Alle activiteit

Waarom noem jij mijn naam in welk opzicht bedoel je het ? Ken ik jou ? Of ben je die gene die in een caravan woonde of iig op een park ben de nick naam van toen vergeten mits je het bent !! Iets met San ? of zo ?

Goed doorgezet @garfield076 still going strong!!!

Lieve @Yvonnebeterschap voor Kees en sterkte voor jou!

Ze eten je arm, ze drinken je rijk, zoals dat heet in de horeca

Aangifte van wat? 😁 het is geen poging, het is niet eens een bedreiging zolang de persoon er zelf niet van weet.

Toen mijn vader overleed ruim 10 jaar geleden wist ik ook niet wat ik moest voelen. Heb nog bijzonder geestig gespeecht. Na de begrafenis wist ik nog steeds niet hoe ik me moest voelen. Ook nu niet. Voelt wel als een gemiste kans. Hoop niet dat mn dochters zich ooit zo voelen.

Je weet dat je bijna nooit wint van de overheid. Totaal zinloze daad! En iedereen gaat weer verder met zijn/haar eigen leven. Een snelle dood vind ik trouwens een beetje zwak...

De ziekelijke neiging tot het consumeren van grote hoeveelheden tijgernootjes

Helpt natuurlijk niet als de tegenpartij ook stevig gezopen heeft, denk dat we allemaal wel genoeg tijd in de kroeg hebben versleten om dat te herkennen. @Sanity: excuses voor gisteren, slechte dronk. Hoop dat je vanavond wel iets goed hebt gegeten.

Ja rotzooi is het

Wat is dat ?

Ja, sterkte met Kees @Yvonne 🍀

Van een serveerster heb ik eigenlijk nooit meer verwacht dan dat zij mijn eten zonder morsen en een beetje op tijd op mijn tafel neerzet. Ik word in restaurants net zoals in kledingwinkels het liefst zoveel mogelijk met rust gelaten. Ik word altijd nerveus van mensen die alsmaar komen informeren of alles naar wens is.

Oh nee wat naar @Yvonne, heel veel sterkte!!!

Een week onderweg in de algemene matigheid en dat bevalt zeer goed. Die hele leefstijl van mij moet op de schop, want als stoppen met drinken en roken weer leidt tot tijgernotisme schiet het niet op. In elk geval leidt het dan tot eenzelfde naar binnen gerichte ontevredenheid. Teveel grenzen stellen leidt echter bij mij op den duur weer tot obstinaat gedrag, dan kom ik als een puber in opstand tegen mijn eigen regels. Maar goed. Het boeiende leven van de mateloze.

Ik wist dit niet dat ik zo lang kon slapen. Als dit het effect is van cafeïne vrij drinken. Amai, dan had ik veel eerder naar mijn psychiater daarin moeten luisteren.

