom ga ik gemakshalve meestal maar uit van de goede bedoelingen van de schrijver. En die lijken me hier zo duidelijk voort te komen uit betrokkenheid dat ik het weer wat kras vind om het 'dwingend en manipulerend' te noemen. Maar dat heeft dan weer met mijn persoonlijkheid te maken.
En zo blijven we bezig 🙂 Niet tobben.

Ik kan niet geloven dat ik al weken (zit in mijn 13e week) niet meer blow, rook en drink. Ik doe nu eindelijk grotendeels de dingen die ik altijd in mijn hoofd had voor als ik 'ooit' volledig nuchter door het leven zou gaan.
Dat was toen als een sprookje en wanneer de kinderen weg waren naar ex, werd het verhaaltje altijd uitgeblazen. 
En dat keer op keer op keer op keer op keer op keer, en nog minstens een 100x. 
En nu zit ik hier volledig in een 'ongeloof' gevoel... Ik kan op de 1 of andere manier nog niet bevatten dat ik nu eindelijk 'verder' ben en uit de vicieuze cirkel ben.. De onweerstaanbare trek van toen waar ik keer op keer niet van kon winnen, het was sterker dan mij.
Ik haalde drank of wiet of allebei om er vanaf te zijn want ik kon er niet tegenop. 
En nu? Het is geen 1x keer meer zo sterk geweest, als toen.. 
Een wonder? Doe ik het zelf? Ik had toen geen sturing over de trek... 
 

Fijn weer iets van je te vernemen @Quinn en de koffie van @Yvonne, is de allerlekkerste koffie.Hier even wat tijd vrij genomen om op het forum te kijken en wat te schrijven.De nieuwe AD was echt even wennen en eigenlijk had ik die oude eerst af moeten bouwen, voordat ik aan de nieuwe begon.Heeft eigenwijze Spirit niet gedaan, want Spirit heeft nog steeds weinig geduld  maar het gaat nu zijn vruchten afwerpen.Voel me veel scherper en kom veel dichter bij mijn gevoel.
Ik kan weer huilen, huilen van verdriet, maar ook uit vreugde.Ik ben langzaam maar zeker weer de "oude' aan het worden.Ik zit heel veel in Brabant en de plannen zijn er om bij elkaar te gaan wonen, Mijn flatje is wat troosteloos geworden, temidden van de hoogbejaarden.Was daar ook niet echt op mijn plaats, maar ik heb er toen wel het beste van gemaakt.Vond het toen prima, daar in m'n uppie.Dacht ook nooit meer de grote liefde te vinden en ineens staat je leven op z'n kop.Gaat nog steeds hartstikke goed samen.Wie had dat gedacht?
Wel wat zorgen rondom mijn oudste kleindochter.Ik ga er hier weinig over zeggen, maar het is ronduit zorgelijk.Ze is toch wel meervoudig gehandicapt en het wordt er niet beter op.Ze wordt 8 jaar, maar in haar ontwikkeling blijft ze 18 maanden.Dat is heel erg zwaar, voor het hele gezin.Gelukkig woont Oma nu vlakbij, dus kan ik helpen, waar nodig.Zo heeft ieder huisje, zijn kruisje.Gelukkig drinkt Oma niet meer, dus dat is ook weer een zorg minder.
Tot zover weer even een update.
 

Ik vind ‘voorlopig nog niet dood willen’ momenteel al waanzinnig  positief klinken eigenlijk.