Hoi Sanity, Je noemde mij in het bericht van het overlijden van je vader, gecondoleerd nog. Niet zo dat die wens wellicht helpend is, maar dat kreeg ik te horen toen mijn vader overleden was. En hoewel die formaliteit me toen zinloos leek, durf ik nu wel te zeggen dat het helpend was om het binnen te laten komen. Dat hij werkelijk dood was, qua er iets bij te kunnen voelen of iets van vinden voor mezelf lag nog heel erg open. En nog steeds nog wel. Geen idee, of ik je in jou geval heel erg goed kan adviseren? Ik bedoel, ik heb gelukkig geen levend mensje gemaakt door mij en mijn partner op aarde rondlopen. Bij mij stopte de vechtscheiding bij het overlijden van mijn ma en uiteindelijk mijn pa. En heel dat gedoe tussen jeugdzorg en dergelijke. Maar persoonlijk passeerde het wel de revue, wat mij en mijn broers overkomen is. Dus ja, ik heb niet zo beziggehouden met wat ik er nu bij zou moeten voelen nu mijn pa dood was. De boodschap was heel duidelijk en totaal niet onverwacht, je vader is dood, je bent niet welkom op zijn uitvaart en je bent onterft. Verder gecondoleerd hè! Naar de uitvaart was ik toch niet gegaan, maar omdat er zo geheimzinnig over gedaan werd en ik zelfs niet mocht vragen, hoe hij overleden was en waaraan, vond ik wel lastig. Omdat mijn broers nog wel bij de uitvaart mochten zijn en ik niet. Vooral toen het net speelde, vroeg ik me echt af, waarom ik zo uitgesloten werd? Ik werd er achterdochtig van of hij wel werkelijk dood was? Omdat onze vader wel vaker net alsof deed dat hij dood was om dan je ineens te overvallen met een bezoekje. Gelukkig volgde mijn middelste broer mij, en ging ook niet naar de uitvaart, en heeft mijn vragen ook gesteld naast zijn eigen vragen. Dus toen wist ik waaraan hij gestorven was, namelijk nierfalen of het via euthanasie ging of natuurlijk niet, maar wel de dag dat de uitvaart zou zijn. Die dag ben ik compleet dronken op de fiets gaan zitten en maar gaan fietsen. En heel grappig ik kwam toen op een veldje terecht met elektrische vliegtuigjes, en ik mocht meedoen. Ik dacht wel aan zijn uitvaart maar had ook heel veel plezier met het vliegen want ik mocht meedoen. De klap kwam echt pas, toen ik lastig gevallen werd door een notariskantoor. Want hoewel onze vader ons onterft had, zijn we voor de overheid niet helemaal afgeschreven. Onze vader heeft meer dan eens geroepen dat we onterft werden en ik wist wel wat van erfrecht, maar toen gezegd werd je vaders is dood, je bent onterft en je bent niet welkom bij de uitvaart. Had ik me ingesteld, prima en verder niks meer, fijn nu kan ik het afsluiten. En er een weg in vinden omdat ik nu geen vragen meer kan stellen. Vooral, dat er toen gezegd werd, dat ik volgens de wet nu wel erkend werd als zijn kind heeft me echt een tijdje uit het veld geslagen. Dat kwam harder en dieper aan, dat welke situatie die ik al met mijn psycholoog besproken had. Dus, ja volgens mij is het heel prima, dat je niks voelt bij je pa, ik snap wel dat je je kind nu extra mist , maar volgens mij helpt drinken daar dan niet zo bij. Dan bevestig je de kinderbescherming ook alleen maar. Ik ben zelf een kind van een vechtscheiding geweest, de scheiding was toen ik anderhalf jaar oud was en heeft 15 jaar geduurd. Mijn vader hield wel altijd contact met mij aan, hij bezocht me op school of onderweg, liet zichzelf gewoon regelmatig zien. Voor de tegenpartij vrij lastig om te behapstukken en gaf mij als kind ook druk. Maar naast dat ik vanuit mijn prille jeugd altijd heel veel enge verhalen over mijn vader heb gehoord. Kon ik als kind toch ook wel de mogelijkheid zien dat mijn vader wel heel leuk was. En toen ik zelf kon bepalen heb ik mijn vader ook beter leren kennen, en ja hij was dan ook erg leuk! Alleen raar, hij beschadigd en ik ook, ik heb wel heel even van mijn vader kunnen genieten, maar is toch anders dan dat je met je pa opgegroeid zeg maar. Dus wat ik jou zou willen adviseren, stop met drinken en neem je voor om welk moment dan ook in je leven, open te kunnen staan voor je kind. Want ondanks de misschien rotte verhalen zal deze uiteindelijk je toch komen opzoeken. Je blijft als kind toch je echte ouder missen, ik tenminste wel. Schrijf een kaartje, toon interesse, laat je niet weerhouden door de ruzies, ben er voor je kind.

Dat ze het vragen heeft natuurlijk ook met het verdienmodel te maken. Niet zozeer om alcohol te pushen misschien. Een goede ober had inderdaad alcoholvrije alternatieven kunnen aanbevelen.

Gecondoleerd @Sanity!

Ik kijk trouwens de serie Absentia op Netflix en suuuuper goede thriller dat dat zit wel snor

Goedemorgen middag inmiddels, @Smaragdiejawel teveel hooi op de vork, het komt tijdelijk allemaal even tegelijk.. Dus pas op de plaats en maar weer erkennen dat ik moet toegeven aan mijn lege batterij. Ik bedoel 'ja heerlijk ontspannen dagje' er van maken

Soms staan er ook alcoholvrije cocktails op de lijst of kun je daar naar vragen. Dat is een goed alternatief, in combinatie met water voor de dorst.

Sterkte Yvonne!!💐🌺😍